Ερώτηση
Είναι βιβλικό το Κίνημα του λόγου της πίστης;
Απάντηση
Η διδασκαλία του λόγου της πίστης είναι σίγουρα αντιβιβλική. Δεν πρόκειται για μια δογματική απόχρωση ούτε για κάποια τυπική οργάνωση ή ιεραρχία. Είναι, αντιθέτως, ένα κίνημα που έχει επηρεαστεί πολύ από δημοφιλείς ποιμένες και δασκάλους όπως οι Κένεθ Χάγγιν, Μπένυ Χινν, Κένεθ Κόπλαντ , Πόουλ και Ζαν Κρουτς και Φρεντ Πράις.
Το κίνημα του λόγου της πίστης προέκυψε από την πεντηκοστιανή κίνηση τα τέλη του 20ου αιώνα. Ο ιδρυτής του είναι ο E. W. Kenyon, ο οποίος μελέτησε τις μεταφυσικές διδασκαλίες της νέας σκέψης του Phineas Quimby. Η επιστήμη του νου (από όπου προήλθε η ιδέα «πες το και διεκδίκησέ το») συνδυάστηκε με τον πεντηκοστιανισμό, με αποτέλεσμα ένα περίεργο μίγμα ορθού χριστιανισμού και μυστικισμού. Ο Κένεθ Χάγγιν σπούδασε με τη σειρά του υπό τον E. W. Kenyon και κατέστησε το κίνημα του λόγου της πίστης αυτό που είναι σήμερα. Αν και οι προσωπικές τους διδασκαλίες κυμαίνονται από τελείως αιρετικές έως τελείως γελοίες, αυτό που ακολουθεί είναι η βασική θεολογία του λόγου της πίστης με την οποία ευθυγραμμίζονται οι περισσότεροι δάσκαλοί της.
Στην καρδιά του λόγου της πίστης βρίσκεται η πίστη στη «δύναμη της πίστης». Κάποιοι πιστεύουν ότι τα λόγια μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να χειραγωγηθεί η δύναμη της πίστης, κι έτσι πραγματικά δημιουργείται αυτό που ο ομιλών πιστεύει πως υπόσχονται οι Γραφές (υγεία και πλούτος). Οι νόμοι που υποτίθεται πως ισχύουν σχετικά με τη δύναμη της πίστης, λέγεται πως λειτουργούν ανεξαρτήτως του κυρίαρχου θελήματος του Θεού και ότι ο ίδιος ο Θεός υπόκειται σ' αυτούς τους νόμους. Αυτό δεν είναι κάτι λιγότερο από ειδωλολατρία, που μετατρέπει την πίστη –και κατά προέκταση τους εαυτούς μας- σε θεό.
Από εδώ, η θεολογία του αποκλίνει όλο και περισσότερο από τις Γραφές: ισχυρίζεται ότι ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους στην κυριολεκτική, φυσική του εικόνα ως μικρούς θεούς. Πριν την Πτώση, οι άνθρωποι είχαν τη δυνατότητα να φέρνουν πράγματα στην ύπαρξη χρησιμοποιώντας τη δύναμη της πίστης. Μετά την πτώση, οι άνθρωποι απέκτησαν τη φύση του Διαβόλου και έχασαν την ικανότητα να δημιουργούν. Για να διορθωθεί η κατάσταση αυτή, ο Ιησούς Χριστός άφησε τη θεότητά Του κι έγινε άνθρωπος, πέθανε πνευματικά, ανέλαβε ο ίδιος τη φύση του Σατανά, πήγε στην κόλαση, αναγεννήθηκε και αναστήθηκε από τους νεκρούς με τη φύση του Θεού. Μετά από αυτό, ο Χριστός έστειλε το Άγιο Πνεύμα για ν' αναπαράγει την ενσάρκωση στους πιστούς ώστε να καταστούν μικροί θεοί όπως ο Θεός είχε σχεδιάσει αρχικά.
Ακολουθώντας τη φυσική εξέλιξη αυτών των διδασκαλιών, έχουμε ως μικροί θεοί την ικανότητα να χειραγωγούμε τη δύναμη της πίστης και να ευημερούμε σε όλους τους τομείς της ζωής. Αρρώστια, αμαρτία και αποτυχία είναι το αποτέλεσμα της έλλειψης πίστης και θεραπεύεται με την ομολογία –τη διεκδίκηση των υποσχέσεων του Θεού στη ζωή κάποιου ώστε να πραγματοποιηθούν. Με λόγια απλά, το κίνημα του λόγου της πίστης εξυψώνει τον άνθρωπο σ' επίπεδο θεού και ελαττώνει τον Θεό σε ανθρώπινο επίπεδο. Περιττό να πούμε πως πρόκειται για μια ψευδή παρουσίαση της χριστιανικής πίστης. Προφανώς, ο λόγος της πίστης δεν λαμβάνει υπόψιν το περιεχόμενο των Γραφών. Βασίζονται πάρα πολύ στην προσωπική αποκάλυψη και όχι στις Γραφές ώστε επινοούν τέτοιες παράλογες πεποιθήσεις, κι αυτό είναι μια πρόσθετη απόδειξη της αιρετικής φύσης του.
Η αντιμετώπιση της διδασκαλίας του λόγου της πίστης είναι απλώς ζήτημα ανάγνωσης της Αγίας Γραφής. Ο Θεός μόνο είναι ο Κυρίαρχος Δημιουργός του σύμπαντος (Γένεση 1:3, Α΄ Τιμόθεον 6:15) και δεν χρειάζεται την πίστη –Αυτός είναι το αντικείμενο της πίστης μας (Μάρκος 11:22, Εβραίους 11:3). Ο Θεός είναι πνεύμα και δεν έχει φυσικό σώμα (Ιωάννης 4:24). Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε σύμφωνα με την εικόνα του Θεού (Γένεση 1:26, 27, 9:6), αλλά αυτό δεν τον καθιστά μικρό θεό ή θεϊκή ύπαρξη. Μόνον ο Θεός έχει θεία φύση (Γαλάτας 4:8, Ησαΐας 1:6-11, 43:10, 44:6; Ιεζεκιήλ 28:2, Ψαλμός 8:6-8). Ο Χριστός είναι αιώνιος, ο μονογενής Γιος του Θεού, και η μοναδική ενσάρκωση του Θεού (Ιωάννης 1:1, 2, 14, 15, 18, 3:16, Α΄ Ιωάννου 4:1). Σ' Αυτόν κατοίκησε το πλήρωμα της θεότητας σωματικώς (Κολοσσαείς 2:9). Γενόμενος άνθρωπος, ο Χριστός άφησε τη δόξα του Ουρανού αλλά όχι τη θεότητά Του (Φιλιππησίους 2:6-7), αν και επέλεξε να συγκρατήσει τη δύναμή Του ενόσω ζούσε στη γη ως άνθρωπος.
Το κίνημα του λόγου της πίστης εξαπατά πάρα πολλούς ανθρώπους, κάνοντάς τους να υιοθετούν έναν τρόπο ζωής και μια πίστη που δεν είναι βιβλική. Στον πυρήνα της βρίσκεται το ίδιο ψέμα που ο Διάβολος επαναλαμβάνει από τον Κήπο της Εδέμ: «Θα γίνετε ως θεοί» (Γένεση 3:5). Δυστυχώς, εκείνοι που αποδέχονται το δόγμα του λόγου της πίστης ακούνε τον Διάβολο. Η ελπίδα μας βρίσκεται στον Κύριο, όχι στα δικά μας λόγια, ούτε καν στη δική μας πίστη (Ψαλμός 33:20-22). Η πίστη μας προέρχεται από τον Θεό κατά κύριο λόγο (Εφεσίους 2:8, Εβραίους 12:2) και δεν είναι κάτι που εμείς δημιουργούμε για τον εαυτό μας. Έτσι, να είσαι προσεκτικός με το κίνημα του λόγου της πίστης και με κάθε εκκλησία που ευθυγραμμίζεται με τις διδασκαλίες του.
English
Είναι βιβλικό το Κίνημα του λόγου της πίστης;
