το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων
Συγγραφέας: Το βιβλίο των Πράξεων δεν αναφέρει τον συγγραφέα του. Από τον Λουκά 1:1-4 και τις Πράξεις 1:1-3, γίνεται σαφές πως ο συγγραφέας του ευαγγελίου και των Πράξεων είναι ο ίδιος. Η Παράδοση, από τις πρώτες ημέρες της Εκκλησίας, είναι πως συγγραφέας του ευαγγελίου και των Πράξεων είναι ο Λουκάς, συνεργάτης του αποστόλου Παύλου (Κολοσσαείς 4:14, Β' Τιμόθεον 4:11).Χρονολογία συγγραφής: Το βιβλίο των Πράξεων γράφτηκε, πιθανόν, μεταξύ 61 και 64 μ.Χ.
Σκοπός της συγγραφής: Το βιβλίο των Πράξεων γράφτηκε για να κάνει γνωστή την ιστορία της πρώτης εκκλησίας. Το βιβλίο δίνει έμφαση στη σπουδαιότητα της ημέρας της Πεντηκοστής και στην ενδυνάμωση των μαθητών ώστε να καταστούν αποτελεσματικοί μάρτυρες του Ιησού Χριστού. Οι Πράξεις καταγράφουν τη μαρτυρία που έδωσαν οι απόστολοι στην Ιερουσαλήμ, την Ιουδαία, τη Σαμάρεια και στον πέριξ κόσμο. Το βιβλίο χύνει φως στη δωρεά του Αγίου Πνεύματος που ενδυναμώνει, οδηγεί, διδάσκει και διακονεί ως Παράκλητος. Διαβάζοντας το βιβλίο των Πράξεων φωτιζόμαστε και παίρνουμε θάρρος, βλέποντας τα πολλά θαύματα που γίνονταν εκείνον τον καιρό από τους αποστόλους Πέτρο, Ιωάννη και Παύλο. Το βιβλίο των Πράξεων τονίζει τη σημασία της υπακοής στον λόγο του Θεού και τη μεταμόρφωση που συμβαίνει ως αποτέλεσμα της γνώσης του Χριστού. Υπάρχουν, επίσης, πολλές αναφορές σ' αυτούς που απορρίπτουν την αλήθεια που κήρυτταν οι απόστολοι για τον Κύριο Ιησού Χριστό. Οι Πράξεις δίνουν μαρτυρία γι' ανθρώπους που τους χαρακτήριζαν διάφορα πάθη, όπως αυτά της δύναμης και της πλεονεξίας.
Εδάφια-κλειδιά: Πράξεις 1:8: «θα πάρετε δύναμη, όταν έρθει επάνω σας το Άγιο Πνεύμα· και θα είστε μάρτυρες για μένα και στην Ιερουσαλήμ και σε ολόκληρη την Ιουδαία και στη Σαμάρεια, και μέχρι το τελευταίο άκρο της γης.»
Πράξεις 2:4: «Και έγιναν όλοι πλήρεις από το Άγιο Πνεύμα, και άρχισαν να μιλούν ξένες γλώσσες, όπως το Πνεύμα έδινε σ' αυτούς να μιλούν.»
Πράξεις 4:12: «Και δεν υπάρχει διαμέσου κανενός άλλου η σωτηρία· επειδή, ούτε άλλο όνομα είναι δοσμένο κάτω από τον ουρανό ανάμεσα στους ανθρώπους, διαμέσου του οποίου πρέπει να σωθούμε.»
Πράξεις 4:19-20: «Ο δε Πέτρος και ο Ιωάννης, αποκρινόμενοι σ' αυτούς, είπαν: Αν είναι δίκαιο μπροστά στον Θεό, να ακούμε εσάς μάλλον παρά τον Θεό, κρίνετέ το εσείς. επειδή, εμείς δεν μπορούμε να μη λέμε όσα είδαμε και ακούσαμε.»
Πράξεις 9:3-6: «Και καθώς πορευόταν, πλησίαζε στη Δαμασκό, και ξαφνικά άστραψε γύρω του φως από τον ουρανό· και πέφτοντας κάτω στη γη, άκουσε μια φωνή να του λέει: Σαούλ, Σαούλ, γιατί με καταδιώκεις; Και είπε: Ποιος είσαι, Κύριε; Και ο Κύριος είπε: Εγώ είμαι ο Ιησούς, τον οποίο εσύ καταδιώκεις· είναι σκληρό σε σένα να κλοτσάς σε καρφιά. Εκείνος δε τρέμοντας, και ενώ έγινε έκθαμβος, είπε: Κύριε, τι θέλεις να κάνω;»
Πράξεις 16:31: «Και εκείνοι είπαν: Πίστεψε στον Κύριο Ιησού Χριστό, και θα σωθείς, εσύ και η οικογένειά σου.»
Σύντομη σύνοψη: Το βιβλίο των Πράξεων μας κάνει γνωστή την ιστορία της χριστιανικής εκκλησίας και την εξάπλωση του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, όπως επίσης της αυξανόμενης εναντίωσης σ' αυτό. Αν και ο Θεός χρησιμοποίησε πολλούς πιστούς υπηρέτες Του να κηρύξουν και διδάξουν το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, ο Σαούλ, που επονομάσθηκε Παύλος, επέδρασε περισσότερο απ' όλους. Πριν τη μεταστροφή του, ο Παύλος ευχαριστιόταν πολύ στη δίωξη κι εκτέλεση των χριστιανών. Η δραματική μεταστροφή του στο δρόμο προς τη Δαμασκό (Πράξεις 9:1-31) αποτελεί γεγονός τεράστιας σημασίας στο βιβλίο των Πράξεων. Αφού επέστρεψε στον Κύριο, ήρθε στο άλλο άκρο, αγάπησε τον Θεό και κήρυξε τον λόγο Του με δύναμη, ζέση και με το Πνεύμα του αληθινού και ζωντανού Θεού. Οι μαθητές έλαβαν δύναμη από το Άγιο Πνεύμα κι έγιναν μάρτυρες στην Ιερουσαλήμ (κεφάλαια 1-8:3), στην Ιουδαία και Σαμάρεια (κεφάλαια 8:4-12:25) και έως εσχάτων της γης (κεφάλαια 13:1-28). Στο τελευταίο αυτό τμήμα περιλαμβάνονται τα τρία ιεραποστολικά ταξίδια του Παύλου (13:1-21:16), οι δίκες του στην Ιερουσαλήμ και στην Καισάρεια (21:17-26:32) και το τελικό του ταξίδι στη Ρώμη (27:1–28:31).
Συνδέσεις: Το βιβλίο των Πράξεων λειτουργεί ως η μετάβαση από την Παλαιά Διαθήκη της τήρησης του Νόμου, στη Καινή Διαθήκη της χάρης και της πίστης. Αυτή η μετάβαση γίνεται αντιληπτή σε αρκετά γεγονότα-κλειδιά των Πράξεων. Αρχικά, η αλλαγή φαίνεται στη διακονία του Αγίου Πνεύματος, του οποίου η βασική λειτουργία στην Παλαιά Διαθήκη ήταν το εξωτερικό «χρίσμα» των ανθρώπων του Θεού· ανάμεσά τους ο Μωυσής (Αριθμοί 11:17), ο Γοθονιήλ (Κριτές 3:8-10), ο Γεδεών (Κριτές 6:34) και ο Σαούλ (Α' Σαμουήλ 10:6-10). Μετά την ανάσταση του Χριστού, το Πνεύμα ήρθε να κατοικήσει σ' αυτές τις καρδιές των πιστών (Ρωμαίους 8:9-11, Α' Κορινθίους 3:16), οδηγώντας τους και ενδυναμώνοντάς τους εσωτερικά. Το Πνεύμα που ενοικεί αποτελεί το δώρο του Θεού σ' αυτούς που έρχονται σ' Αυτόν με πίστη.
Η μεταστροφή του Παύλου ήταν ένα δραματικό παράδειγμα της μετάβασης από την Παλαιά Διαθήκη στην Καινή. Ο Παύλος παραδέχθηκε πως πριν τη συνάντησή του με τον αναστημένο Σωτήρα, ήταν ο πλέον ζηλωτής Ισραηλίτης και «σύμφωνα με τη δικαιοσύνη που φανερώνεται διαμέσου του νόμου υπήρξα άμεμπτος» (Φιλιππησίους 3:6), φτάνοντας ως το σημείο να διώξει αυτούς που δίδασκαν σωτηρία δια της χάρης του Χριστού και της πίστης σ' Αυτόν. Μετά τη μεταστροφή του, όμως, κατάλαβε πως όλες οι νομικίστικες προσπάθειες του ήταν ανάξιες, και τις χαρακτήρισε ως «σκύβαλα, για να κερδίσω τον Χριστό, και να βρεθώ σ' αυτόν, μην έχοντας δική μου δικαιοσύνη, αυτήν από τον νόμο, αλλά εκείνη διαμέσου της πίστης του Χριστού, τη δικαιοσύνη, αυτήν από τον Θεό διαμέσου της πίστης» (Φιλιππησίους 3:8β-9). Κι εμείς σήμερα ζούμε με την πίστη, όχι με έργα του Νόμου, και δεν υπάρχει καύχηση (Εφεσίους 2:8-9).
Το όραμα του Πέτρου με το σεντόνι στις Πράξεις 10:9-15 αποτελεί ένα άλλο σημάδι της μετάβασης από την Παλαιά Διαθήκη –αυτή η περίπτωση αφορά τις Ιουδαϊκές διατάξεις περί διατροφής- στην Καινή, όπου Ιουδαίοι και εθνικοί είναι ενωμένοι στην μία παγκόσμια Εκκλησία. Τα «καθαρά» ζώα που συμβολίζουν τους Ιουδαίους και τα «ακάθαρτα» που συμβολίζουν τους εθνικούς, τώρα πλέον χαρακτηρίζονται από τον Θεό ως «καθαρά» δια της αιματηρής θυσίας του Χριστού. Τώρα, δεν ανήκουν στην Παλαιά Διαθήκη του Νόμου αλλά έχουν ενωθεί στην Καινή Διαθήκη της χάρης μέσω της πίστης στο χυμένο αίμα του Χριστού στο σταυρό.
Πρακτική εφαρμογή: Ο Θεός μπορεί να κάνει θαυμάσια πράγματα μέσω απλών ανθρώπων, όταν τους ενδυναμώνει με το Άγιο Πνεύμα. Ο Θεός ουσιαστικά πήρε μια ομάδα ψαράδων και τους χρησιμοποίησε για ν' αναστατώσει τον κόσμο (Πράξεις 17:6). Ο Θεός πήρε έναν άνθρωπο που μισούσε έως θανάτου τους χριστιανούς και τον μετάτρεψε στον μεγαλύτερο χριστιανό ευαγγελιστή, τον συγγραφέα των μισών, περίπου, βιβλίων της Καινής Διαθήκης. Ο Θεός χρησιμοποίησε τον διωγμό για την ταχύτερη εξάπλωση της «καινούριας πίστης» στην ιστορία του κόσμου μας. Ο Θεός μπορεί και κάνει το ίδιο με μας – αλλάζοντας τις καρδιές μας, δίνοντάς μας δύναμη δια του Αγίου Πνεύματος και δίνοντάς μας πάθος ν' απλώσουμε το ευαγγέλιο της σωτηρίας δια του Χριστού. Αν προσπαθήσουμε να το κάνουμε αυτό με τη δική μας δύναμη θ' αποτύχουμε. Πρέπει να περιμένουμε για την ενδυνάμωση του Πνεύματος, όπως οι μαθητές στις Πράξεις 1:8, κι έπειτα να πορευτούμε με τη δύναμή Του να επιτελέσουμε τη μεγάλη Αποστολή (Ματθαίος 28:19-20).
English
Επιστροφή στην Ελληνική αρχική σελίδα
Επιστροφή στην Ελληνική αρχική σελίδα
το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων
