Ερώτηση
Ποιος είναι ο εθνικός;
Απάντηση
Η αντίστοιχη εβραϊκή λέξη είναι γκογίμ ("λαός, έθνη"). Εθνικός είναι αυτός που ανήκει στα έθνη ("έθνη, ομάδες ανθρώπων, λαός"). Η λατινική Βουλγάτα μετέφρασε αυτές τις λέξεις ως τζεντίλις, και αυτή η λέξη μεταφέρθηκε στη συνέχεια στα αγγλικά ως "Gentile". Ο όρος αναφέρεται σε ένα πρόσωπο που δεν είναι Εβραίος.
Από την εβραϊκή οπτική γωνία, οι εθνικοί θεωρούνταν ειδωλολάτρες που δεν γνώριζαν τον αληθινό Θεό. Κατά την εποχή του Ιησού, πολλοί Εβραίοι ήταν τόσο υπερήφανοι για την πολιτιστική και θρησκευτική τους κληρονομιά που θεωρούσαν τους εθνικούς "ακάθαρτους", αποκαλώντας τους "σκυλιά" και "ακροβυστία". Οι εθνικοί και οι μισο-Εβραίοι Σαμαρείτες θεωρούνταν εχθροί που έπρεπε να αποφεύγονται (βλ. Ιωάννης 4:9, 18:28 και Πράξεις 10:28).
Στην επί του Όρους Ομιλία, ο Ιησούς υπαινίχθηκε την κοινή σύνδεση των εθνών με την ειδωλολατρία: "Και αν χαιρετήσετε τους αδελφούς σας μόνο, τι περισσότερο κάνετε; Και οι εθνικοί το ίδιο δεν κάνουν;" (Ματθαίος 5:47). Σε άλλο σημείο του ίδιου κηρύγματος, ο Ιησούς σημείωσε: "Και όταν προσεύχεστε, μη επαναλαμβάνετε τα ίδια και τα ίδια, όπως οι εθνικοί· επειδή, νομίζουν ότι με την πολυλογία τους θα εισακουστούν" (Ματθαίος 6:7). Η μετάφραση του ΛΟΓΟΥ μεταφράζει την λέξη "εθνικοί" ως "ειδωλολάτρες".
Ο Ιησούς ήρθε για να προσφέρει σωτηρία σε όλους τους ανθρώπους, Εβραίους και εθνικούς. Ο προφήτης Ησαΐας προέβλεψε την παγκόσμια διακονία του Μεσσία, λέγοντας ότι "θα εξαγγείλει κρίση στα έθνη" και ότι θα είναι "φως των εθνών" (Ησαΐας 42:1, 6). Στο Μάρκος 7:26, ο Ιησούς βοηθάει μια γυναίκα εθνικής καταγωγής που είχε ζητήσει την απελευθέρωση της κόρης της από ένα δαιμόνιο.
Είναι ενδιαφέρον ότι τόσο οι Εβραίοι όσο και οι εθνικοί αναφέρονται στην αφήγηση του θανάτου του Ιησού. Οι Ιουδαίοι ηγέτες συνέλαβαν τον Ιησού, αλλά ήταν ένας Ρωμαίος (δηλαδή ένας εθνικός) που τον καταδίκασε σε θάνατο και Ρωμαίοι που πραγματοποίησαν την εκτέλεση (βλ. την πρόβλεψη του Ιησού στο Λουκά 18:32). Αργότερα, οι απόστολοι προσευχήθηκαν: "Επειδή, στ' αλήθεια, συγκεντρώθηκαν ενάντια στον άγιο παίδα σου, τον Ιησού -αυτόν που έχρισες- και ο Ηρώδης, και ο Πόντιος Πιλάτος, μαζί με τα έθνη και τους λαούς τού Ισραήλ" (Πράξεις 4:27).
Καθώς το ευαγγέλιο διαδόθηκε στις αρχές της εποχής της Καινής Διαθήκης, πολλοί εθνικοί προσηλυτίστηκαν. Το Πράξεις 11:18 καταγράφει την αντίδραση των Ιουδαίων χριστιανών στην Ιερουσαλήμ, οι οποίοι "Όταν τα άκουσαν αυτά, ησύχασαν και δόξαζαν τον Θεό, λέγοντας: Και στα έθνη, λοιπόν, ο Θεός έδωσε τη μετάνοια για ζωή". Όταν οι εθνικοί στην Αντιόχεια της Πισιδίας άκουσαν τα καλά νέα, "χαίρονταν και δόξαζαν τον λόγο τού Κυρίου· και πίστεψαν όσοι είχαν τάξει τον εαυτό τους για την αιώνια ζωή" (Πράξεις 13:48).
Γράφοντας στην (κυρίως εθνικής καταγωγής) εκκλησία της Ρώμης, ο Παύλος ανακοίνωσε τον στόχο του: "Δεν ντρέπομαι, βέβαια, το ευαγγέλιο του Χριστού· για τον λόγο ότι, είναι δύναμη Θεού προς σωτηρία σε κάθε έναν που πιστεύει, και στον Ιουδαίο, πρώτα, και στον Έλληνα" (Ρωμαίους 1:16). Ο Παύλος συνειδητοποίησε ότι ο ερχομός του Ιησού παρείχε την ευκαιρία για σωτηρία σε όποιον θα πίστευε στο όνομα του Χριστού (Ιωάννης 3:16).
Οι εθνικοί θεωρούνταν επί μακρόν εχθροί του εβραϊκού λαού, όμως ο Χριστός παρείχε καλά νέα τόσο για τους Εβραίους όσο και για τους μη Εβραίους. Ο Παύλος εξήρε την καλοσύνη του Κυρίου στην επιστολή του προς την (κυρίως εθνική) εκκλησία της Εφέσου: "Εκείνο τον καιρό, ήσασταν χωρίς Χριστό, απαλλοτριωμένοι από την πολιτεία τού Ισραήλ, και ξένοι από τις διαθήκες τής υπόσχεσης, μη έχοντας ελπίδα, και ήσασταν στον κόσμο χωρίς Θεό· τώρα, όμως, διαμέσου τού Ιησού Χριστού, εσείς που άλλοτε ήσασταν μακριά, γίνατε κοντά διαμέσου τού αίματος του Χριστού. Επειδή, αυτός είναι η ειρήνη μας, ο οποίος έκανε τα δύο μέρη ένα, και γκρέμισε το μεσότοιχο του φραγμού" (Εφεσίους 2:12-14).
English
Ποιος είναι ο εθνικός;