Ερώτηση
Οφείλουμε υπακοή στους ποιμένες μας;
Απάντηση
Το εδάφιο που αντιμετωπίζει περισσότερο άμεσα το ερώτημα αυτό είναι το Εβραίους 13:17, «Πείθεστε στους προεστώτες σας, και υπακούτε· επειδή, αυτοί αγρυπνούν για τις ψυχές σας, ως έχοντας να δώσουν λόγο· για να το κάνουν αυτό με χαρά, και χωρίς να στενάζουν· επειδή, αυτό δεν σας ωφελεί.»
Οι ποιμένες πληγώνονται βαθιά όταν βλέπουν τους ανθρώπους ν’ αγνοούν τη συμβουλή του Θεού που τους δίνουν. Όταν οι άνθρωποι αγνοούν τον λόγο του Θεού, όχι μόνο πληγώνουν τον εαυτό τους αλλά αυτό αποβαίνει και σε βάρος των πέριξ αυτών. Οι νέοι, στην ηλικία, άνθρωποι έχουν την τάση να περιφρονούν τη συμβουλή των πρεσβυτέρων, κάνοντας το σφάλμα να εμπιστεύονται τη δική τους σοφία και τη συμβουλή της δικής τους καρδιάς. Ένας ευσεβής ποιμένας μεταδίδει αρχές από τον λόγο του Θεού διότι επιθυμεί να υπηρετεί τον Θεό και να τρέφει το ποίμνιο με πνευματική τροφή που θα έχει ως αποτέλεσμα την εμπειρία της άφθονης ζωής που υποσχέθηκε ο Χριστός (Ιωάννης 10:10β).
Το αντίθετο ενός ευσεβούς ποιμένα είναι ένας «ψευδής ποιμένας» που δεν έχει στην καρδιά του την ευημερία του ποιμνίου αλλά κυρίως ενδιαφέρεται στην άσκηση ελέγχου ή εξουσίας επάνω στους άλλους, ή που αποτυγχάνει να μελετήσει τον λόγο του Θεού και συνεπώς διδάσκει ανθρώπινες εντολές αντί τις εντολές του Θεού. Στον καιρό του Ιησού, οι Φαρισαίοι ήσαν ένοχοι διότι κατέστησαν «οδηγοί τυφλών» (Ματθαίος 15:14). Και υπάρχουν επανειλημμένες προειδοποιήσεις σχετικά με ψευδείς δασκάλους στις Πράξεις, στις επιστολές και στην Αποκάλυψη. Εξαιτίας της ύπαρξης αυτών των αυτάρεσκων ηγετών, ενδέχεται να υπάρξουν περιστάσεις όπου καλούμαστε να παρακούσουμε τον άνθρωπο προκειμένου να υπακούσουμε στον Θεό (Πράξεις 4:18-20). Παρ’ όλ’ αυτά, δεν θα πρέπει να δεχόμαστε εύκολα κατηγορίες εναντίον ενός ηγέτη της εκκλησίας αλλά θα πρέπει να επιβεβαιώνονται από δύο ή τρεις μάρτυρες (Α΄ Τιμόθεον 5:19).
Οι ευσεβείς ποιμένες είναι τόσο πολύτιμοι. Συνήθως παραβλέπονται και αδικούνται οικονομικά. Φέρουν μεγάλη ευθύνη, όπως λέει το Εβραίους 13:17 —θα δώσουν λόγο στον Θεό για τη διακονία τους μια μέρα. Η Α΄ Πέτρου 5:1-4 δείχνει πως δεν πρέπει να είναι δικτάτορες αλλά να οδηγούν με το παράδειγμά τους και την υγιαίνουσα διδασκαλία (Α΄ Τιμόθεον 4:16), με ταπεινή καρδιά. Όπως ο Παύλος, καλούνται να σταθούν ως τροφοί που πραγματικά αγαπούν τα παιδιά τους. Οι ευσεβείς ποιμένες καλούνται να προσφέρουν τον εαυτό τους για το ποίμνιο και να το οδηγήσουν με τρυφερότητα (Α΄ Θεσσαλονικείς 2:7-12, Ιωάννης 10:11). Οφείλουν να χαρακτηρίζονται από ειλικρινή αφοσίωση στον λόγο του Θεού και στην προσευχή (Πράξεις 6:4), έτσι ώστε να μπορούν να ηγούνται με τη δύναμη και τη σοφία του Θεού και να δίνουν στην εκκλησία πνευματικό κρέας για να παράγουν υγιείς και ζωντανούς χριστιανούς. Αν αυτή η περιγραφή ταιριάζει για τον ποιμένα σου ή βρίσκεται πολύ κοντά (κανένας άνθρωπος δεν είναι τέλειος σ’ αυτή τη γη), τότε είναι άξιος «διπλής τιμής» και υπακοής, καθώς μεταδίδει την καθαρή διδασκαλία του Θεού (Α΄ Τιμόθεον 5:17).
Έτσι, η απάντηση στην ερώτηση είναι, ναι, θα πρέπει να υπακούμε στους ποιμένες μας. Θα πρέπει, επίσης, να προσευχόμαστε πάντοτε γι’ αυτούς, ζητώντας από τον Θεό να τους δώσει σοφία, ταπεινοφροσύνη, αγάπη για το ποίμνιο και προστασία καθώς προστατεύουν αυτούς που φροντίζουν.
English
Οφείλουμε υπακοή στους ποιμένες μας;
