Soru
Başka bir inanlıyı azarlamak ne zaman gereklidir?
Yanıt
Birini azarlamak, onu sert bir şekilde eleştirmektir. Yeni Antlaşma'da "azarlamak" olarak en sık çevrilen Yunanca sözcük elegchó'dur. En geniş anlamıyla elegchó, "bir yanlışı (bazen alenen) ortaya koyarak azarlamak ve mahkûm etmek" anlamına gelir. Hepimizin azarlanmaya ihtiyaç duyduğu zamanlar vardır ve bir imanlının başka bir imanlıyı azarlaması gereken zamanlar vardır.
Azarlamayı genellikle olumsuz bir anlamda düşünürüz, ama Süleyman'ın Özdeyişleri 27:5-6 şöyle der: "Açık bir azar, Gizli tutulan sevgiden iyidir. Düşmanın öpücükleri aldatıcıdır, Ama dostun seni iyiliğin için yaralar." Pavlus Titus'a, kilisenin gözetmenlerinden biri olarak, "tam bir yetkiyle bildirmesini, dinleyenleri isteklendirmesini, günahlı olanları ikna etmesini" söyler (Titus 2:15) ve bu üç faaliyetin de eşit önemde olduğunu ima eder. Birbirimizi her zaman cesaretlendirmemiz ve doğruyu söylememiz gerektiğini biliyoruz (1. Selanikliler 5:11; Efesliler 4:25), ama başka bir inanlıyı ne zaman azarlamamız gerektiğini nasıl bilebiliriz?
Kutsal Yazılar'a göre azarlama yürekte başlar. Biriyle herhangi bir konuda yüzleşmeden önce, önce kendi güdülerimizi incelemeliyiz. 1. Korintliler 16:14, "Her şeyi sevgiyle yapın" der. Buna azarlama da dahildir. Birini azarlamanın bir doğru bir de yanlış yolu vardır. Yanlış azarlama gurur, öfke, kötülük, kıskançlık ya da başka bir bencil tutumdan kaynaklanır. Kutsal Yazılara aykırı bir azarlamanın amacı bir Hristiyan kardeşimizi incitmek, utandırmak ya da başka bir şekilde yaralamaktır. Çoğu zaman işin içinde ikiyüzlülük vardır. Kutsal Kitap'ın başkalarını yargılamaya karşı uyarılarının çoğu, kendi yaptıkları şeyler yüzünden başkalarını kınayanlarla ilgilidir (Matta 7:3-5). Pavlus şöyle yazmıştır: "Müjde'yi başkalarına duyurduktan sonra kendim reddedilmemek için bedenime eziyet çektirip onu köle ediyorum" (1. Korintliler 9:27).
İsa, bir kardeşin günaha bulaştığı durumlarla başa çıkmak için net talimatlar vermiştir: "Eğer kardeşin sana karşı günah işlerse, ona git, suçunu kendisine göster. Her şey yalnız ikinizin arasında kalsın. Kardeşin seni dinlerse, onu kazanmış olursun" (Matta 18:15). Bu ayette ima edilen bir anlayış vardır. Birbirimizin bekçi köpeği olmamalıyız, çünkü hepimiz her gün birçok şekilde günah işliyoruz (1. Yuhanna 1:8; Yakup 3:2). Hepimiz düşünce, söz, tutum ya da motivasyonla günah işleriz. Ancak başka bir imanlı kendisine, bir başkasına ya da Mesih'in bedenine zarar veren bir günahı seçtiğinde, müdahale etmeliyiz. Birbirimizi kollamamız gerektiğinden, zaman zaman azarlamak gereklidir. Yakup 5:20 şöyle der: "Kardeşlerim, içinizden biri gerçeğin yolundan sapar da başka biri onu yine gerçeğe döndürürse, bilsin ki, günahkârı sapık yolundan döndüren, ölümden bir can kurtarmış, bir sürü günahı örtmüş olur." Yüzleşmek zor olabilir, ama Hristiyan olduğunu iddia eden birinin Tanrı'nın sonuçlarını kendisine, ailesine ya da kilisesine getirecek bir günahta devam etmesine izin vermek sevgi dolu bir davranış değildir.
Matta 18, karşı karşıya gelen bir imanlı sevgi dolu bir azarlamayı dinlemeyi reddederse, kilise disiplininde ne yapılması gerektiğini açıklığa kavuşturmaya devam eder. İsa şöyle der: "Ama dinlemezse, yanına bir ya da iki kişi daha al ki, söylenen her şey iki ya da üç tanığın sözüyle doğrulansın. Onları da dinlemezse, durumu inanlılar topluluğuna bildir. Topluluğu da dinlemezse, onu putperest ya da vergi görevlisi say" (ayetler 16-17). Bu sözler hoşgörüye doymuş zihinlerimize sert gelebilir, ama konuşan İsa'dır. Kilisesinin saflığı O'nun için son derece önemlidir. O'nun itibarını kirletirken O'nun adını sahiplenmek isteyen insanlar azarlanmalıdır, görmezden gelinmemeli ya da mazur görülmemelidir.
Eğer kilise bir bütün olarak İsa'nın sözlerini daha ciddiye alsaydı, sesimize dünyada daha fazla saygı duyulurdu. Kilisedeki ağır günahları ele almayı ihmal ettiğimizde, günahı hafife alıyor gibi görünürüz. Şüpheciler, Kutsal Kitap'a açıkça itaatsizlik edenleri görmezden gelirken, Kutsal Kitap'ı Tanrı Sözü olarak onurlandırma iddiamıza saygı duyamazlar.
Bazen imanlılar geçmişte yaşanan suiistimaller nedeniyle buna ihtiyacı olanları azarlamaktan çekinirler. Bazı kiliseler ya da pastörler başkalarını azarlamak için aşırı istekli davranmış ya da Kutsal Yazıları kendileriyle aynı fikirde olmayanları aşağılamak ve dışlamak için kullanmışlardır. Bu tür yargılayıcı davranışlar bazı kilise liderlerinin Matta 18 standartlarını uygulamaktan tamamen vazgeçmesine yol açmıştır.
Basit bir kontrol listesi, bireylerin günah işleyen bir Hristiyanı ne zaman azarlamaları gerektiğini bilmelerine yardımcı olabilir. Azarlama konusunda asla aceleci olmamalıyız. Her durumu dikkatle ve dua ederek değerlendirmeli ve kendimize şu soruları sormalıyız:
1. Yaşamım benzer günahlardan arınmış mı? (Romalılar 2:1)
2. Bu kişiyle onun yaşamıyla konuşmama izin veren bir ilişkim var mı? (Galatyalılar 6:2)
3. Amacım mahkûm etmekten ziyade onarmak mı? (Galatyalılar 6:1)
4. Birinin beni aynı şekilde azarlamasını ister miydim? (Matta 7:12)
5. Bu kişinin Kutsal Yazıları nasıl ve neden ihlal ettiğini bilecek kadar iyi anlıyor muyum? (2. Timoteos 2:15)
6. Beni dinlemeyi reddederse bu kişi adına pastörüme ya da ihtiyar heyetine gitmeye hazır mıyım?
7. Bu kişiyle yüzleşmeden önce ve sonra onun iyileşmesi ve onarılması için dua etmeye istekli miyim? (Matta 26:41)
8. Bu suç gerçekten bir günah mı yoksa sadece bir olgunlaşmamışlık ya da tercih eylemi mi? (Efesliler 4:2)
9. Sevgiyle mi hareket ediyorum? (1. Korintliler 13:1)
Galatyalılar 6:1 bize şöyle der: "Kardeşler, eğer biri suç işlerken yakalanırsa, ruhsal olan sizler, böyle birini yumuşak ruhla yola getirin. Siz de ayartılmamak için kendinizi kollayın." Bir iman kardeşimizle yüzleşmeye ya da onu azarlamaya çağrıldığımızda, bunu her zaman alçakgönüllü bir tutumla, bizim de günaha eğilimli olduğumuzu bilerek yapmalıyız. Bu ve diğer her durumda İsa'nın altın sözlerini izleyebiliriz: "İnsanların size nasıl davranmasını istiyorsanız, siz de onlara öyle davranın" (Matta 7:12).
English
Başka bir inanlıyı azarlamak ne zaman gereklidir?
