Soru
"Ateşli" bir Hristiyan nedir?
Yanıt
"Ateşli olmak" istekli, gayretli veya coşkuyla "yanmak" demektir. Bazen birini "ateşlemekten" söz ederiz, bununla o kişiyi "motive etmeyi" ya da eyleme geçmeye "teşvik etmeyi" kastederiz. Kilisede kullanılan ilgili ifadeler arasında ateşli Hristiyan ("gayretli bir Hristiyan") ve Rab için yanan ("Tanrı için coşkuyla dolu") yer alır. Bu tür deyimler Kutsal Kitap'ta yer almaz, ancak orada "yanan" gayretli insanların örneklerini ve Rab'bin işinin "ateş" ile ilişkili terimler kullanılarak tanımlandığını görürüz.
Eski Antlaşma'daki "ateşli" Hristiyan'ın karşılığı, Rab için gayret gösteren ve bu gayretle hareket eden kişidir. Örnekler arasında Pinehas (Çölde Sayım 25:10-11), Davut (1. Samuel 13:14; 1. Krallar 3:6), İlyas (1. Krallar 19:10-14), Hizkiya (2 Krallar 18:1-7) ve Yoşiya (2. Krallar 22-23) sayılabilir.
Vaftizci Yahya kalabalığa gelecek olan Mesih hakkında şöyle demişti: "O sizi Kutsal Ruh'la ve ateşle vaftiz edecek" (Matta 3:11). Bu peygamberlik sözü ilk kez İsa'nın dirilişinden sonraki Pentikost gününde gerçekleşmiştir. Öğrenciler zulüm korkusuyla bir evde toplanmışlardı ki, Kutsal Ruh her birinin üzerine "ateşten diller" şeklinde geldi (Elçilerin İşleri 2:2-3). Bir anda korkularının yerini doğaüstü bir cesaret ve Rab için gayret aldı. Bu "ateşli Hristiyanlar" Yeruşalim sokaklarına çıktılar ve aralarında kısa süre önce Mesih'i öldürmüş olan insanların da bulunduğu büyük kalabalıklara korkusuzca Müjde'yi duyurdular.
Sonuç açıkça bir mucizeydi. Sadece bir vaazdan sonra üç bin kişi Mesih'e geldi (Elçilerin İşleri 2:41). Kesinlikle "Rab için yanıp tutuşan" bu yeni imanlılar sevgi, fedakârlık ve başkalarına hizmet sergilediler. Elçiler vaaz vermeye devam ettikçe kilisenin olağanüstü büyümesi devam etti ve "Herkesi bir korku sarmıştı. Elçilerin aracılığıyla birçok belirtiler ve harikalar yapılıyordu" (ayet 43).
"Ateşli" elçiler, kişisel bedeli ya da tehlikesi ne olursa olsun, Tanrı'ya ödün vermeden hizmet etme cesaretiyle dikkat çekiyorlardı. Yüksek Kurul, "eğitimsiz, sıradan adamlar" olan Petrus ve Yuhanna'nın "cesareti" karşısında hayrete düşmüştü (Elçilerin İşleri 4:13). Tutuklandıklarında ve İsa hakkında vaaz vermeyi bırakmaları emredildiğinde, elçiler şöyle cevap verdiler: "Tanrı'nın önünde, Tanrı'nın sözünü değil de sizin sözünüzü dinlemek doğru mudur, kendiniz karar verin. Biz gördüklerimizi ve işittiklerimizi anlatmadan edemeyiz" (ayetler 19-20). Bir dahaki sefere tutuklandıklarında ve durmaları emredildiğinde, "İnsanlardan çok, Tanrı'nın sözünü dinlemek gerek" diye cevap verdiler. (Elçilerin İşleri 5:29). Dövüldüklerinde, "İsa'nın adı uğruna hakarete layık görüldükleri" için sevindiler (ayet 41). Rab için "yanan" kişilerin davranışları böyledir.
İsa çarmıha gerilmeden önce, takipçilerinin karşılaşacağı bazı zorlukları açıkladı. Hristiyanlar sadece yöneticilerden değil, kendi ailelerinden bile muhalefetle karşılaşacaklardı: "Ben dünyaya ateş yağdırmaya geldim. Keşke bu ateş daha şimdiden alevlenmiş olsaydı! Katlanmam gereken bir vaftiz var. Bu vaftiz gerçekleşinceye dek nasıl da sıkıntı çekiyorum! Yeryüzüne barış getirmeye mi geldiğimi sanıyorsunuz? Size hayır diyorum, ayrılık getirmeye geldim. Bundan böyle bir evde beş kişi, ikiye karşı üç, üçe karşı iki bölünmüş olacak. Baba oğluna karşı, oğul babasına karşı, anne kızına karşı, kız annesine karşı, kaynana gelinine karşı, gelin kaynanasına karşı olacaktır" (Luka 12:49-53).
"Ateşli" bir Hristiyan'ın tam tersi ılık bir Hristiyan'dır. Laodikya'daki zengin ve kayıtsız imanlılar Rab tarafından azarlandılar: "Yaptıklarını biliyorum. Ne soğuksun, ne sıcak. Keşke ya soğuk ya sıcak olsaydın! Oysa ne sıcak ne soğuksun, ılıksın. Bu yüzden seni ağzımdan kusacağım" (Vahiy 3:15-16). Ilıklık, su ya da ruhsal bağlılık için en az arzu edilen özelliktir. Ruhsal açıdan, Mesih için "ateşli" ya da "yanan" bir kişi çok yararlı olabilir. Ancak İsa'ya karşı "ılık" olan bir kişi sadece ılık bir bağlılığa sahiptir ve neşesiz, sevgisiz ve Ruh'un ateşinden yoksun yaşar. "Tanrı yolundaymış gibi görünüp bu yolun gücünü inkâr edecekler" (2. Timoteos 3:5).
Rab için "yanan" Hristiyanlar, Tanrı'nın isteğini yerine getirmek uğruna güvenli ve rahat yaşamı reddederler; aktif olarak "doğruluğun, Tanrı yolunun, imanın, sevginin, sabrın, uysallığın ardından koşarlar" (1. Timoteos 6:11). "İyilik etmekte gayretlidirler" (Titus 2:14). Bugün bazı imanlıların Pavlus'un öğüdüne kulak vermesi gerekir: "Tanrı'nın sana verdiği armağanı alevlendirmen gerektiğini hatırlatıyorum" (2. Timoteos 1:6).
English
"Ateşli" bir Hristiyan nedir?
