Ερώτηση
Ποια είναι η σημασία της λυχνίας στην Αγία Γραφή;
Απάντηση
Η πρώτη φορά που βλέπουμε τη λέξη λυχνία στη Βίβλο είναι στην Έξοδο 25:31, καθώς ο Θεός δίνει λεπτομερείς οδηγίες για τη χρυσή λυχνία που θα τοποθετούνταν στη Σκηνή του Μαρτυρίου που έχτιζαν οι Ισραηλίτες. Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε πόσο ακριβής είναι ο Θεός όταν εξηγεί πώς ήθελε να είναι η λυχνία. Δεδομένου ότι μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι δεν υπάρχουν "περιττές λέξεις" στη Βίβλο, γνωρίζουμε ότι κάθε λεπτομέρεια και προδιαγραφή είναι σημαντική για κάποιο λόγο.
Η λυχνία έπρεπε να είναι κατασκευασμένη από καθαρό χρυσάφι, σφυρηλατημένο με την τέλεια ακρίβεια τών οδηγιών του Θεού (Έξοδος 25:31). Ο χρυσός ήταν το πολυτιμότερο από όλα τα μέταλλα (Ψαλμός 119:127, 19:10). Ο χρυσός αναφέρεται συχνά με την έννοια ότι "δοκιμάζεται από τη φωτιά". Η Αγία Γραφή συγκρίνει τη δοκιμή του χρυσού με τη δοκιμή της εκκλησίας στην Α΄ Πέτρου 1:7. Μέσω της δοκιμασίας ή του καθαρισμού θα βγει ο αληθινός λαός του Θεού (βλ. Ζαχαρίας 13:7-9, Ιώβ 23:10). Όσοι αντέξουν στη "φωτιά" θα εξαγνιστούν (βλ. Αριθμοί 31:23).
Η λυχνία στο σύνολό της έπρεπε να διαμορφωθεί σαν δέντρο με τη βάση και τον κεντρικό άξονα να αντιπροσωπεύουν τον κορμό που φέρει τρία "κλαδιά" σε κάθε πλευρά. Η κορυφή του άξονα και κάθε κλαδιού έπρεπε να μοιάζει με ένα ανοιχτό λουλούδι αμυγδαλιάς - κάθε λουλούδι κρατούσε ένα λυχνάρι λαδιού (Έξοδος 25:32, 37). Υπάρχουν πολλά χωρία στη Βίβλο που μιλούν για την αμυγδαλιά, η οποία ήταν πάντοτε το πρώτο δέντρο που άνθιζε και έδινε καρπούς την άνοιξη, ήδη από τον Φεβρουάριο. Ο απόστολος Παύλος αποκαλεί τον Χριστό "πρωτότοκο", επειδή ο Ιησούς ήταν ο πρώτος που αναστήθηκε από τους νεκρούς στην αιώνια ζωή, και λόγω της ανάστασής Του όλοι οι πιστοί θα αναστηθούν επίσης (Α΄ Κορινθίους 15:20-23, Ρωμαίους 8:23).
Ο Θεός χρησιμοποίησε τη ράβδο του Ααρών ως σημάδι στους Ισραηλίτες για τη μοναδική ιεροσύνη του. Κάποια στιγμή, όταν η ιεροσύνη του Ααρών αμφισβητήθηκε, ο Θεός έκανε τη ράβδο του Ααρών να βλαστήσει και να φυτρώσουν ώριμα αμύγδαλα μέσα σε μια νύχτα. Αυτό το θαύμα επιβεβαίωσε ότι το προνόμιο της επιλογής κάποιου ως Αρχιερέα προερχόταν μόνο από τον διορισμό του Θεού (Αριθμοί 16:3, 17:10). Αυτή ήταν μια εμπειρία που αποτελούσε "σκιά των μελλοντικών πραγμάτων" και παρέπεμπε στον Ιησού, τον καθορισμένο για πάντα από τον Θεό ζωοποιό Αρχιερέα μας (Εβραίους 7:21).
Στη σκηνή, η λυχνία έπρεπε να τοποθετηθεί στο πρώτο τμήμα, που ονομαζόταν Άγια (Εβραίους 9:2). Ο Ααρών και οι γιοι του έπρεπε να φροντίζουν την λυχνία, ώστε το φως της να μη σβήνει ποτέ. Η λυχνία έπρεπε να δίνει φως μέρα και νύχτα (Έξοδος 27:20-21). Το γεγονός ότι η λυχνία ήταν η μόνη πηγή φωτός παραπέμπει άμεσα στον Χριστό που είναι το φως του κόσμου (Ιωάννης 8:12, 9:5). Ο Ιησούς είναι το "αληθινό φως που φωτίζει κάθε άνθρωπο" (Ιωάννης 1:9) και ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορεί κανείς να έρθει στον Πατέρα (Ιωάννης 14:6).
Ο Ιησούς αποκαλεί επίσης την εκκλησία Του "φως του κόσμου" (Ματθαίος 5:14), όχι από δική τους ενέργεια, αλλά επειδή ο Χριστός κατοικεί στην εκκλησία (Ιωάννης 1:4-5). Ένας χριστιανός που λάμπει από το φως του Χριστού θα ζήσει μια θεοσεβούμενη ζωή (Α΄ Πέτρου 2:9). Η Αγία Γραφή ξεχειλίζει από αναφορές που συγκρίνουν και αντιπαραβάλλουν το φως και το σκοτάδι, τον πιστό και τον άπιστο, μέχρι και το βιβλίο της Αποκάλυψης. Στην Αποκάλυψη 1:20 ο Χριστός λέει ότι οι "επτά λυχνίες είναι οι επτά εκκλησίες". Οι εκκλησίες του Χριστού πρέπει να περπατούν στο φως του Θεού (Α΄ Ιωάννου 1:7) και να μεταδίδουν το φως του ευαγγελίου, ώστε όλοι οι άνθρωποι να δοξάζουν τον Θεό (Ματθαίος 5:16).
Υπάρχει και άλλος συμβολισμός στη λυχνία: ήταν φτιαγμένη από ένα κομμάτι, όπως ο Χριστός είναι ένα με την εκκλησία Του (Κολοσσαείς 1:8). Τα έξι κλαδιά (6 είναι ο αριθμός του ανθρώπου) συν τον κύριο άξονα ισοδυναμούν με επτά φώτα (7 είναι ο αριθμός της πληρότητας). Ο άνθρωπος είναι πλήρης μόνο εν τω Χριστώ (Ιωάννης 15:5).
Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να σημειωθεί σχετικά με τη λυχνία είναι ότι παραπέμπει στον Χριστό, όπως και όλα τα στοιχεία της Σκηνής. Η Αγία Γραφή είναι από την αρχή μέχρι το τέλος μια μαρτυρία για τον Χριστό και το φιλεύσπλαχνο σχέδιο λύτρωσης του Θεού. Δοξάζουμε τον Κύριο, που έβγαλε τα παιδιά Του από το σκοτάδι και τα έφερε στο θαυμαστό Του φως (Α΄ Πέτρου 2:9).
English
Ποια είναι η σημασία της λυχνίας στην Αγία Γραφή;