Ερώτηση
Είναι η δημόσια ομολογία απαραίτητη για τη σωτηρία (Ρωμαίους 10:9-10);
Απάντηση
Η περικοπή Ρωμαίους 10:9-10 χρησιμοποιείται από πολλούς καλοπροαίρετους χριστιανούς στην προσπάθειά τους να οδηγήσουν κάποιον στην πίστη του Χριστού. «Αν με το στόμα σου ομολογήσεις Κύριο, τον Ιησού, και μέσα στην καρδιά σου πιστέψεις ότι ο Θεός τον ανέστησε από τους νεκρούς, θα σωθείς· επειδή, με την καρδιά πιστεύει κάποιος προς δικαιοσύνη, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρία.»
Η περικοπή αυτή δεν θα πρέπει να κατανοηθεί πως σημαίνει ότι σωζόμαστε μέσω μιας έκφωνης ομολογίας πίστης. Γνωρίζουμε ότι η σωτηρία προσφέρεται κατά χάρη Θεού δια της πίστης (Εφεσίους 2:8-9), όχι μέσω λόγων που λέμε. Συνεπώς, όπως ισχύει με όλες τις Γραφές, το πλαίσιο του κειμένου έχει καθοριστική σημασία για τη σωστή κατανόηση του Ρωμαίους 10.
Τον καιρό της συγγραφής της επιστολής προς Ρωμαίους, το ν' αποδεχθεί κάποιος τον Χριστό και να Τον ομολογήσει ως Κύριο, είχε τυπικά το αποτέλεσμα του διωγμού και τελικώς του θανάτου. Τον καιρό εκείνο, το ν' αποδεχθείς τον Χριστό και να Τον ομολογήσεις ως Κύριο, γνωρίζοντας πως σίγουρα θα επακολουθούσε διωγμός, ήταν ένδειξη αληθούς σωτηρίας και έργου Αγίου Πνεύματος. Η ομολογία πίστης προς τα έξω γίνεται σπάνια όταν απειλείται η ζωή κάποιου, και αυτό συνέβαινε κατά κύριο λόγο στην αρχέγονη Εκκλησία. Η φράση «θα σωθείς» δεν έχει σκοπό να φανερώσει μια προϋπόθεση σωτηρίας δια της δημόσιας ομολογίας ενός πιστεύω, αλλά μάλλον ένα συγκεκριμένο γεγονός, πως κανένας που αντιμετωπίζει τον θάνατο θα ομολογήσει τον Χριστό ως Κύριο εκτός εάν έχει πραγματικά σωθεί.
Διαβάζουμε στο Ρωμαίους 10:10, «επειδή, με την καρδιά πιστεύει κάποιος προς δικαιοσύνη, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρία». Το ελληνικό αρχικό κείμενο φέρει την ιδέα πως το στόμα «επιβεβαιώνει» αυτό που έχει συμβεί στην καρδιά και ευχαριστεί γι' αυτό.
Το Ρωμαίους 10:13 λέει, «όποιος επικαλεστεί το όνομα του Κυρίου θα σωθεί». Το εδάφιο 14, όμως, δείχνει πως η επίκληση του Κυρίου είναι το προνόμιο εκείνων που είναι ήδη λυτρωμένοι: «Πώς, λοιπόν, θα επικαλεστούν εκείνον στον οποίο δεν πίστεψαν;» Το εδάφιο 12 λέει ακόμη, «Μια που δεν υπάρχει διαφορά και του Ιουδαίου και του Έλληνα· για τον λόγο ότι, ο ίδιος Κύριος είναι για όλους, πλούσιος προς όλους εκείνους που τον επικαλούνται.» Είναι σαφές πως η φράση «πλούσιος προς όλους εκείνους που τον επικαλούνται» δεν μπορεί να αναφέρεται στη σωτηρία, καθώς εκείνοι που «επικαλούνται» ήδη «πιστεύουν», σύμφωνα με το εδάφιο 14.
Συμπερασματικά, η περικοπή Ρωμαίους 10:9-10 δεν θεμελιώνει τη δημόσια ομολογία ως προαπαιτούμενο για τη σωτηρία. Βεβαιώνει, μάλλον, πως όταν κάποιος εμπιστεύθηκε τον Χριστό και ακολούθως Τον ομολόγησε ως Κύριο, γνωρίζοντας με σιγουριά ότι θ' ακολουθούσε ο διωγμός, ο άνθρωπος αυτός έδινε μαρτυρία γνήσιας σωτηρίας. Οι σωσμένοι θα ομολογήσουν τον Χριστό ως Κύριο διότι έχει ήδη ενσταλάξει πίστη στην καρδιά τους. Όπως ισχύει με το βάπτισμα και όλα τα καλά έργα, η δημόσια ομολογία δεν αποτελεί μέσο σωτηρίας· είναι η μαρτυρία της σωτηρίας.
English
Είναι η δημόσια ομολογία απαραίτητη για τη σωτηρία (Ρωμαίους 10:9-10);
