Ερώτηση
Τι αναφέρει η Αγία Γραφή σχετικά με την δημοτικότητα / την επιθυμία να είσαι δημοφιλής;
Απάντηση
Όλοι λαχταράμε την αποδοχή εκ μέρους τών άλλων. Τα μωρά κοινωνικοποιούνται μαθαίνοντας να διαβάζουν τα σήματα που στέλνουν εκείνοι τους οποίους θέλουν να ευχαριστήσουν, και ρυθμίζουν αναλόγως την συμπεριφορά τους. Όταν όμως επιζητούμε την επιβεβαίωση και διαμορφώνουμε την αυτοπεποίθησή μας κυρίως από τις γνώμες τών άλλων ανθρώπων, βρισκόμαστε σε λάθος δρόμο. Η γνώμη τού κόσμου αλλάζει συνεχώς, και όταν την θεωρούμε πολύ σημαντική, προετοιμαζόμαστε για συνεχή απογοήτευση. Για όσο κυνηγάμε την δημοτικότητα ως μέσον ευτυχίας, μπλέκουμε στην ειδωλολατρία. Όταν βρίσκουμε την προσωπική μας αξία σε κάτι ή κάποιον άλλον εκτός από τον Θεό, δημιουργούμε ένα είδωλο. Το είδωλο είναι οτιδήποτε ή οποιοσδήποτε χρησιμοποιούμε για να καλύψουμε βαθιές, αγνές ανάγκες που μόνον ο Θεός μπορεί να ικανοποιήσει.
Η επιθυμία να είμαστε δημοφιλείς είναι κάτι περισσότερο από το να θέλουμε απλώς οι άλλοι να επιδοκιμάζουν τον χαρακτήρα μας — θα πρέπει να επιθυμούμε να έχουμε καλή μαρτυρία στον κόσμο (Φιλιππησίους 2:15). Η προσήλωση στην δημοτικότητα γίνεται εμμονή με τον εαυτό μας. Η λαχτάρα για δημοτικότητα αποτελεί μέρος τής «αλαζονείας τού βίου» που αναφέρεται στην Α΄ Ιωάννου 2:16. Το εγώ μας αισθάνεται ευχάριστα όταν θεωρούμε τον εαυτό μας δημοφιλή, και τείνουμε στην απόλαυση αυτού του συναισθήματος αντί ν’ αντιμετωπίζουμε τίμια τον εαυτό μας αναφορικά με τις αδυναμίες μας. Έτσι οδηγούμαστε στην αλαζονεία η οποία φουσκώνει την άποψή μας για την σημαντικότητά μας και μας τυφλώνει ώστε δεν βλέπουμε τις αμαρτίες μας και τις αποτυχίες μας (Παροιμίες 16:18, Ρωμαίους 12:3).
Η δημοτικότητα είναι ένας άπιαστος θεός που πολλοί τον έχουν αναζητήσει με αποτέλεσμα την καταστροφή τους. Ο βασιλιάς Ηρώδης απολάμβανε την δημοτικότητα την στιγμή τού φρικτού θανάτου του ενώπιον τού πλήθους (Πράξεις 12:19-23). Οι ψευδοδιδάσκαλοι είναι πάντοτε δημοφιλείς στο πλήθος που του αρέσει να «γαργαλάνε τα αυτιά» του (Β΄ Τιμόθεον 4:3). Ένα λυπηρό παράδειγμα προτίμησης τής δημοτικότητας αντί του Θεού συναντάμε στον Ιωάννη 12:42-43: «Αλλ’ όμως, και από τους άρχοντες πολλοί πίστεψαν σ’ αυτόν· εντούτοις, εξαιτίας τών Φαρισαίων δεν ομολογούσαν, για να μη γίνουν αποσυνάγωγοι επειδή αγάπησαν τη δόξα τών ανθρώπων περισσότερο, παρά τη δόξα τού Θεού.» Κάθε ένας που επιθυμεί να γίνει δημοφιλής θα πρέπει να επιλέξει πολλές φορές μεταξύ της επιδοκιμασίας τών ανθρώπων και αυτής του Θεού. Το σχέδιο τού Θεού για μας συγκρούεται συχνά με αυτό του κόσμου για μας (Α΄ Ιωάννου 2:15). Για να είμαστε «δημοφιλείς» χρειάζεται να επιλέξουμε τον κόσμο. Κάνοντας το αυτό, όμως, σημαίνει ότι ο Ιησούς δεν ο Κύριος τής ζωής μας αλλά εμείς (Λουκάς 9:23).
Το Γαλάτας 1:10 λέει, «Τώρα ανθρώπους πείθω ή τον Θεό; Ή ζητάω να αρέσω σε ανθρώπους; Επειδή, αν ακόμα άρεσα σε ανθρώπους, δεν θα ήμουν δούλος τού Χριστού». Σύμφωνα με το εδάφιο αυτό, δεν μπορούμε μονίμως να αρέσουμε και στον Θεό και στον κόσμο. Η επιθυμία για δημοτικότητα έχει τις ρίζες της στην παλιά μας αμαρτωλή φύση. Όταν ενδίδουμε σ’ αυτήν, ζούμε «σύμφωνα με την σάρκα» (Ρωμαίους 8:5, 12). Ακόμη και οι χριστιανοί ηγέτες μπορούν να πέσουν θύμα αυτής της σαγηνευτικής επιθυμίας. Δάσκαλοι ή κήρυκες που μεθάνε με την δική τους δημοτικότητα, κινδυνεύουν. Αν μείνουν χωρίς έλεγχο, η επιθυμία να είναι δημοφιλείς, μπορεί να τους οδηγήσει να γίνουν ανθρωπάρεσκοι, να διδάσκουν αιρέσεις (Β΄ Πέτρου 2:1) και να οργανώνουν έτσι τις διακονίες τους ώστε να ευχαριστούν τους περισσότερους τών ανθρώπων (Β΄ Τιμόθεον 4:3) παρά να μείνουν αληθείς αναγγέλλοντας «όλη τη βουλή τού Θεού» (Πράξεις 20:27).
Ο Ιησούς είναι το υπόδειγμά μας. Εύρισκε χάρη ενώπιον τού Θεού και των ανθρώπων καθώς μεγάλωνε (Λουκάς 2:52). Αλλά ποτέ δεν υπήρξε διαμάχη στον νου Του σχετικά με το ποιον θα επέλεγε να ευαρεστήσει και το αποδείκνυε ξανά και ξανά (Ιωάννης 8:29, Μάρκος 1:11). Δεν επέτρεψε στον εαυτό Του να επηρεαστεί από την προσωρινή δημοτικότητα ούτε να αποτραπεί από τον σκοπό Του (Ιωάννης 6:15). Ποτέ δεν απέφυγε τις σκληρές αλήθειες, ακόμη και όταν αυτό σήμαινε απόρριψη (Ιωάννης 6:66), απειλές (Ιωάννης 11:53–54), και τελικώς, θάνατο (Ιωάννης 19:16).
Ο Ιησούς μάς δίνει ένα τέλειο παράδειγμα τού τρόπου με τον οποίον θέλει να σχετιζόμαστε με τους συνανθρώπους μας. Δεν βρισκόμαστε εδώ για να γίνουμε ονομαστοί. Είμαστε εδώ με αποστολή από τον Ουράνιο Πατέρα (Πράξεις 1:8, Ματθαίος 28:19). Οι άνθρωποι μπορεί να μας αγαπούν ή να μας μισούν, αλλά δεν πρέπει ποτέ να αμφιταλαντευόμαστε ως προς την αφοσίωσή μας στον στόχο μας (Εβραίους 12:1-3). Όταν επιλέγουμε να επιτρέψουμε στον Θεό να καθορίσει Αυτός την αξία μας και όχι οι άνθρωποι, ελευθερωνόμαστε για να πορευτούμε σε κάθε τι που μας καλεί ο Ιησούς να κάνουμε. Γνώριζε πως θα ήταν σκληρό αλλά μας έδωσε την καλύτερη συμβουλή όταν είπε, «Μακάριοι είστε όταν σας ονειδίσουν και σας θέσουν υπό διωγμό, και πουν εναντίον σας κάθε κακό λόγο, λέγοντας ψέματα εξαιτίας μου. Χαίρεστε και αγάλλεστε επειδή ο μισθός σας είναι πολύς στους ουρανούς…» (Ματθαίος 5:11-12).
English
Τι αναφέρει η Αγία Γραφή σχετικά με την δημοτικότητα / την επιθυμία να είσαι δημοφιλής;
