Ποια είναι η ευλογία του Τορόντο;

Η ευλογία του Τορόντο είναι η υποτιθέμενη έκχυση του Αγίου Πνεύματος στους ανθρώπους της Εκκλησίας Χριστιανική Κοινωνία του Αεροδρομίου του Τορόντο, που παλαιότερα ονομαζόταν Εκκλησία Άμπελος του Αεροδρομίου του Τορόντο. Στις 20 Ιανουαρίου 1994, ένας πεντηκοστιανός ποιμένας με το όνομα Randy Clark μίλησε στην εκκλησία κι έδωσε τη μαρτυρία του για το πώς θα «μεθούσε» εν Πνεύματι και θα γελούσε ανεξέλεγκτα. Σε ανταπόκριση αυτής της μαρτυρίας, το εκκλησίασμα ξέσπασε σε πανδαιμόνιο, όπου οι άνθρωποι γελούσαν, γρύλιζαν, χόρευαν, κουνιούνταν, γαύγιζαν σαν σκυλιά κι ακόμη έμεναν κολλημένοι σε κατάσταση παράλυσης. Οι εμπειρίες αυτές αποδόθηκαν στο Άγιο Πνεύμα που εισήλθε στα σώματα των ανθρώπων. Ο ποιμένας της εκκλησίας, John Arnott, αναφέρθηκε σ' αυτό το φαινόμενο ως μια μεγάλη γιορτή του Αγίου Πνεύματος. Δόθηκε το παρατσούκλι «η ευλογία του Τορόντο» και η εκκλησία σύντομα βγήκε στο διεθνές προσκήνιο.

Όταν όμως αυτή η «ευλογία» αξιολογηθεί στο φως των Γραφών, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι. Πουθενά, απολύτως, στις Γραφές δεν συναντά κανείς ένα προηγούμενο αυτού που συνέβη στην εκκλησία του αεροδρομίου του Τορόντο. Αυτό που πλησιάζει περισσότερο μέσα στις Γραφές και περιγράφει την παράλυση και την αλλόκοτη συμπεριφορά που προήλθε από την ευλογία του Τορόντο είναι τα καταγεγραμμένα αποτελέσματα της δαιμονικής κατάληψης (δες Μάρκος 9:18).

Η εκκλησία του αεροδρομίου του Τορόντο έγινε γνωστή για τα συναισθηματικά ξεσπάσματα των μελών της και για τις περίεργες ψυχολογικές εκδηλώσεις των. Ο ποιμένας Arnott άρχισε να στρέφει την προσοχή του σχεδόν αποκλειστικά στη «γιορτή του Αγίου Πνεύματος». Οι εμπειρίες κρίνονταν περισσότερο αξιόλογες από τις Γραφές. Αυτό θεωρήθηκε υπερβολικό για την ακραία χαρισματική Κίνηση της Αμπέλου, η οποία έκοψε τους δεσμούς της με την εκκλησία του αεροδρομίου του Τορόντο και υπέδειξε την αλλαγή του ονόματος σε Χριστιανική Κοινωνία του Αεροδρομίου του Τορόντο.

Η ματιά του πιστού πρέπει να είναι στραμμένη στον Ιησού Χριστό, τον «αρχηγό και τελειωτή της πίστης μας» (Εβραίους 12:2), και όχι στον εαυτό του, στις εμπειρίες του ή ακόμη στο Άγιο Πνεύμα. Η ευλογία του Τορόντο προσέβλεπε στο Άγιο Πνεύμα εις βάρος της βιβλικής πίστης. Οι πιστοί μπορούν να διασκεδάζουν, να χορεύουν, να τραγουδούν κι ακόμη να φωνάζουν στον Κύριο. Παρ' όλα αυτά, όταν μια λατρευτική σύναξη είναι ανοιχτή σε όλα τα γούστα, στις κρίσεις και στα ανεξέλεγκτα ξεσπάσματα –και όλα αυτά αποδίδονται στο Άγιο Πνεύμα- κάτι δεν πάει καλά. Η εκκλησία θα έπρεπε να χαρακτηρίζεται από αφοσίωση στον λόγο του Θεού (Α΄ Τιμόθεον 3:5), χαρά (Φιλιππησίους 4:4), και «επιείκεια… γνωστή σε όλους τους ανθρώπους» (Φιλιππησίους 4:5).

English

---

Επιστροφή στην Ελληνική αρχική σελίδα

Ποια είναι η ευλογία του Τορόντο;