Ερώτηση
«Τι αναφέρει η Αγία Γραφή περί βιασμού;»
Απάντηση
Η Αγία Γραφή καταπιάνεται με το ζήτημα του βιασμού. Όπως θα περίμενε κάποιος, όταν η Γραφή αναφέρει το έγκλημα τού βιασμού, το περιγράφει ως μία κατάφωρη παραβίαση τού θεϊκού σχεδιασμού για την μεταχείριση τού ανθρωπίνου σώματος (Γένεση 34). Η Αγία Γραφή καταδικάζει τον βιασμό όποτε αναφέρεται σ’ αυτόν. Για παράδειγμα, υπάρχει μία συγκεκριμένη περικοπή που αναφέρεται στους νόμους που ο Θεός έδωσε στον λαό Ισραήλ πριν αυτός εισέλθει στην υπεσχημένη γη υπό την ηγεσία του Ιησού τού Ναυή. Η περικοπή αυτή (Δευτερονόμιο 22:13-29) μιλάει ευθέως ενάντια στον εξαναγκασμό μιας γυναίκας για σεξουαλική σχέση παρά την θέλησή της, ή αυτό που σήμερα ονομάζουμε βιασμό. Η εντολή αυτή είχε σκοπό να προστατέψει τις γυναίκες και να προστατέψει το έθνος τού Ισραήλ από την διάπραξη αμαρτωλών ενεργειών.
Στην περικοπή Δευτερονόμιο 22:25-27 προδιαγράφεται η τιμωρία που απαιτούσε ο μωσαϊκός Νόμος για τον άνδρα που βίαζε μια αρραβωνιασμένη γυναίκα. Ο άνδρας έπρεπε να πεθάνει δια λιθοβολισμού ενώ η γυναίκα θεωρούνταν αθώα. Αν και ο μωσαϊκός Νόμος ίσχυε για το έθνος τού Ισραήλ στον καιρό τού Μωυσή, η αρχή είναι ξεκάθαρη πως ο βιασμός είναι αμαρτωλός στα μάτια τού Θεού, και στο καθεστώς τού Νόμου οδηγούσε στην βαρύτερη δυνατή τιμωρία — θάνατος για τον βιαστή.
Υπάρχουν μερικές δύσκολες περικοπές στην Παλαιά Διαθήκη σχετικά με το ζήτημα αυτό. Η μία είναι Δευτερονόμιο 22:28-29, «Αν κάποιος βρει μια νέα παρθένα, μη αρραβωνιασμένη, και την πιάσει και κοιμηθεί μαζί της, και βρεθούν, τότε ο άνθρωπος που κοιμήθηκε μαζί της θα δώσει στον πατέρα τής νέας 50 σίκλους ασήμι, κι αυτή θα είναι γυναίκα του, επειδή την ταπείνωσε, δεν μπορεί να την αποβάλει όλες τις ημέρες τής ζωής του». Αν το θύμα τού βιασμού δεν ήταν αρραβωνιασμένη, τότε ο βιαστής αντιμετώπιζε διαφορετικές συνέπειες.
Πρέπει να δούμε την περικοπή αυτήν (Δευτερονόμιο 22:28-29) μέσα από τον φακό τής αρχαίας κουλτούρας. Εκείνη την εποχή, η κοινωνική σύμβαση αντιμετώπιζε άσχημα τις γυναίκες. Δεν μπορούσαν να κατέχουν ιδιοκτησία. Δεν μπορούσαν να ασκήσουν ένα επάγγελμα για να υποστηρίξουν τον εαυτό τους. Αν μια γυναίκα δεν είχε πατέρα, σύζυγο ή γιο, δεν είχε νομική προστασία. Οι πιθανές επιλογές της ήταν δουλεία ή πορνεία. Αν μια ανύπαντρη γυναίκα δεν ήταν παρθένα, ήταν εξαιρετικά δύσκολο γι’ αυτήν να παντρευτεί. Αν δεν ήταν κατάλληλη για γάμο, ο πατέρας της δεν μπορούσε να την αξιοποιήσει πολύ.
Η τιμωρία τού Θεού πάνω στον βιαστή μιας παρθένας —χρηματικό πρόστιμο και ισόβια υποχρέωση —είχε σκοπό να αποτρέψει τον βιασμό κρατώντας τον βιαστή υπόλογο για τις πράξεις του. Κατέστρεψε την ζωή της· ήταν υποχρεωμένος να την αναλάβει για όλη την υπόλοιπη ζωή της. Αυτό μπορεί να μην ακούγεται δίκαιο στα σύγχρονα αυτιά, αλλά δεν ζούμε στην ίδια κουλτούρα που ζούσαν εκείνοι. Στο Β΄ Σαμουήλ 13, ο πρίγκιπας Αμνών βίασε την ετεροθαλή αδελφή του, την Θάμαρ. Ο αποτροπιασμός και η ντροπή μιας ανύπαντρης γυναίκας που βιάστηκε, έκανε την Θάμαρ να του ζητήσει να την νυμφευθεί (ήταν ετεροθαλής αδελφός της!), ακόμη και μετά την απόρριψή της. Και ο αδελφός της Αβεσσαλώμ ήταν τόσο αηδιασμένος με την κατάσταση, που έφτασε στο σημείο να δολοφονήσει τον Αμνών. Να πόσο πολύ εκτιμάτο η παρθενία στις γυναίκες τότε.
Οι κριτικοί τής Αγίας Γραφής δείχνουν, ακόμη, το 31ο κεφάλαιο τών Αριθμών (και παρόμοιες περικοπές) στο οποίο επιτράπηκε στους Ισραηλίτες να πάρουν γυναίκες αιχμαλώτους από τα έθνη που κατέκτησαν. Οι κριτικοί λένε πως αυτό είναι ένα παράδειγμα που η Γραφή εγκρίνει ή ακόμη και προωθεί τον βιασμό. Η περικοπή αυτή, όμως, δεν αναφέρει τίποτα για βιασμό τών αιχμαλώτων γυναικών. Είναι λάθος να υποθέτουμε πως οι αιχμάλωτες γυναίκες προορίζονταν για βιασμό. Οι στρατιώτες έλαβαν την διαταγή να εξαγνιστούν αλλά και να εξαγνίσουν τους αιχμαλώτους (εδάφιο 19). Ο βιασμός θα είχε παραβιάσει αυτήν την εντολή (δες Λευιτικό 15:16-18). Δεν αναφέρεται πουθενά πως οι γυναίκες που αιχμαλωτίστηκαν χρησιμοποιήθηκαν ως σεξουαλικά αντικείμενα. Είναι πιθανό πως οι αιχμάλωτες γυναίκες τελικά παντρεύτηκαν Ισραηλίτες; Ναι. Υπάρχει κάποια ένδειξη ότι οι γυναίκες αυτές βιάστηκαν ή εξαναγκάστηκαν σε σεξουαλική δουλεία; Απολύτως όχι.
Στην Καινή Διαθήκη δεν γίνεται ευθεία αναφορά περί βιασμού, αλλά στο πλαίσιο τής ιουδαϊκής κουλτούρας τής εποχής εκείνης, ο βιασμός εθεωρείτο σεξουαλική ανηθικότητα. Ο Ιησούς και οι απόστολοι μίλησαν ενάντια στην σεξουαλική ανηθικότητα, θεωρώντας την δικαιολογημένο έδαφος για διαζύγιο (Ματθαίος 5:32).
Η Καινή Διαθήκη, περαιτέρω, είναι ξεκάθαρη ότι οι χριστιανοί οφείλουν να υπακούνε στους νόμους τών εξουσιών που κυβερνούν (Ρωμαίους 13). Ο βιασμός δεν είναι κάτι κακό μόνον από ηθικής άποψης· είναι κακό και σύμφωνα με τους νόμους τών περισσοτέρων χωρών τού κόσμου. Με αυτό το δεδομένο, καθένας που διαπράττει αυτό το έγκλημα θα πρέπει να περιμένει πως θα πληρώσει τις συνέπειες, που εκτός των άλλων είναι η σύλληψη και η φυλάκιση.
Στα θύματα τού βιασμού πρέπει να προσφέρουμε πολλή φροντίδα και συμπόνια. Ο λόγος τού Θεού αναφέρει συχνά πως πρέπει να βοηθάμε εκείνους που βρίσκονται σε ανάγκη και είναι ευάλωτοι στις περιστάσεις. Οι χριστιανοί πρέπει ν’ αποτελούν υπόδειγμα αγάπης και συμπόνιας Χριστού βοηθώντας τα θύματα βιασμού με κάθε δυνατό τρόπο.
Οι άνθρωποι είναι υπεύθυνοι για τις αμαρτίες που διαπράττουν, και μία από αυτές είναι ο βιασμός. Κανένας, όμως, δεν κείται πέραν της χάρης τού Θεού. Ο Θεός μπορεί να εκτείνει την συγχώρηση ακόμη και σ’ εκείνους που έχουν διαπράξει τις πλέον απεχθείς αμαρτίες, αν μετανοήσουν και επιστρέψουν από τους κακούς δρόμους τους (Α΄ Ιωάννου 1:9). Αυτό δεν μετακινεί την ανάγκη τής τιμωρίας σύμφωνα με τον νόμο, αλλά μπορεί να προσφέρει ελπίδα και τον δρόμο για μια νέα ζωή.
English
«Τι αναφέρει η Αγία Γραφή περί βιασμού;»
