Ερώτηση
Τι είναι ο κινισμός;
Απάντηση
Ο κινισμός είναι ένα παρακλάδι μιας ευρείας σειράς θρησκευτικών Κινήσεων που προωθούν την φυλετική απομόνωση. Η Κίνηση αυτή βασίζεται στον χριστιανισμό, κατά το μεγαλύτερο τμήμα της, και αντιπροσωπεύεται από ανθρώπους που οι δογματικές τους απόψεις είναι ιστορικές, καλβινιστικές, ορθόδοξες και Αναμορφωμένες. Η τάση προσκόλλησης, όμως, σε κάποια αληθή δόγματα δεν σημαίνει ότι οι κινιστές είναι ορθόδοξοι σε πεποιθήσεις και πρακτική. Στην πραγματικότητα, η προσκόλλησή τους σε κάποια αληθή δόγματα και η εκτενής θεολογική γνώση κάποιων ακόλουθων τού κινισμού, καθιστά αυτήν την νομικίστικη θρησκεία πολύ επικίνδυνη.
Είναι δύσκολο να έχουμε μια ευθεία απάντηση σχετικά με τον κινισμό, διότι η Κίνηση αυτή είναι σχετικά νέα και αδιαμόρφωτη, αλλά και διότι οι κινιστές τείνουν να είναι αρκετά πολυμαθείς και εσωτεριστές. Αλλά μερικά πράγματα είναι ξεκάθαρα. Σε αντίθεση με την Κίνηση Χριστιανικής Ταυτότητας ή το Έθνος των Αρίων, οι κινιστές δεν πιστεύουν πως οι μη λευκές φυλές δεν μπορούν να σωθούν. Επίσης, σε αντίθεση με τους Αγγλο-Ισραηλίτες, δεν πιστεύουν ότι ως λαοί οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί είναι πραγματικοί απόγονοι τού εθνικού Ισραήλ.
Αυτό που κάνει τον κινισμό διαφορετικό είναι η πίστη ότι ο Θεός έχει ορίσει μια τάξη για το ανθρώπινο γένος που ξεπερνάει την προσωπική λατρεία. Πιστεύουν ότι ο Θεός έχει θέσει όρια σε ομάδες ανθρώπων, και οι άνθρωποι θα πρέπει να σέβονται αυτά τα όρια διατηρώντας την φυλετική τάξη. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να υπάρχει μια ομάδα λευκών κινιστών και μια ομάδα μαύρων κινιστών αλλά δεν μπορούν να λατρεύουν μαζί τον Θεό. Πιστεύουν ότι ο άνθρωπος σφετερίζεται την εξουσία τού Θεού όταν αυτές οι ομάδες «συγκατοικούν» με άλλες φυλές, όταν (όπως λένε) ο Θεός έχει ορίσει μια αναγκαία διαφοροποίηση. Με τα λόγια ενός κινιστή, «η πίστη αυτή επηρεάζει την Εκκλησιολογία μας καθώς θεωρεί μια πολυφυλετική, μεγάλη εκκλησία που παίζει ντραμς, να είναι μια απαίσια δυσωδία στα ρουθούνια τού Θεού». Πέραν του γεγονότος ότι δεν υπάρχει αγάπη στα λόγια αυτά, η υπόθεση αυτή είναι απλά αντιβιβλική, προωθεί μια φυλετική άποψη και αποτελεί έδαφος για υπερηφάνεια και νομικισμό.
Οι κινιστές επιμένουν σε φυλετικά διαχωρισμένες εκκλησίες και κοινωνίες, και, φυσικά, οικογένειες. Πιστεύουν ότι οι χριστιανοί πρέπει να προσκολλώνται στους νόμους τής Παλαιάς Διαθήκης που απαγόρευαν στους Ιουδαίους να συνάπτουν γάμους με άλλες φυλές/οικογένειες. Λένε, ακόμη, ότι ο Θεός «διαχώρισε» τις φυλές στον Πύργο τής Βαβέλ και μια προσπάθεια «επανένωσης» αποτελεί ύβρη προς την τάξη που όρισε ο Θεός για το ανθρώπινο γένος. Και οι δυο αυτές πεποιθήσεις, παρά το γεγονός ότι υποστηρίζονται πολύ σε υψηλό επίπεδο στους κύκλους τών κινιστών, μπορούν εύκολα να αποδομηθούν βιβλικά.
Πρώτον, για να προσδιορίσουμε κατά πόσον ο Νόμος τής Παλαιάς Διαθήκης που αφορά τον φυλετικό διαχωρισμό εφαρμόζεται στην εκκλησία τής Καινής Διαθήκης, θα πρέπει να διερωτηθούμε ποιος ήταν ο λόγος τού διαχωρισμού αυτού στην Παλαιά Διαθήκη. Ο λόγος για τον οποίο ο Θεός έδωσε αυτόν τον νόμο ήταν ξεκάθαρα για ν’ αποφύγει την εισαγωγή/αφομοίωση τής ειδωλολατρίας στην ιουδαϊκή κοινωνία (Μαλαχίας 2:11, Δευτερονόμιο 7:3). Στην Καινή Διαθήκη, με την έναρξη τής ενοίκισης τού Αγίου Πνεύματος και την εντολή να κηρυχτεί το ευαγγέλιο στους εθνικούς, βλέπουμε μια αλλαγή από το να είναι ο Ισραήλ το μόνο εκλεκτό από τον Θεό έθνος, σε «κάθε έθνος, όποιος τον φοβάται και εργάζεται δικαιοσύνη, είναι σ’ αυτόν δεκτός» (Πράξεις 10:34-35), και γίνεται μέλος τού σώματος τού Χριστού. Οι κινιστές συμφωνούν με αυτό, λέγοντας πως κάθε άνθρωπος, κάθε φυλής μπορεί να γίνει χριστιανός. Επιμένουν, όμως, ότι η επιγαμία απαγορεύεται αν και δεν υπάρχει βιβλικός λόγος γι’ αυτό.
Αν και ο εθνικός Ισραήλ θ’ αποκατασταθεί στην εύνοια τού Θεού, αφού οι εθνικοί θα έχουν έρθει σ’ Αυτόν (Ρωμαίους 11:11-12), ο νόμος που λέει, «ούτε θα συμπεθερέψεις μαζί τους … επειδή θα αποπλανήσουν τους γιους σου από μένα» (δες Δευτερονόμιο 7:3-4), δεν ισχύει πλέον διότι μπορεί κάποιος να συνάψει γάμο με χριστιανικό πρόσωπο άλλης φυλής χωρίς να κινδυνεύει ν’ αποπλανηθεί από άλλους θεούς. Ετσι, η νέα εντολή είναι «μην συνάπτεις γάμο με απίστους, διότι θα γίνουν εμπόδιο στην πορεία σου με τον Θεό» (δες Β΄ Κορινθίους 6:14). Ο φυλετικός διαχωρισμός δεν είναι πλέον αναγκαίος διότι η εκκλησία τώρα αποτελείται από Ιουδαίους και εθνικούς που πιστεύουν στον Χριστό προς σωτηρία· με άλλα λόγια, όλοι όσοι έχουν λάβει το Άγιο Πνεύμα, αποτελούν πραγματικά «μία αδελφότητα» (δες Λουκάς 8:21, Γαλάτας 3:26-29).
Όσον αφορά την επέμβαση τού Θεού στον Πύργο της Βαβέλ –να τους διαχωρίσει φυλετικά- η ιστορία αυτή (Γένεση 11:1-9) αφορά την σύγχυση τών γλωσσών τών ανθρώπων, από μέρους τού Θεού, ώστε να μην μπορούν να συνεργαστούν για να πραγματοποιήσουν το κακό εναντίον Του. Δεν πρόκειται περί φυλετικού διαχωρισμού. Αυτό αποδεικνύεται στην Γαλάτας 2:11-14, όπου ο Παύλος αντιτίθεται στον Πέτρο διότι αποχώριζε τον εαυτό του από τους εθνικούς πιστούς τής εκκλησίας. Ένα άλλο παράδειγμα είναι η χειροτονία τού χριστιανού ποιμένα Τιμόθεου, γεννημένου από Έλληνα πατέρα (Β΄ Τιμόθεον 1:6). Αποκαλεί τον Τιμόθεο «γνήσιο τέκνο στην πίστη» (Α΄ Τιμόθεον 1:2). Η μητέρα τού Τιμόθεου ήταν Ιουδαία και γυναίκα πίστης. Αυτό υπονοεί ότι ο Τιμόθεος έζησε και διακόνησε σε μια κοινωνία που ήταν και ιουδαϊκή και εθνική. Δεν συμμετείχε η μητέρα του στην εκκλησία; Και αν ήθελε ο Θεός να διαχωριστούν οι φυλές, ποια εκκλησία θα μπορούσε ο Τιμόθεος να ποιμάνει, γεννημένος από Ιουδαία μητέρα και εθνικό πατέρα; Και πώς γίνεται ο Παύλος να είναι «κήρυκας, απόστολος … και δάσκαλος των εθνών» (Α΄ Τιμόθεον 2:7); Αν ο κινισμός ήταν αληθής, δεν θα έστελνε ο Θεός έναν εθνικό να κηρύξει και διδάξει τους εθνικούς;
Κοντολογίς, ο κινισμός είναι απλά μια άλλη προσπάθεια να δικαιωθούμε με τον Νόμο παρά με το ευαγγέλιο τής χάρης τού Θεού. «Δεν ντρέπομαι, βέβαια, το ευαγγέλιο τού Χριστού για τον λόγο ότι είναι δύναμη Θεού προς σωτηρία σε κάθε έναν που πιστεύει, και στον Ιουδαίο πρώτα, και στον Έλληνα.» (Ρωμαίους 1:16, δόθηκε έμφαση)
English
Τι είναι ο κινισμός;
