Ερώτηση
Είναι η αιώνια βεβαιότητα μια άδεια για να αμαρτάνουμε;
Απάντηση
Η πιο συχνή αντίρρηση στη θεωρία της αιώνιας βεβαιότητας της σωτηρίας είναι ότι υποτίθεται ότι προάγει την ιδέα ότι οι Χριστιανοί μπορούν να ζουν με όποιο τρόπο θέλουν και παρ` όλα αυτά να είναι σωσμένοι. Ενώ αυτό είναι κατά κάποιον τρόπο «τεχνικά» αληθινό, αυτό δεν είναι η «ουσία» της αιώνιας βεβαιότητας. Ένα άτομο που έχει δεχτεί πραγματικά τον Ιησού Χριστό σαν Σωτήρα του «μπορεί» να ζει μια αμαρτωλή ζωή – αλλά «δεν» θα το κάνει. Πρέπει να κάνουμε μια διάκριση μεταξύ του πώς ένας Χριστιανός πρέπει να ζει – και τι πρέπει να κάνει ένα άτομο για να δεχτεί σωτηρία.
Η Αγία Γραφή είναι πολύ ξεκάθαρη ότι η σωτηρία είναι μόνο με τη χάρη, μόνο δια της πίστεως, μόνο στον Ιησού Χριστό, (Κατά Ιωάννη 3:16, Εφεσίους 2:8-9, Κατά Ιωάννη 14:6). Ένα άτομο σώζεται δια της πίστεως – και μόνο δια της πίστεως. Τη στιγμή που κάποιος πραγματικά πιστέψει στον Ιησού Χριστό, είναι σωσμένος, και ασφαλής σ` αυτή τη σωτηρία. Η σωτηρία δεν κερδίζεται δια της πίστεως και μετά διατηρείται με τα έργα. Ο Απόστολος Παύλος αναφέρει αυτό το θέμα στην Γαλάτας 3:3, «Αρχίσατε με την εμπειρία του Πνεύματος. Πώς τώρα καταλήγετε να εμπιστεύεστε σ` ανθρώπινες δυνάμεις;» Αν είμαστε σωσμένοι δια της πίστεως, η σωτηρία μας επίσης διατηρείται και βεβαιώνεται δια της πίστεως. Δεν μπορούμε να κερδίσουμε τη σωτηρία μας. Κατά τον ίδιο τρόπο δεν μπορούμε να κερδίσουμε ούτε τη διατήρηση της σωτηρίας μας. Είναι ο Θεός που διατηρεί τη σωτηρία μας (Ιούδας εδάφιο 24). Είναι το χέρι του Θεού που μας κρατά σταθερά (Κατά Ιωάννη 10:28-29). Είναι η αγάπη του Θεού απ` την οποία τίποτα δεν μπορεί να μας χωρίσει (Ρωμαίους 8:38-39).
Οποιαδήποτε διάψευση της αιώνιας βεβαιότητας είναι, στην ουσία, μια πίστη ότι πρέπει να διατηρούμε τη σωτηρία μας με τα καλά μας έργα. Αυτό είναι εντελώς αντίθετο με τη κατά χάρη σωτηρία. Έχουμε σωθεί εξ αιτίας της αξίας του Χριστού, όχι της δικής μας (Ρωμαίους 4:3-8). Το να ισχυριστούμε ότι πρέπει να υπακούμε στο Λόγο του Θεού ή να ζούμε θεοσεβή ζωή για να διατηρήσουμε τη σωτηρία μας, είναι σαν να λέμε ότι ο θάνατος του Ιησού δεν ήταν αρκετός να πληρώσει την τιμωρία για τις αμαρτίες μας. Ο θάνατος του Ιησού ήταν απόλυτα επαρκής για να πληρώσει για όλες τις αμαρτίες μας, του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, πριν τη σωτηρία και μετά τη σωτηρία (Ρωμαίους 5:8, Α` Κορινθίους 15:3, Β` Κορινθίους 5:21).
Μετά από όλα αυτά, λοιπόν, αυτό σημαίνει ότι ένας Χριστιανός μπορεί να ζει με όποιον τρόπο θέλει και παρ` όλα αυτά να είναι σωσμένος; Αυτό είναι, στην ουσία, μια υποθετική ερώτηση, γιατί η Αγία Γραφή το ξεκαθαρίζει ότι ένας πραγματικός Χριστιανός δεν θα ζήσει «’όπως θέλει». Οι Χριστιανοί είναι καινούριες δημιουργίες (Β` Κορινθίους 5:17). Οι Χριστιανοί φανερώνουν τον καρπό του Πνεύματος (Γαλάτας 5:22-23), όχι τις πράξεις της σάρκας (Γαλάτας 5:19-21). Η Α` Ιωάννη 3:6-9 δηλώνει καθαρά ότι ένας αληθινός Χριστιανός δεν θα ζήσει σε συνεχή αμαρτία. Σε απάντηση στην κατηγορία ότι η χάρη υποστηρίζει την αμαρτία, ο Απόστολος Παύλος διακηρρύτει, «Ποιο είναι το πρακτικό συμπέρασμα; Θα εξακολουθήσουμε να αμαρτάνουμε, για να περισσέψει η χάρη; Ποτέ τέτοιο πράγμα! Εμείς είμαστε πεθαμένοι για την αμαρτία. Πώς λοιπόν θα εξακολουθήσουμε να ζούμε κάτω από την εξουσία της;» (Ρωμαίους 6:1-2).
Η αιώνια βεβαιότητα για τη σωτηρία δεν είναι μια «άδεια» για να αμαρτάνουμε. Μάλλον, είναι η βεβαιότητα της γνώσης ότι η αγάπη του Θεού είναι εγγύηση γι αυτούς που εμπιστεύονται στο Χριστό. Γνωρίζοντας και κατανοώντας το τρομερό δώρο του Θεού για μας, τη σωτηρία, έχουμε σαν αποτέλεσμα το αντίθετο από την «άδεια» να αμαρτάνουμε. Πώς θα μπορούσε κάποιος, γνωρίζοντας το τίμημα που πλήρωσε ο Ιησούς Χριστός για μας, να συνεχίσει να ζει μια ζωή αμαρτίας (Ρωμαίους 6:15-23); Πώς θα μπορούσε κάποιος που καταλαβαίνει την άνευ όρων αγάπη του Θεού, που είναι εγγύηση γι αυτούς που πιστεύουν, να πάρει αυτή την αγάπη και να τη ρίξει πίσω στο πρόσωπο του Θεού; Ένα τέτοιο άτομο δείχνει όχι ότι η αιώνια βεβαιότητα του έδωσε την «άδεια» να αμαρτάνει, αλλά μάλλον ότι αυτή ή αυτός δεν έχουν πραγματικά γευτεί τη σωτηρία δια του Ιησού Χριστού. «Έτσι, όποιος είναι ενωμένος μ` αυτόν παύει να αμαρτάνει. Όποιος αμαρτάνει, αυτός ούτε είδε ούτε γνώρισε ποτέ το Χριστό» (Α` Ιωάννη 3:6).
English
Είναι η αιώνια βεβαιότητα μια άδεια για να αμαρτάνουμε;
