Ερώτηση
«Τι αναφέρει η Αγία Γραφή περί τρομοκρατίας;»
Απάντηση
Η Αγία Γραφή δεν αντιμετωπίζει ευθέως το θέμα τής τρομοκρατίας, τουλάχιστον όχι τον τύπο τής τρομοκρατίας που συναντάμε στον σύγχρονο κόσμο. Η πραγματική «τρομοκρατία» είναι μια προσπάθεια που έχει σκοπό να προκαλέσει φόβο, σοκ και πανικό στον πληθυσμό που αποτελεί στόχο μέσω τής άσκησης βίας. Ο σκοπός τών πράξεων τρομοκρατίας είναι να εκφοβίσει μια κυβέρνηση ή κουλτούρα για να συνεργαστεί με τις απαιτήσεις τών τρομοκρατών. Σε μερικές περιπτώσεις, το μακελειό προκαλείται ως αυτοσκοπός ή ως τιμωρία ή ως μια πράξη εκδίκησης.
Πολλά από τα όπλα που χρησιμοποιούνται στις σύγχρονες τρομοκρατικές επιθέσεις δεν υπήρχαν στους βιβλικούς χρόνους, όπως εκρηκτικές ύλες, χημικά όπλα και πυροβόλα όπλα. Οι ειδήσεις μιας επίθεσης ταξίδευαν αργά στους αρχαίους χρόνους και μόνο με προφορικές ή γραπτές περιγραφές. Η δυνατότητα πρόκλησης ξαφνικής, καταστροφικής ζημιάς σε συνδυασμό με την ταχύτατη εξάπλωση τών ειδήσεων —ιδιαιτέρως με ωμές εικόνες και βίντεο— έχει καταστήσει την τρομοκρατία δυνατή όπως την γνωρίζουμε σήμερα. Αυτές οι δυνατότητες δεν υπήρχαν στους βιβλικούς χρόνους, και συνεπώς δεν υπήρχε και η σύγχρονη μορφή τρομοκρατίας. Οι δηλώσεις, όμως, της Παλαιάς Διαθήκης αναφορικά με τις ευθύνες τού Ισραήλ κατά την διάρκεια τού πολέμου, τα βιβλικά σχόλια περί εκείνων που στοχεύουν αθώους, και η γενική αίσθηση τής χριστιανικής ηθικής, όλα μιλούν ενάντια σε αυτό που σήμερα ορίζουμε ως «τρομοκρατία».
Οι αρχαίοι στρατοί ήταν πολύ περισσότερο πιθανό να στοχεύσουν σκοπίμως αθώους· στην πραγματικότητα, η ιδέα να προστατέψουν γυναίκες και παιδιά κατά την διάρκεια τού πολέμου ήταν σχεδόν ανύπαρκτη στην αρχαία Εγγύς Ανατολή. Δόθηκαν, ωστόσο, στον Ισραήλ ρητές οδηγίες για τον πόλεμο, οι οποίες εξανθρώπιζαν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις τους. Δόθηκε στους στρατιώτες η επιλογή να επιστρέψουν στο σπίτι τους αν ήσαν νιόπαντροι, φοβισμένοι, ή αλλιώς ανέτοιμοι για πόλεμο. Δεν τους ενθάρρυναν να πέσουν αυτοκτονικά στην μάχη (Δευτερονόμιο 20:5-8). Ο Ισραήλ διατάχθηκε να προσφέρει ειρήνη —και μ’ αυτήν μια προειδοποίηση— στην πόλη πριν γίνει οιαδήποτε επίθεση (Δευτερονόμιο 20:10). Η διαδικασία αυτή όχι μόνον έδινε χώρο στην ειρήνη, αλλά έδινε την ευκαιρία στους άμαχους να δραπετεύσουν πριν την μάχη.
Στον Ισραήλ δεν δόθηκε η παρακίνηση να εκτραπεί από την πορεία του για να επιτεθεί σε πολίτες αντί για στρατιώτες, όπως κάνει η σύγχρονη τρομοκρατία. Και δινόταν συχνά στους Ισραηλίτες η υπενθύμιση πως οι περιορισμένες, άπαξ δοθείσες εντολές προς επίθεση βασίζονταν στην κακία τού εχθρού τους και όχι στην δική τους υπεροχή (Δευτερονόμιο 9:4-6).
Η Αγία Γραφή επίσης εκφράζει μια ισχυρή καταδίκη για την έκχυση αθώου αίματος. Οι Γραφές καταδικάζουν επανειλημμένα εκείνους που χρησιμοποιούν βία ενάντια στους αβοήθητους και αθώους (Δευτερονόμιο 27:25, Παροιμίες 6:16-18). Μέμφονται επίσης εκείνοι που χρησιμοποιούν συνήθεις τρομοκρατικές τακτικές, όπως η επίθεση σε αμάχους και η προσπάθεια επιβολής τρόμου (Ιερεμίας 7:6, 19:4, 22:3, 17). Ακόμη και σε μικρή κλίμακα, η χρήση τακτικής ενέδρας με σκοπό τον φόνο εκείνων που κάποιος μισεί, αντιμετωπίζεται ως δολοφονία (Δευτερονόμιο 19:11).
Το θέμα αυτό συνεχίζεται στην Καινή Διαθήκη, όπου λέγεται ρητά στους χριστιανούς να μην χύνουν αίμα στην προσπάθειά τους να υπερασπιστούν τον Χριστό (Ματθαίος 10:52). Προσπάθειες βίαιης ανατροπής ή επιρροής τής Κυβέρνησης κινούνται επίσης εκτός επιτρεπόμενων ορίων (Ρωμαίους 13:1). Οι χριστιανοί, αντιθέτως, καλούνται να υπερνικήσουν το κακό δια του αγαθού (Ρωμαίους 12:21).
Η τρομοκρατία, εν γένει, είναι απλώς ασύμβατη με την βιβλική κοσμοθεωρία. Η εναντίωση στην τρομοκρατία εκφράζεται και στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη. Οι αρχές εφαρμόζονται τόσο στα έθνη όσο και στα μεμονωμένα πρόσωπα. Η Αγία Γραφή δεν αντιμετωπίζει κατηγορηματικά την ιδέα τής τρομοκρατίας του 21ου αιώνα αλλά καταδικάζει ξεκάθαρα κάθε τι που σχετίζεται με αυτήν.
English
«Τι αναφέρει η Αγία Γραφή περί τρομοκρατίας;»
