Ερώτηση
«Τι αναφέρει η Αγία Γραφή σχετικά με την ντροπή και την λύπη;»
Απάντηση
Όλοι βιώνουν σε κάποιο βαθμό ντροπή και λύπη για αμαρτίες που διέπραξαν στο παρελθόν. Η Αγία Γραφή έχει να πει πολλά σχετικά με την ντροπή και την λύπη, και υπάρχουν πολυάριθμα παραδείγματα ανθρώπων που αναφέρονται σ’ αυτήν και βίωσαν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα.
Μπορείς να φανταστείς την ντροπή και την λύπη που βίωσαν ο Αδάμ και η Εύα μετά την αμαρτία τους; Αμαύρωσαν την τέλεια Δημιουργία που έκανε ο Θεός. Ο Αδάμ και η Εύα ζούσαν σε έναν τέλειο κόσμο, είχαν τέλειο μυαλό και σώμα και είχαν μια εντελώς στενή κοινωνία με τον Θεό. Όταν επέλεξαν να αμαρτήσουν ενάντια στον Θεό, όλη η Δημιουργία του Θεού κατέστη υποκείμενη στις συνέπειες τής αμαρτίας, μεταξύ των οποίων η αρρώστια, η παρακμή, ο θάνατος και ο αποχωρισμός από τον Θεό αιωνίως. Έκτοτε, κάθε άνθρωπος γεννιέται με αμαρτωλή φύση — η φυσική ροπή προς την αμαρτία. Ευτυχώς, ο Θεός είναι κυρίαρχος και ήδη είχε σχέδιο να λυτρώσει τον κόσμο Του δια του Υιού Του, του Ιησού Χριστού και να δώσει στο ανθρώπινο γένος μια ευκαιρία για σωτηρία και αιώνια ζωή μαζί Του. Αλλά ο Αδάμ και η Εύα πρέπει να έζησαν την ζωή τους στη γη με πολλή λύπη εξαιτίας τής απώλειας τής αθωότητας και των συνδεδεμένων με αυτήν ευλογιών. Γνωρίζουμε ότι ντράπηκαν με την γυμνότητά τους (Γένεση 3:10). Πρέπει να έζησαν το υπόλοιπο τής ζωής τους μετανιωμένοι — άλλωστε, θυμόντουσαν τον παράδεισο.
Ένα άλλο βιβλικό παράδειγμα ντροπής και μεταμέλειας είναι η εμπειρία τού αποστόλου Πέτρου. Η περικοπή Ιωάννης 13:37-38 περιγράφει τη νύχτα τής προδοσίας τού Χριστού. Αμέσως μετά το πασχαλινό δείπνο, ο Πέτρος λέει στον Ιησού ότι θα έδινε την ζωή Του για τον Κύριο. Ο Ιησούς ανταποκρίνεται λέγοντάς του ότι αυτήν την νύχτα ο Πέτρος θα αρνιόταν τρεις φορές πως δεν γνωρίζει τον Κύριο. Αργότερα, την ίδια νύχτα, φοβούμενος ο Πέτρος πως κινδυνεύει η ζωή του, αρνήθηκε ακόμη και πως γνωρίζει τον Ιησού (Ιωάννης 18:15-27, Ματθαίος 26:31-35, 69-75). Αφού αρνήθηκε ο Πέτρος τον Χριστό, «βγαίνοντας έξω, έκλαψε πικρά» (Λουκάς 22:62). Αργότερα, ο Χριστός αποκατέστησε τον Πέτρο και αυξήθηκε στην πίστη του γενόμενος ένας από τους θεμελιωτές πατέρες τής αρχέγονης εκκλησίας. Ο Πέτρος πραγματικά «στήριξε τους αδελφούς του» αφού συγχωρέθηκε, όπως είχε προείπει ο Ιησούς (Λουκάς 22:32). Ενώ ο Πέτρος πρέπει να έζησε με πολλή ντροπή και λύπη εξαιτίας τής δημόσιας άρνησης τού Χριστού, η βαθιά κατανόηση που είχε για το πρόσωπο και το έργο τού Χριστού υπερνίκησε τα συναισθήματα τής αποτυχίας του. Αντιλήφθηκε ότι συγχωρήθηκε με την χάρη τού Θεού και ξεπέρασε την προσωπική του λύπη ώστε μπορούσε να βόσκει τα πρόβατα τού Ιησού (Ιωάννης 21:17).
Η Αγία Γραφή μας διδάσκει ότι όταν ομολογούμε τις αμαρτίες μας και πιστεύουμε στην θυσία τού Χριστού και στην ανάστασή Του, γινόμαστε παιδιά τού Θεού (Ιωάννης 1:12). Καθαριζόμαστε από κάθε αδικία που έχουμε διαπράξει (Κολοσσαείς 1:15-22), και η σωτηρία μας είναι αιωνίως ασφαλής (Ιωάννης 10:27-30, Εβραίους 7:24-25). Καθώς αυξάνουμε πνευματικά δίνοντας χρόνο καθημερινά με τον Θεό σε προσευχή και ανάγνωση τού λόγου Του, διαπιστώνουμε πως Τον αγαπάμε και Τον εμπιστευόμαστε περισσότερο. Πιστεύουμε ότι ο Θεός έχει ρίξει τις αμαρτίες μας τόσο μακριά, όσο απέχει η ανατολή από την δύση (Ψαλμός 103:12). Ναι, μετανιώνουμε για τα παρελθόντα σφάλματά μας αλλά δεν επικεντρώνεται σ’ αυτό η ματιά μας. Καρφώνουμε τα μάτια μας στον Ιησού, τον Αρχηγό και τελειωτή τής πίστης μας (Εβραίους 12:2). Ο Παύλος το έθεσε ως εξής: «Αδελφοί, εγώ δεν στοχάζομαι τον εαυτό μου ότι το έχω αποκτήσει. Αλλά, ένα πράγμα κάνω, λησμονώντας μεν όσα βρίσκονται πίσω, επεκτεινόμενος δε σε όσα βρίσκονται μπροστά, τρέχω προς τον σκοπό, για το βραβείο τής άνω κλήσης τού Θεού εν Χριστώ Ιησού» (Φιλιππησίους 3:13-14). Η ντροπή και η λύπη είναι μέρος αυτών που βρίσκονται πίσω. Πρέπει να μάθουμε να τα ξεχνάμε.
Το Ρωμαίους 8:1 δίνει μεγάλη ανακούφιση σε κάθε πιστό που παλεύει με κατάλοιπα συναισθήματα ντροπής και λύπης: «Δεν υπάρχει, λοιπόν, τώρα καμιά κατάκριση για εκείνους που είναι στον Ιησού Χριστό». Είμαστε αμαρτωλοί αλλά είμαστε δικαιωμένοι. Έχουμε ένα παρελθόν ντροπής αλλά έχουμε ένα καλύτερο μέλλον. Πορευόμασταν ανόητα και επαναστατικά αλλά τώρα πορευόμαστε σε μια καινούρια ζωή (Τίτος 3:3-7, Ρωμαίους 6:4). Ο Θεός έχει συγχωρήσει τις αμαρτίες για τις οποίες νιώθουμε ντροπή και μεταμελούμαστε. Μπορούμε να προχωρήσουμε. «Ζω, λοιπόν, όχι πια εγώ, αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός. Και αυτό που τώρα ζω στη σάρκα, το ζω με την πίστη που έχω στον Υιό τού Θεού, ο οποίος με αγάπησε και παρέδωσε τον εαυτό του για χάρη μου» (Γαλάτας 2:20).
English
«Τι αναφέρει η Αγία Γραφή σχετικά με την ντροπή και την λύπη;»
