Ερώτηση
Είναι βιβλική η επίκληση του αίματος του Χριστού;
Απάντηση
«Η επίκληση του αίματος του Χριστού» στην προσευχή αποτελεί μια διδασκαλία της οποίας τα ίχνη οδηγούν στους πρώτους ηγέτες του κινήματος του λόγου της πίστης. Όταν οι άνθρωποι μιλούν περί «επίκλησης του αίματος του Χριστού στην προσευχή» αναφέρονται στην πρακτική της «απαίτησης» της δύναμης του Χριστού πάνω σε οποιοδήποτε και σε κάθε πρόβλημα χρησιμοποιώντας τη φράση «επικαλούμαι το αίμα του Χριστού πάνω στ_ ______.»
Η «επίκληση του αίματος του Χριστού» δεν έχει καμία στήριξη στις Γραφές. Κανένας ποτέ στη Γραφή δεν «επικαλείται το αίμα» του Χριστού. Εκείνοι που «επικαλούνται το αίμα» το κάνουν ως εάν υπήρχε κάτι μαγικό σ' αυτές τις λέξεις ή ως εάν με τη χρήση αυτών των λέξεων, η προσευχή τους γίνεται κάπως αποτελεσματικότερη. Η διδασκαλία αυτή έχει προέλθει από την εσφαλμένη κι αιρετική άποψη περί προσευχής, ότι η προσευχή δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν τρόπο χειραγώγησης του Θεού ώστε να λάβουμε αυτό που θέλουμε, αντί να προσευχηθούμε να γίνει το θέλημά Του. Όλο το κίνημα του λόγου της πίστης εδράζεται στην ψευδή διδασκαλία ότι η πίστη είναι μια δύναμη και αν προσευχηθούμε με πολλή πίστη, τότε ο Θεός μας εγγυάται υγεία, πλούτο και ευτυχία και θα μας ελευθερώσει από κάθε πρόβλημα και κάθε κατάσταση. Σύμφωνα με αυτήν την άποψη, ο Θεός είναι απλώς ένας τρόπος να λάβουμε αυτό που θέλουμε αντί να είναι ο άγιος, κυρίαρχος, τέλειος και δίκαιος Δημιουργός που η Αγία Γραφή αποκαλύπτει πως είναι.
Εκείνοι που διδάσκουν αυτό το ψεύδος του λόγου της πίστης, έχουν εξυψώσει τον άνθρωπο και το «δικαίωμα» να επικαλούμαστε ό,τι θέλουμε και να κάνουμε τον Θεό ν' ανταποκρίνεται στον τρόπο που εμείς θέλουμε. Αυτό αντιτίθεται στην αληθή βιβλική πίστη που το υπόδειγμά της φαίνεται στη ζωή του Παύλου και στην προσέγγισή του στα παθήματα και τις δοκιμασίες. Ο Παύλος έγραψε στην Β΄ προς Τιμόθεον ότι «όλοι όσοι θέλουν να ζουν με τρόπο ευσεβή εν Χριστώ Ιησού, θα διωχθούν» (Β΄ Τιμόθεον 3:12). Αλλά ο λόγος της πίστης διδάσκει ότι αν πάσχουμε ή αρρωσταίνουμε ή παλεύουμε με την αμαρτία, είναι διότι δεν έχουμε αρκετή πίστη ή ότι δεν επικαλούμαστε το αίμα του Χριστού για ν' απαιτήσουμε αυτό που δικαιωματικά μας ανήκει. Δεν βλέπουμε όμως τον Παύλο να επικαλείται το αίμα του Χριστού ή να απαιτεί αυτό που «δικαιωματικά του ανήκει» όταν αντιμετώπιζε δοκιμασίες και διωγμούς. Αντιθέτως βλέπουμε την αταλάντευτη πίστη του στον Χριστό ασχέτως των περιστάσεων: «ξέρω σε ποιον πίστεψα και είμαι πεπεισμένος ότι είναι δυνατός να φυλάξει την παρακαταθήκη μου μέχρι εκείνη την ημέρα» (Β΄ Τιμόθεον 1:12).
Ο Παύλος είχε μάθει να αρκείται σε οποιαδήποτε κατάσταση βρισκόταν: «Ξέρω να περνώ με στέρηση, ξέρω και να έχω περίσσευμα· σε κάθε τι, και σε όλα, είμαι διδαγμένος, και να χορταίνω και να πεινάω, και να έχω περίσσευμα και να στερούμαι. Όλα τα μπορώ, διαμέσου του Χριστού που με ενδυναμώνει.» (Φιλιππησίους 4:11-13). Η πίστη του Παύλου στηριζόταν μόνο πάνω στον Χριστό και μπορούσε με πεποίθηση να πει, «Ο Κύριος θα με ελευθερώσει από κάθε πονηρό έργο, και θα με διασώσει για την επουράνια βασιλεία του· στον οποίο ας είναι δόξα στους αιώνες των αιώνων, Αμήν.» (Β΄ Τιμόθεον 4:18).
Η «επίκληση του αίματος» όπως συνήθως εφαρμόζεται, έχει περισσότερα κοινά στοιχεία με τον μυστικισμό —η προφορά μιας μαγικής φράσης και η ελπίδα πως θ' αποδώσει— παρά με τη βιβλική προσευχή. Λέγοντας συγκεκριμένες λέξεις δεν καθιστούμε τις προσευχές μας πιο δυνατές ωσάν να συμβαίνει κάτι μαγικό. Περαιτέρω, η «επίκληση του αίματος» του Χριστού δεν χρειάζεται για να νικηθεί ο Διάβολος. Έχει ήδη νικηθεί και αν είμαστε πραγματικά αναγεννημένοι, ο Διάβολος δεν έχει δύναμη πάνω μας εκτός από εκείνη που του επιτρέπει ο Θεός για τους σκοπούς Του και τη δόξα Του. Στην Κολοσσαείς 1:13-14 αυτό γίνεται πολύ φανερό: «ο οποίος μας ελευθέρωσε από την εξουσία του σκότους, και μας μετέφερε στη βασιλεία του αγαπητού Υιού του, στον οποίο έχουμε την απολύτρωση διαμέσου του αίματός του, την άφεση των αμαρτιών».
Οι χριστιανοί, αντί να «επικαλούμαστε το αίμα» του Χριστού για προστασία ή δύναμη, θα πρέπει να υπακούμε την εντολή στην Ιακώβου 4:7, «Υποταχθείτε, λοιπόν, στον Θεό· αντισταθείτε στον διάβολο, και θα φύγει από σας». Αντί να εφαρμόζουμε ένα αντιβιβλικό πρότυπο προσευχής, καλούμαστε ν' ακολουθήσουμε τις απλές επιταγές των Γραφών –να ζούμε καθαρή ζωή ενώπιον του Θεού, να αιχμαλωτίζουμε όλες τις σκέψεις μας ώστε να μη δίνουμε τόπο στην αμαρτία, να ομολογούμε τις αμαρτίες μας όταν αποτυγχάνουμε σ' αυτές τις δύο εντολές, και να ενδυόμαστε πλήρως την πανοπλία του Θεού όπως περιγράφεται στην Εφεσίους 6:13-17.
Η Γραφή μάς δίνει πολλές οδηγίες για να ζούμε νικηφόρα εν Χριστώ, και η «επίκληση του αίματος» δεν είναι μία από αυτές. Έχουμε καθαριστεί με το αίμα του Χριστού και είναι ο Αρχιερέας μας και ο Μεσίτης μας που «πάντοτε μεσιτεύει για χάρη μας» (Εβραίους 7:25). Ως δικά Του πρόβατα είμαστε πάντοτε υπό την προστασία Του· χρειάζεται απλώς να ζούμε την κάθε μας μέρα με εμπιστοσύνη σ' Αυτόν για ό,τι έχει υποσχεθεί και προμηθεύσει.
English
Είναι βιβλική η επίκληση του αίματος του Χριστού;
