Ερώτηση
Ποια είναι τα συστατικά μιας αληθινά βιβλικής λατρευτικής σύναξης;
Απάντηση
Οι άνθρωποι είναι ενστικτωδώς λατρευτικά δημιουργήματα. Ο ψαλμωδός το εξέφρασε αυτό όταν έλεγε, «Όπως το ελάφι επιποθεί τα ρυάκια των νερών, έτσι η ψυχή μου σε επιποθεί, Θεέ.» (Ψαλμός 42:1) Ο Κικέρων, τον πρώτο αιώνα π.Χ., παρατήρησε πως η θρησκεία, ασχέτως του τύπου της, ήταν ένα παγκόσμιο χαρακτηριστικό του ανθρώπου. Βλέποντας πως οι άνθρωποι λατρεύουν κάτι ή κάποιον, θα πρέπει να διερωτηθούμε τι είναι η λατρεία. Ποιος και πώς πρέπει να λατρεύουμε; Τι συνιστά μια βιβλική λατρευτική σύναξη, και το σπουδαιότερο, είμαστε «αληθινοί προσκυνητές» (Ιωάννης 4:23) ή ψευδείς προσκυνητές;
Ο Χριστός θέλει οι αληθινοί προσκυνητές να λατρεύουν εν πνεύματι και αληθεία (Ιωάννης 4:24). Ο απόστολος Παύλος εξήγησε ότι λατρεύουμε δια του Πνεύματος του Θεού (Φιλιππησίους 3:3), εννοώντας ότι η αληθινή λατρεία προέρχεται μόνον από αυτούς που έχουν σωθεί μέσω της πίστης στον Κύριο Ιησού Χριστό και έχουν το Άγιο Πνεύμα που κατοικεί στην καρδιά τους. Η λατρεία εν πνεύματι αναφέρεται, επίσης, στη σωστή στάση της καρδιάς και όχι απλά στην προσκόλληση τύπων και τελετών. Η λατρεία εν αληθεία σημαίνει να λατρεύεις σύμφωνα με ό,τι ο Θεός έχει αποκαλύψει σχετικά με τον εαυτό Του στις Γραφές. Για να είναι βιβλική η λατρεία μας, θα πρέπει να βρίσκεται εντός της διδασκαλίας του Χριστού (Β΄ Ιωάννου 1:9, δες επίσης Δευτερονόμιο 4:12, 12:32, Αποκάλυψη 22:18–19). Η αληθινή λατρεία βασίζεται στη διδασκαλία που περιέχει η Γραφή και μπορεί να δοθεί με ή χωρίς ένα Βιβλίο Ομολογιών (Book of Confessions), Κοινοβουλευτικών Κανονισμών (Rules of Order), ή άλλων ανθρώπινων βιβλίων οδηγιών.
Η εκκλησία του πρώτου αιώνα πραγματοποιούσε πολλές ευσεβείς πράξεις στις λατρευτικές της συνάξεις, από τις οποίες μπορούμε να συμπεράνουμε τι συνιστά μια αληθώς βιβλική λατρευτική σύναξη: τηρούσαν το Δείπνο της θείας κοινωνίας (Πράξεις 20:7), συμπροσευχές (Α΄ Κορινθίους 14:15–16), υμνούσαν με διάφορους ύμνους τη δόξα του Θεού (Εφεσίους 5:19), έκαναν οικονομική συνεισφορά (Α΄ Κορινθίους 16:2), διάβαζαν τις Γραφές (Κολοσσαείς 4:16), και κήρυτταν τον λόγο του Θεού (Πράξεις 20:7).
Το Δείπνο του Κυρίου (θεία κοινωνία) τιμά τον θάνατο του Ιησού μέχρι να επιστρέψει στη γη (Α΄ Κορινθίους 11:25–26). Η προσευχή πρέπει ν’ απευθύνεται μόνο στον Θεό (Νεεμίας 4:9· Ματθαίος 6:9), ποτέ σε κάποιον νεκρό, όπως υπάρχει στην πρακτική του Καθολικισμού. Δεν μας δίνεται το δικαίωμα να χρησιμοποιούμε στη λατρεία μας επινοήσεις όπως το ροζάριο ή ο βουδιστικός τροχός προσευχής. Το σπουδαιότερο απ’ όλα είναι ότι οι προσευχές μας πρέπει ν βρίσκονται σε αρμονία με το θέλημα του Θεού (Α΄ Ιωάννου 5:14).
Στη λατρεία μας πρέπει να ψάλλουμε. Ο απόστολος Παύλος προτρέπει «μιλώντας μεταξύ σας με ψαλμούς και ύμνους και πνευματικές ωδές, τραγουδώντας και ψάλλοντας με την καρδιά σας στον Κύριο· ευχαριστώντας πάντοτε για όλα τον Θεό και Πατέρα στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού.» (Εφεσίους 5:19–20) Η υμνωδία στον Κύριο μεταξύ των πιστών εκφράζει την αλήθεια ντυμένη με μουσική (Κολοσσαείς 3:16).
Μέρος της αληθούς βιβλικής λατρείας είναι η οικονομική προσφορά, όπως ο Παύλος καθοδήγησε την εκκλησία της Κορίνθου: «Σε σχέση δε με τη συνεισφορά, για τις ανάγκες των αγίων, όπως διέταξα στις εκκλησίες της Γαλατίας, έτσι να κάνετε κι εσείς. Κατά την πρώτη ημέρα της εβδομάδας, κάθε ένας από σας, ας εναποθέτει κατά μέρος, θησαυρίζοντας ό,τι αν ευπορεί· ώστε, όταν έρθω, να μη συγκεντρώνονται τότε συνεισφορές.» (Α΄ Κορινθίους 16:1–2) Η τακτική συνεισφορά μας για την υποστήριξη του έργου του Κυρίου είναι μια σοβαρή υπευθυνότητα. Η ευκαιρία να δώσουμε θα πρέπει να θεωρείται ως μια συναρπαστική ευλογία και όχι ως ένα φορτίο για γκρίνια (Β΄ Κορινθίους 9:7). Επιπρόσθετα, η εθελούσια συνεισφορά είναι η μόνη βιβλική μέθοδος για την οικονομική υποστήριξη του έργου της εκκλησίας. Η εκκλησία δεν έχει το δικαίωμα να λειτουργεί επιχειρήσεις, να διενεργεί τυχερές δραστηριότητες, να οργανώνει συναυλίες με εισιτήριο, κ.λπ. Η εκκλησία του Χριστού δεν εννοείται ν’ αποτελεί μια εμπορική επιχείρηση (δες Ματθαίος 21:12–13).
Τελικά, το κήρυγμα και η διδασκαλία αποτελούν κύρια συστατικά της αληθούς βιβλικής λατρείας. Η διδασκαλία μας πρέπει να είναι οι Γραφές, μόνο· το μόνο μέσο εξοπλισμού των πιστών για ζωή και ευσέβεια (Β΄ Τιμόθεον 3:16–17). Ο ευσεβής κήρυκας ή δάσκαλος θα διδάξει μόνο τον λόγο και θα στηριχτεί στο Άγιο Πνεύμα του Θεού να κάνει το έργο Του στο νου και την καρδιά των ακροατών. Όπως ο Παύλος υπενθύμισε στον Τιμόθεο, «κήρυξε τον λόγο· επίμενε έγκαιρα, άκαιρα· έλεγξε, επίπληξε, πρότρεψε με κάθε μακροθυμία και διδασκαλία» (Β΄ Τιμόθεον 4:2). Μια εκκλησιαστική συνάθροιση που δεν περιέχει ως κύριο συστατικό της τον λόγο του Θεού, δεν είναι μια βιβλική λατρευτική σύναξη.
Καθώς ακολουθούμε το καλούπι των Γραφών για μια αληθή λατρεία, ας λατρεύουμε τον Θεό με πραγματικό πάθος. Δεν θα πρέπει να δίνουμε στον κόσμο την εντύπωση πως η λατρεία μας στον Θεό είναι μια κουραστική, νεκρή ιεροτελεστία. Έχουμε λυτρωθεί από την αμαρτία. Ας λατρεύουμε τον Δημιουργό μας ως παιδιά Του που είναι ευγνώμονα για τις άφθονες ευλογίες Του. «Γι' αυτό, παραλαμβάνοντας μια ασάλευτη βασιλεία, ας κρατάμε τη χάρη, διαμέσου της οποίας να λατρεύουμε ευάρεστα τον Θεό, με σεβασμό και ευλάβεια. Επειδή, ο Θεός μας είναι φωτιά που κατατρώει» (Εβραίους 12:28–29).
English
Ποια είναι τα συστατικά μιας αληθινά βιβλικής λατρευτικής σύναξης;
