Ερώτηση
Ήταν αναμάρτητος ο Χριστός;
Απάντηση
Ναι, ο Χριστός ήταν αναμάρτητος και ένεκα αυτής της αλήθειας έχουμε εμείς την ελπίδα της αιώνιας ζωής στον Ουρανό. Αν ο Χριστός δεν ήταν αναμάρτητος, δεν θα υπήρχε θυσία για την αμαρτία. Η ανυπακοή του Αδάμ και της Εύας στον Κήπο της Εδέμ εισήγαγε την αμαρτία στον κόσμο (Γένεση 3:6). Με την αμαρτία τους αυτή ήρθε ο θάνατος, όπως τους είχε προειδοποιήσει ο Θεός (Γένεση 2:17). Ως αποτέλεσμα, οι άνθρωποι γεννιόμαστε με φύση αμαρτωλοί (Ρωμαίους 5:12–19), μάλιστα από τη στιγμή της σύλληψής μας στη μήτρα της μητέρας μας (Ψαλμός 51:5). Η Αγία Γραφή λέει καθαρά, όμως, ότι ο Ιησούς Χριστός, αν και πειράστηκε κατά πάντα όπως πειραζόμαστε εμείς (Εβραίους 4:15), δεν διέπραξε ποτέ αμαρτία (Β΄ Κορινθίους 5:21, Α΄ Ιωάννου 3:5). Ο απόστολος Πέτρος το έγραψε με σαφήνεια: «ο οποίος δεν έκανε αμαρτία ούτε βρέθηκε δόλος στο στόμα του» (Α΄ Πέτρου 2:22). Καθώς ο Ιησούς Χριστός είναι Θεός, δεν έχει την ικανότητα να αμαρτήσει.
Η αμαρτωλή μας φύση, εκτός του ότι συνιστά ένα εμπόδιο μεταξύ ημών και του Δημιουργού μας, μας έχει καταστήσει υποκείμενους στον φυσικό και αιώνιο θάνατο, διότι «ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος» (Ρωμαίους 6:23). Για να υπάρξει, λοιπόν, συμφιλίωση με τον Θεό, απαιτείται να δοθεί άφεση, αλλά «χωρίς χύση αίματος δεν γίνεται άφεση» (Εβραίους 9:22). Όταν ο Αδάμ και η Εύα αμάρτησαν, ο Θεός τους έντυσε με «δερμάτινους χιτώνες» (Γένεση 3:21), χύνοντας το αίμα κάποιου ζώου. Οι πολλές, όμως, θυσίες ζώων που ακολούθησαν, αν και απεικόνιζαν τέλεια την αλήθεια πως η αμαρτία απαιτεί θάνατο, παρείχαν προσωρινή, μόνο, κάλυψη αμαρτιών, καθώς το αίμα των ζώων δεν μπορούσε ποτέ να εξαλείψει την αμαρτία (Εβραίους 10:4, 11).
Η θυσία της Παλαιάς Διαθήκης αποτελούσε προεικόνιση της τέλειας, «μιας και μοναδικής» (εφάπαξ) θυσίας του Ιησού Χριστού (Εβραίους 7:27, 10:10). Ο μόνος τρόπος με τον οποίο θα μπορούσαμε να συμφιλιωθούμε με τον άγιο και τέλειο Θεό, ήταν μια τέλεια προσφορά, η οποία δεν θα γινόταν αν ο Χριστός δεν ήταν αναμάρτητος. Όπως έγραψε ο Πέτρος, «ξέροντας ότι δεν λυτρωθήκατε από τη μάταιη πατροπαράδοτη διαγωγή σας με φθαρτά, ασήμι ή χρυσάφι, αλλά με το πολύτιμο αίμα τού Χριστού, ως αμνού χωρίς ψεγάδι και χωρίς κηλίδα» (Α΄ Πέτρου 1:18–19). Ήταν, πραγματικά, το αναμάρτητο αίμα του Χριστού το μόνο ικανό να φέρει ειρήνη μεταξύ του Θεού και του ανθρώπου (Κολοσσαείς 1:20). Με τη συμφιλίωση αυτή μπορούμε να «παρασταθούμε μπροστά του άγιοι, χωρίς ψεγάδι και χωρίς κατηγορία» (Κολοσσαείς 1:22).
Ο θάνατος του αναμάρτητου Χριστού αποτελεί την πλήρη πληρωμή της τιμωρίας που απαιτούσε η αμαρτία για όλους όσους πιστεύουν σ' Αυτόν. Με τον τρόπο αυτό, ό,τι χάθηκε στην Πτώση, κερδήθηκε πάλι στον σταυρό. Όπως η αμαρτία εισήλθε στον κόσμο μέσω ενός ανθρώπου (Αδάμ), ο Θεός μπόρεσε να λυτρώσει τον κόσμο μέσω ενός Ανθρώπου – του αναμάρτητου Ιησού Χριστού.
English
Ήταν αναμάρτητος ο Χριστός;
