Ερώτηση
Πόση εξουσία πρέπει να ασκεί ένας ποιμένας στην εκκλησία;
Απάντηση
Η εκκλησία αποκαλείται «το ποίμνιο του Θεού» (Α΄ Πέτρου 5:2), «η κληρονομιά του Θεού» (Α΄ Πέτρου 5:3), και «η εκκλησία του Θεού» (Πράξεις 20:28). Ο Ιησούς είναι «η κεφαλή της εκκλησίας» (Εφεσίους 5:23) και ο «αρχιποιμένας» (Α΄ Πέτρου 5:4). Η εκκλησία ανήκει δικαιωματικά στον Χριστό και Αυτός την εξουσιάζει (Ματθαίος 16:18). Αυτό αληθεύει τόσο για την τοπική εκκλησία όσο και για το παγκόσμιο Σώμα του Χριστού.
Το σχέδιο τού Θεού για την οικοδομή της εκκλησίας Του περιλαμβάνει τη χρησιμοποίηση ανθρώπων στην ποιμαντική διακονία. Ο ποιμένας είναι αρχικά ένας πρεσβύτερος, και μαζί με τους άλλους πρεσβυτέρους, ο ποιμένας είναι υπεύθυνος να κάνει τα ακόλουθα:
1) Επισκοπεί την εκκλησία (Α΄ Τιμόθεον 3:1). Η κύρια σημασία της λέξης επίσκοπος είναι
«αυτός που επιβλέπει». Η γενική επίβλεψη και λειτουργία της εκκλησίας είναι ευθύνη του ποιμένα και των λοιπών πρεσβυτέρων. Σ' αυτήν πρέπει να περιλαμβάνεται η διαχείριση των οικονομικών της εκκλησίας (Πράξεις 11:30).
2) Προΐσταται της εκκλησίας (Α΄ Τιμόθεον 5:17). Η λέξη «προεστώς» σημαίνει «αυτός που στέκεται μπροστά». Η ιδέα είναι ότι οδηγεί, ηγείται, και η έμφαση δίνεται στην ανάγκη να επιστατεί με επιμέλεια. Αυτό πρέπει να περιλαμβάνει την ευθύνη να ασκεί την εκκλησιαστική πειθαρχία και να ελέγχει αυτούς που εκτρέπονται από την πίστη (Ματθαίος 18:15-17, Α΄ Κορινθίους 5:11-13).
3) Τρέφει πνευματικά την εκκλησία (Α΄ Πέτρου 5:2). Ο ποιμένας έχει ως καθήκον του να «τρέφει το ποίμνιο» με τον λόγο του Θεού και να τους οδηγεί στο σωστό δρόμο.
4) Φυλάττει τη διδαχή της εκκλησίας (Τίτον 1:9). Η διδασκαλία των αποστόλων έπρεπε να παραδοθεί σε «πιστούς ανθρώπους» που θα ήταν ικανοί να διδάξουν άλλους (Β΄ Τιμόθεον 2:2). Η διατήρηση της ακεραιότητας του ευαγγελίου είναι μία από τις ύψιστες κλήσεις του ποιμένα.
Μερικοί ποιμένες θεωρούν πως ο τίτλος «επίσκοπος» αποτελεί εντολή προς τους ποιμένες για να βάζουν παντού το χέρι τους. Μερικοί ποιμένες αισθάνονται πως είναι καθήκον τους να συμμετέχουν σε κάθε απόφαση, όπως στο αν λειτουργεί σωστά το ηχητικό σύστημα, στην επιλογή των ύμνων της Κυριακάτικης λατρείας ή στην επιλογή κουρτινών για τον χώρο των νηπίων. Αυτό, όχι μόνον εξαντλεί τον ποιμένα που συμμετέχει σε κάθε συνάντηση της επιτροπής, αλλά και παρεμποδίζει τους άλλους από του να χρησιμοποιήσουν τα χαρίσματά τους στην εκκλησία. Ο ποιμένας μπορεί ταυτόχρονα να επισκοπεί και να αναθέτει. Επιπροσθέτως, το βιβλικό πρότυπο των πολλών πρεσβυτέρων, μαζί με τους διακόνους που διορίζονται να βοηθούν τον ποιμένα και τους πρεσβυτέρους, αποκλείει τον έλεγχο της ποίμανσης από ένα πρόσωπο.
Η εντολή να «κυβερνούν» την εκκλησία οδηγείται στα άκρα μερικές φορές. Η επίσημη ευθύνη του ποιμένα είναι να κυβερνάει την εκκλησία μαζί με τους πρεσβυτέρους, και η προσοχή του θα πρέπει να εστιάζεται στα πνευματικά ζητήματα, όπως η οικοδομή των πιστών και η κατάρτιση τών αγίων ώστε να κάνουν το έργο τής διακονίας (Εφεσίους 4:12). Έχουμε ακούσει για ποιμένες που φαίνεται να φέρονται δικτατορικά και όχι τόσο ποιμαντικά, απαιτώντας από αυτούς που βρίσκονται υπό την εξουσία τους να ζητούν άδεια για να κάνουν μια επένδυση, να πάνε σε διακοπές, κ.λπ. Σε μας φαίνεται πως τέτοιοι άνθρωποι επιθυμούν να εξουσιάζουν πάνω στους άλλους και είναι ακατάλληλοι να κυβερνούν την εκκλησία του Θεού (δες Γ΄ Ιωάννου 9-10).
Το εδάφιο Α΄ Πέτρου 5:3 περιέχει μια θαυμάσια περιγραφή μιας ισορροπημένης ποιμαντικής διακονίας: «ούτε με αισχροκέρδεια, αλλά πρόθυμα· ούτε ως κατεξουσιάζοντας την κληρονομία τού Θεού, αλλά γίνεστε τύποι τού ποιμνίου.» Η εξουσία του ποιμένα δεν είναι να διαφεντεύει πάνω στην εκκλησία· αντιθέτως, ο ποιμένας πρέπει να είναι παράδειγμα αλήθειας, αγάπης και ευσέβειας για το ποίμνιο του Θεού ώστε να τον ακολουθεί. Δες επίσης Α΄ Τιμόθεον 4:12. Ο ποιμένας είναι «οικονόμος του Θεού» (Τίτον 1:7), και είναι υπόλογος στον Θεό για την ηγεσία που ασκεί στην εκκλησία.
English
Πόση εξουσία πρέπει να ασκεί ένας ποιμένας στην εκκλησία;
