Ερώτηση
Γιατί το "μην επιθυμήσεις" περιλαμβάνεται στις Δέκα Εντολές;
Απάντηση
Το κλειδί για την κατανόηση αυτής της εντολής βρίσκεται στον ορισμό της λέξης "επιθυμώ". Δύο διαφορετικές εβραϊκές λέξεις χρησιμοποιούνται στα χωρία που καταδικάζουν την επιθυμία (Έξοδος 20:17, Δευτερονόμιο 5:21), και οι δύο σημαίνουν "λαχταρώ ή ποθώ με μεγάλη επιθυμία". Δεδομένου ότι οι εντολές δίνονται ως "δεν θα κάνεις αυτό", η επιθυμία σε αυτήν την περίπτωση έχει σχέση με κάτι που δεν είναι ιδιοκτησία του επιθυούντος και δεν είναι δικαιωματικά δικό του για να το ποθήσει. Σε αυτήν την εντολή, οι Ισραηλίτες καλούνται να μην επιθυμούν την περιουσία του πλησίον τους -το σπίτι του, τη γη του, το βόδι ή το γαϊδούρι του ή τους ανθρώπους στη ζωή του- τη γυναίκα του ή τους υπηρέτες του, άνδρες και γυναίκες. Οι Ισραηλίτες δεν έπρεπε να επιθυμούν, να νοσταλγούν ή να στρέφουν την καρδιά τους σε κάτι που ανήκε σε κάποιον άλλον.
Ενώ αρκετές από τις εντολές απαγορεύουν ορισμένες πράξεις, όπως ο φόνος και η κλοπή, αυτή είναι μία από τις εντολές που απευθύνονται στο εσωτερικό του ανθρώπου, στην καρδιά και το μυαλό του. Όπως μας λέει ο Ιάκωβος (1:15), η αμαρτία πηγάζει από την ψυχή του ανθρώπου, και στην προκειμένη περίπτωση, η πλεονεξία είναι ο προάγγελος κάθε είδους αμαρτίας, μεταξύ των οποίων η κλοπή, η διάρρηξη και η υπεξαίρεση. Στη ρίζα της, η πλεονεξία είναι το αποτέλεσμα του φθόνου, μιας αμαρτίας που, όταν ριζώσει στην καρδιά, οδηγεί σε χειρότερες αμαρτίες. Ο Ιησούς επανέλαβε αυτήν ακριβώς τη σκέψη στην επί του Όρους Ομιλία, όταν είπε ότι η λαγνεία στην καρδιά είναι εξίσου αμαρτωλή με τη διάπραξη μοιχείας (Ματθαίος 5:28). Ο φθόνος πηγαίνει πέρα από το να ρίχνεις μια λαχταριστή ματιά στο καινούριο αυτοκίνητο του γείτονα. Μόλις εμμείνει, ο φθόνος για τα υπάρχοντα του γείτονα μπορεί να μετατραπεί σε αισθήματα δυσαρέσκειας και μίσους για τον ίδιο τον γείτονα. Αυτό μπορεί να μετατραπεί σε δυσαρέσκεια κατά του Θεού και αμφισβήτησή Του: "Γιατί δεν μπορώ να έχω ό,τι έχει αυτός, Κύριε; Δεν με αγαπάς αρκετά ώστε να μου δώσεις αυτό που θέλω;".
Οι λόγοι του Θεού για την καταδίκη της πλεονεξίας είναι καλοί. Στον πυρήνα του, ο φθόνος είναι αγάπη για τον εαυτό μας. Οι ζηλόφθονοι, εγωιστές πολίτες είναι δυστυχισμένοι και δυσαρεστημένοι πολίτες. Μια κοινωνία που οικοδομείται από τέτοιους ανθρώπους είναι αδύναμη, επειδή οι ζηλόφθονοι δυσαρεστημένοι, όπως προαναφέρθηκε, είναι πιο πιθανό να διαπράξουν εγκλήματα ο ένας εναντίον του άλλου, αποδυναμώνοντας περαιτέρω την κοινωνική δομή. Επιπλέον, η Καινή Διαθήκη προσδιορίζει την πλεονεξία ως μια μορφή ειδωλολατρίας, μια αμαρτία που ο Θεός απεχθάνεται (Κολοσσαείς 3:5). Τελικά, ο φθόνος και η πλεονεξία είναι τα εργαλεία του Σατανά για να μας αποσπάσει την προσοχή από την επιδίωξη του μόνου πράγματος που θα μας κάνει ποτέ ευτυχισμένους και ικανοποιημένους - του ίδιου του Θεού. Ο Λόγος του Θεού μας λέει ότι "μέγας πλουτισμός είναι η ευσέβεια με αυτάρκεια" και ότι πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι με τα βασικά αναγκαία της ζωής (Α΄ Τιμόθεο 6:6-8), επειδή η αληθινή ευτυχία δεν επιτυγχάνεται με τα πράγματα, αλλά με την προσωπική σχέση με τον Θεό μέσω του Ιησού Χριστού. Μόνον έτσι κερδίζουμε αυτό που είναι άξιο, αληθινό, στέρεο, ικανοποιητικό και διαρκές - τον ανεξερεύνητο πλούτο της χάρης του Θεού.
English
Γιατί το "μην επιθυμήσεις" περιλαμβάνεται στις Δέκα Εντολές;
