Ερώτηση
Τι πρέπει να γίνει όταν ο άνδρας και η γυναίκα του διαφωνούν στον δεκατισμό / πόσα να δίνουν;
Απάντηση
Όταν οι σύζυγοι διαφωνούν μεταξύ τους στο ζήτημα τού «δεκάτου» ή στο πόσα να δίνουν στην τοπική εκκλησία και σε άλλες διακονίες, μπορεί να προκύψει διαμάχη. Πρώτον, είναι σημαντικό ν’ αντιληφθούμε ότι οι χριστιανοί υπό την Καινή Διαθήκη δεν είναι υποχρεωμένοι να δίνουν το ένα δέκατο τού εισοδήματός των. Ο Θεός θεσμοθέτησε τον δεκατισμό στον Ισραήλ στην Οικονομία τής Παλαιάς Διαθήκης. Ο δεκατισμός αποτελούσε πρακτική πριν ακόμη δοθεί ο Νόμος (Γένεση 14:20), και το Λευιτικό 27:30 λέει ότι ο λαός έπρεπε να δίνει δέκατο τής γης, σπόρο ή καρπό τών δέντρων διότι όλα ανήκαν στον Κύριο. Στο Δευτερονόμιο 14:22, ο Μωυσής μεταφέρει στον λαό τον λόγο τού Θεού, «Θα αποδεκατίζεις οπωσδήποτε όλα τα γεννήματα του σπόρου σου, που φέρνει το χωράφι κάθε χρόνο». Ο λαός Ισραήλ έπρεπε να φέρνει το ένα δέκατο όλων τών εισοδημάτων τους και να το επιστρέφει στον Κύριο. Το δέκατο συντηρούσε την Σκηνή τού Μαρτυρίου και αργότερα τον ναό αλλά και τους ιερείς.
Σήμερα τα δέκατά μας και οι προσφορές μας αποτελούν προσφορά αγάπης που δίνουμε στον Θεό μ’ ευγνωμοσύνη για τις ευλογίες που μας δίνει ως παιδιά Του. Δεν υποκείμεθα στην Οικονομία τού Νόμου τής Παλαιάς Διαθήκης αλλά στην εποχή τής χάρης. Τα δέκατά μας και οι προσφορές μας αποτελούν έναν τρόπο στήριξης τού έργου τού Θεού στις τοπικές μας εκκλησίες και στον ιεραποστολικό αγρό.
Όταν δίνουμε στον Κύριο, καλούμαστε να το κάνουμε με χαρά στην καρδιά μας. «Λέω, μάλιστα, τούτο, ότι αυτός που σπέρνει φειδωλά, φειδωλά και θα θερίσει· κι αυτός που σπέρνει με αφθονία, με αφθονία και θα θερίσει. Κάθε ένας ανάλογα με την προαίρεση της καρδιάς του, όχι με λύπη ή από ανάγκη, επειδή τον πρόσχαρο δότη αγαπάει ο Θεός.» (Β΄ Κορινθίους 9:6-7). Η συνεισφορά που κάνουμε επειδή νιώθουμε υποχρεωμένοι ή προκειμένου ν’ αντισταθμίσουμε μια έλλειψη δεν θα μας ωφελήσει πνευματικά ούτε θα φέρει ευλογία στην οικογένεια.
Στην τάξη που έχει θέσει ο Θεός, ο άνδρας και η γυναίκα είναι ένα (Μάρκος 10:8). Ιδανικά, ο άνδρας και η γυναίκα πρέπει να συζητούν το ζήτημα τής συνεισφοράς και να καταλήγουν σε συμφωνία τόσο για το ποσό που θα δώσουν και για το πού θα δώσουν με βάση τις βιβλικές αρχές. Αν υπάρχει διαφωνία στο ζήτημα αυτό, η σύζυγος δεν μπορεί να σφετεριστεί την εξουσία τού άνδρα της δίνοντας αντί αυτού ή προσπαθώντας να τον εμποδίσει να δώσει εκείνος. Αν έτσι ενεργήσει η σύζυγος, γίνεται η κεφαλή τής εξουσίας (Εφεσίους 5:22-33) και αυτό αποτελεί εκτροπή τής τάξης που έχει θέσει ο Θεός. Οι γυναίκες οφείλουν να πορεύονται με υπακοή στην εντολή τού Θεού και να υποτάσσονται ως εις τον Κύριο (Εφεσίους 5:22). Παρομοίως, οι άνδρες οφείλουν να υποτάσσονται στον Θεό και ν’ αγαπούν τις γυναίκες τους με αυταπάρνηση (Εφεσίους 5:22-33). Ο άνδρας θα πρέπει με προσευχή να λαμβάνει υπ’ όψη του τις ιδέες της γυναίκας του και ν’ ακολουθεί πλήρως την οδηγία τού Κυρίου. Αν ένας από τους συζύγους είναι άπιστος, ισχύει η ίδια αρχή. Ο άνδρας, ως κεφαλή τής οικογένειας, φέρνει την τελική ευθύνη για αποφάσεις που αφορούν συνεισφορές.
Η υποταγή στην τάξη τού Θεού θα φέρει ευλογία και την χάρη να σταθούμε στην πίστη. Ο Θεός έχει τον τρόπο Του στο πώς γίνονται τα πράγματα, και μπορούμε μ’ εμπιστοσύνη να μένουμε ήσυχοι και να παρατηρούμε χωρίς να γίνεται φορτίο επάνω μας η διόρθωση ενός λάθους που βλέπουμε. Στο Α΄ Σαμουήλ εντοπίζουμε αυτήν την αιώνια αρχή: «Και ο Σαμουήλ είπε: Μήπως ο Κύριος αρέσκεται στα ολοκαυτώματα και στις θυσίες, όπως στο να υπακούμε στη φωνή τού Κυρίου; Δες, η υποταγή είναι καλύτερη από τη θυσία· η υπακοή, παρά το πάχος των κριαριών.» (Α΄ Σαμουήλ 15:22).
English
Τι πρέπει να γίνει όταν ο άνδρας και η γυναίκα του διαφωνούν στον δεκατισμό / πόσα να δίνουν;
