Soru
Bir Hristiyan diğer insanlar için paspas olmaktan nasıl kaçınabilir?
Yanıt
Paspas, insanların eve girmeden önce kirli ayakkabılarını silebilecekleri, kapı girişinin hemen içine yerleştirilen küçük bir kilimdir. Paspas terimi mecazi anlamda başkaları tarafından üzerine basılmasına (mecazi anlamda) izin veren kişileri tanımlamak için de kullanılır; yani bir paspas, savunma yapmadan kendisinin istismar edilmesine, aşağılanmasına veya kendisinden faydalanılmasına izin verir. İsa bize "diğer yanağımızı çevirmemizi" (Matta 5:39) ve "sizden nefret edenlere iyilik yapmamızı" (Luka 6:27) öğrettiğine göre, bize paspas olmamızı mı söylüyordu?
İsa öğrencilerine paspas olmalarını öğretmiyordu. Aksine, Tanrı'yı yüceltmek ve O'nun gerçek çocukları olduğumuzu göstermek için içimizin ve dışımızın saf olması ve kayıp bir dünya uğruna mümkün olduğunca uyumlu olmamız gerektiğini öğretiyordu. "Diğer yanağımızı çevirmek" kendimizi ya da başkalarını tehlikeye attığımız ya da adaletsizliği görmezden geldiğimiz anlamına gelmez. Kişisel hakaretlere ("yanağımıza atılan tokatlar") maruz kaldığımızda ilk tepkimiz misliyle karşılık vermek olmamalıdır. Paspas olmak zayıflıktır, ama bağışlamayı seçmek güçtür. "Sağduyulu kişi sabırlıdır, Kusurları hoş görmesi ona onur kazandırır." (Süleyman'ın Özdeyişleri 19:11).
Biz gördüğümüze odaklanma eğilimindeyken, Tanrı her zaman yüreğe bakar (Yeremya 17:10; Yuhanna 2:25; 1. Samuel 16:7). "Senden nefret edenlere iyilik yap" gibi buyruklar O'nu izleyenlerin yüreklerine yöneliktir. İsa, yaptığımız her şeyde O'nun sevgisinin temel motivasyonumuz olmasını ister (1. Korintliler 16:14; 1Se.3:12). Düşmanlarımıza iyilik yapmak için çabalarsak, intikam ya da acının yüreklerimizde kök salmasına izin vermemiş oluruz (İbraniler 12:15). Tanrı dışsal eylemlerimizin içsel motivasyonlarımızı yansıtmayabileceğini bilir ve O'nun için en önemli olan bu içsel motivasyonlardır.
Bir kişi kendisinin paspas olarak kullanılmasına izin verdiğinde bu asil ve Mesihvari bir davranış gibi görünebilir, ancak bunun arkasında bencilce bir neden de olabilir. Örneğin, bazı insanlar kendi güvensizlikleri ve düşük özdeğerleri nedeniyle paspas olmaya izin verirler. Reddedilmekten korkarlar, bu yüzden takdir edilme ve sevilme umuduyla kişisel sınırlarının başkaları tarafından ihlal edilmesine izin verirler. Onaylanmayı itaatleriyle satın alarak kazanmaya çalışırlar, aslında bunu Tanrı'ya güvenerek yapmak yerine yanılabilir insanların onlara kim olduklarını söylemesini beklerler. Bu nadiren işe yarar ve paspas her zamankinden daha kötü hisseder.
Bir Hristiyan, öncelikle kendi gerçek değerini anlayarak paspas olmaktan kaçınabilir. Her insan Tanrı'nın suretinde, O'nun yüceliğini ve güzelliğini eşsiz şekillerde yansıtmak üzere yaratılmıştır (Yaratılış 1:27; 1. Korintliler 10:31). Yüzeysel faktörlerin kişinin değeri üzerinde hiçbir etkisi yoktur. Eğer Tanrı aşağı niteliklerimizi bize karşı saymıyorsa, biz de saymamalıyız (Romalılar 8:31). İsa'nın ölümü ve dirilişi sayesinde Tanrı'nın bizi doğru ilan ettiğini anlamak (2. Korintliler 5:21), bunun getirdiği özgürlük içinde yaşamamız için bize güç vermelidir. Bizler kimsenin paspası değiliz; bizler En Yüce Tanrı'nın oğulları ve kızlarıyız (Filipililer 2:14-15; Efesliler 5:1).
İkinci olarak, bir Hristiyan "Mesih'le birlikte çarmıha gerilmiş" (Galatyalılar 2:20) olmayı uyguladığında, odak noktası benlikten Rab'be kayar. Herkesin gerçek Hizmetkârı olan İsa bir paspas değildi. Özgürce hizmet etti ama insanların O'ndan vermeye hazır olmadığı bir şeyi almalarına asla izin vermedi. Bir keresinde kalabalık O'nu uçurumdan atmaya çalıştı (Luka 4:29). Başka bir sefer de O'nu kral yapmak istediler (Yuhanna 6:15). Her ikisi de Tanrı'nın O'nun için tasarladığı şey olmadığından, İsa sadece kaçıp gitti. Onların paspası olmayı reddetti.
Üçüncü olarak, Hristiyanlar sınır koyma konusunda bilgece tavsiyeler alabilirler. Kutsal Kitap bir sınırlar ve sonuçlar kitabıdır. Sağlıklı sınırlar sağlıklı ilişkiler yaratır. Hayır kelimesi çok güçlüdür. Başkalarının günahlarına ya da sorumsuzluklarına olanak sağlamanın sevgi dolu bir davranış değil, bencilce bir davranış olduğunu öğrenmemiz gerekir. Başkalarının bizi sevmesi, takdir etmesi ya da bize ihtiyaç duyması arzusundan kaynaklanan bencil korku, bizi kendi sonuçlarını yaşaması gereken kişileri kurtarmaya iter. Bilge sınırlar başkalarını hak ettikleri sonuçları elde etmeleri ve umarım bu sonuçlardan ders çıkarmaları için özgür bırakır. Bir sınırı ihlal etmesi istendiğinde, aksi halde itaatkâr olan bir kişi kibar bir "hayır" ile doğru bir duruş sergileme gücüne sahip olabilir. Tanrı bizi sever, ama gerektiğinde "hayır" demekten de çekinmez. Paspaslar genellikle ihtiyaç duyduklarında "hayır" demekten korkan insanlardır. Neden korktuğumuzun farkına varmak, bu engelin üstesinden gelmek için büyük bir adım olabilir.
Erken çocukluk travması bazı insanları sağlıksız bir itaatkar rolüne hapsedebilir ve onları hayattaki paylarının paspas olmak olduğuna ikna edebilir. Bir ebeveynin paspas davranışını model aldığına tanık olmuş olabilirler ve aynı şeyi yapmaktan başka seçenekleri olmadığını varsayabilirler. Kutsal Kitap danışmanlığı, kendilerini güçsüz hisseden kişilerin paspas olmayı bırakmalarına yardımcı olabilir. Şeytan'ın ruhlarına yerleştirdiği yalanları reddetmeyi ve zihinlerini Tanrı'nın gerçeğiyle yenilemeyi öğrenebilirler (Romalılar 12:1-2).
English
Bir Hristiyan diğer insanlar için paspas olmaktan nasıl kaçınabilir?
