Ερώτηση
Τι λέει η Αγία Γραφή για νέο γάμο μετά τον θάνατο τού συζύγου σου;
Απάντηση
Εχει το δικαίωμα κάποιος/κάποια να συνάψει νέο γάμο όταν έχει χηρέψει; Η Αγία Γραφή όχι μόνο δεν αντιτίθεται στη σύναψη νέου γάμου μετά τον θάνατο συζύγου αλλά σε μερικές περιπτώσεις τον συστήνει (Α΄ Κορινθίους 7:8-9, Α΄ Τιμόθεον 5:14). Η ιουδαϊκή κουλτούρα τών βιβλικών χρόνων ενθάρρυνε τον νέο γάμο για διάφορους λόγους. Στις περισσότερες περιπτώσεις η Γραφή θίγει το ζήτημα τών γυναικών που έχουν χηρέψει παρά τών ανδρών. Παρ’ όλα αυτά, δεν υπάρχει στο πλαίσιο τού κειμένου τών σχετικών περικοπών κάτι που να μας οδηγεί να πιστέψουμε ότι το σύνηθες προσδιοριζόταν από το φύλο.
Η βιβλική αναφορά κατά κύριο λόγο στις χήρες έγινε πιθανόν για τρεις λόγους. Ο πρώτος ήταν ότι οι άνδρες συνήθως εργάζονταν εκτός σπιτιού, μερικές φορές σε επικίνδυνες εργασίες. Στους βιβλικούς χρόνους οι άνδρες, όπως και σήμερα, ζούσαν κατά μέσον όρο λιγότερο απ’ ό,τι οι γυναίκες τους. Ετσι, ήταν σύνηθες να χηρεύουν οι γυναίκες μάλλον παρά οι άνδρες.
Ο δεύτερος λόγος ήταν το γεγονός ότι στους βιβλικούς χρόνους οι γυναίκες σπανίως διέθεταν τα μέσα για να συντηρηθούν αυτές και τα παιδιά τους. Ο νέος γάμος αποτελούσε τον κύριο τρόπο με τον οποίο μία χήρα θα εξασφάλιζε προστασία και παροχή για τις ανάγκες τις δικές της και των παιδιών της. Από την στιγμή που ο Χριστός θεμελίωσε την Εκκλησία, αυτή έγινε υπεύθυνη για την φροντίδα τών χηρών κάτω από συγκεκριμένες περιστάσεις (Α΄ Τιμόθεον 5:3-10).
Το τρίτο ζήτημα ήταν πως η ιουδαϊκή κουλτούρα ενδιαφερόταν για την συνέχιση τού οικογενειακού δέντρου τού άνδρα και του ονόματός του. Ως αποτέλεσμα, αν ο άνδρας πέθαινε χωρίς ν’ αφήσει απογόνους που θα έφερναν το όνομά του, ο αδελφός του ενθαρρυνόταν να παντρευτεί την χήρα και να τεκνοποιήσει μαζί της. Η επιλογή αυτή δινόταν επίσης και σε άλλους άνδρες τής οικογένειας, αλλά υπήρχε η σωστή τάξη σύμφωνα με την οποία κάθε άνδρας είχε την ευκαιρία να εκπληρώσει τo καθήκον αυτό ή να το μεταβιβάσει (δες ως παράδειγμα το συμβάν στο βιβλίο τής Ρουθ). Ακόμη και μεταξύ των ιερέων (οι οποίοι έπρεπε ν’ ακολουθούν ένα υψηλό πρότυπο), επιτρεπόταν νέος γάμος μετά τον θάνατο τής συζύγου. Στην περίπτωση των ιερέων ίσχυε η προϋπόθεση ο νέος γάμος να γίνει με την χήρα ενός άλλου ιερέα (Ιεζεκιήλ 44:22). Ετσι, με βάση όλη την βιβλική διδασκαλία πάνω στο ζήτημα αυτό, ο Θεός επιτρέπει νέο γάμο μετά τον θάνατο συζύγου.
Η Ρωμαίους 7:2-3 μας λέει, «Επειδή, η παντρεμένη γυναίκα έχει δεθεί διαμέσου τού νόμου με τον άνδρα που βρίσκεται στη ζωή· αν, όμως, ο άνδρας πεθάνει, απαλλάσσεται από τον νόμο τού άνδρα. Επομένως λοιπόν, αν ενόσω ο άνδρας βρίσκεται στη ζωή, συζευχθεί με άλλον άνδρα, θα είναι μοιχαλίδα· αν, όμως, ο άνδρας πεθάνει, είναι ελεύθερη από τον νόμο, ώστε να μην είναι μοιχαλίδα αν συζευχθεί με άλλον άνδρα.». Ακόμη και με ποσοστό διαζυγίων 50% σήμερα, οι περισσότερες γαμήλιες δεσμεύσεις περιέχουν την φράση «μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος». Η φράση καθ’ εαυτή δεν αναφέρεται στην Αγία Γραφή αλλά η αρχή είναι βιβλική.
Όταν ένας άνδρας και μία γυναίκα παντρεύονται, ο Θεός τούς ενώνει σε μία σάρκα (Γένεση 2:24, Ματθαίος 19:5-6). Το μόνο πράγμα που μπορεί να λύσει τον συζυγικό δεσμό στα μάτια τού Θεού είναι ο θάνατος. Αν ο/η σύζυγος ενός προσώπου πεθάνει, το μέλος που χηρεύει είναι απολύτως ελεύθερο να συνάψει νέο γάμο. Ο απόστολος Παύλος επέτρεπε στις χήρες να ξαναπαντρεύονται στην Α΄ Κορινθίους 7:8-9 και ενθάρρυνε τις νεαρές χήρες να ξαναπαντρεύονται στην Α΄ Τιμόθεον 5:14. Ο Θεός επιτρέπει απολύτως την σύναψη νέου γάμου μετά τον θάνατο ενός συζύγου.
English
Τι λέει η Αγία Γραφή για νέο γάμο μετά τον θάνατο τού συζύγου σου;
