Ερώτηση
Τι αναφέρει η Αγία Γραφή περί αδικίας;
Απάντηση
Η Αγία Γραφή αναφέρει πολλά για το θέμα της αδικίας. Γνωρίζουμε ότι ο Θεός τάσσεται υπέρ τής δικαιοσύνης· γνωρίζουμε ότι εναντιώνεται στην αδικία, ακόμη και με τους πλέον βασικούς όρους. Ο συγγραφέας τών Παροιμιών αναφέρει τούτο: «Ζύγια διαφορετικά είναι βδέλυγμα στον Κύριο και η δόλια πλάστιγγα δεν είναι καλό» (Παροιμίες 20:23). Η δικαιοσύνη είναι η βάση τού θρόνου τού Θεού (Ψαλμός 89:14), ο οποίος αποδοκιμάζει την μεροληψία, είτε μιλάμε για δόλια πλάστιγγα είτε για ένα άδικο νομικό σύστημα (Λευιτικό 19:15, Ιακώβου 2:8-9). Υπάρχουν πολλά άλλα εδάφια, και στην Παλαιά Διαθήκη και στην Καινή, που μας δίνουν μια ιδέα για την αποστροφή τού Θεού απέναντι στην αδικία (Β΄ Χρονικών 19:7, Ιώβ 6:29, 11:14, Παροιμίες 16:8, Ιεζεκιήλ 18:24, Ρωμαίους 9:14).
Ο Ησαΐας έζησε σε μια εποχή όπου ο Ιούδας βρισκόταν σε κατάσταση μαρασμού υπό το βάρος τής αδικίας: «Και η κρίση στράφηκε πίσω, και η δικαιοσύνη στέκεται μακριά, επειδή η αλήθεια έπεσε στον δρόμο, και η ευθύτητα δεν μπορεί να εισχωρήσει. Ναι, εξέλιπε η αλήθεια· κι αυτός που ξεκλίνει από το κακό, γίνεται θήραμα. Και ο Κύριος είδε, και δυσαρεστήθηκε ότι δεν υπήρχε κρίση.» (Ησαΐας 59:14-15). Το μήνυμα τού Θεού προς αυτούς ήταν απλό: «μάθετε να πράττετε το καλό· εκζητήστε κρίση, κάντε ευθύτητα στον καταδυναστευμένο, να κρίνετε τον ορφανό, προστατεύστε τη δίκη τής χήρας» (Ησαΐας 1:17). Κατόπιν ο Θεός τούς καλεί να «λύσουν τα δεσμά τής κακίας» (Ησαΐας 58:6, σύγκρινε με Ψαλμό 82:3), που δείχνει ότι η αδικία αποτελεί μια μορφή δεσμών και καταπίεσης.
Στην επιστολή τού Ιακώβου βλέπουμε πιο βαθιά μέσα στην καρδιά τού Θεού αναφορικά με την αδικία. Ο Θεός δεν είναι μικροπρεπής ή ψυχαναγκαστικός. Δεν εκτιμάει την αξία τής δικαιοσύνης απλώς χάριν της ευταξίας. Διακυβεύονται βαθύτερα ζητήματα. Στο 2ο κεφάλαιο τής επιστολής Ιακώβου θίγεται το ζήτημα τής μεροληψίας. Ο Ιάκωβος απευθύνεται σε μια ομάδα πιστών που κρίνει τους ανθρώπους στην συνάθροιση σύμφωνα με την κοινωνική τους κατάσταση. Στην ανθρώπινη καρδιά, η αδικία είναι σημάδι μεροληψίας, επίκρισης και έλλειψης αγάπης. Όταν αγωνιζόμαστε να είμαστε δίκαιοι με τα δικά μας ανθρώπινα μέτρα, ξεχνάμε σταθερά τα μέτρα τού Θεού: τελειότητα. Κάθε τι που υστερεί και δεν είναι τέλειο, είναι για τον Θεό μια ζυγαριά που δεν ισορροπεί.
Κάθε άνθρωπος είναι άδικος εξαιτίας τής Πτώσης. Διαπράττουμε πολλές ασυνέπειες. Σφάλλουμε, αλλάζουμε στάση, κάνουμε και λέμε πράγματα που είναι πλήρως αντιφατικά. Όπως γράφει ο Ιάκωβος, «σε πολλά φταίμε όλοι μας» (Ιακώβου 3:2). Η αδικία διαποτίζει την ζωή μας καθώς κρίνουμε άδικα και εφαρμόζουμε για τους άλλους ένα διαφορετικό πρότυπο από αυτό που είμαστε πρόθυμοι να εφαρμόσουμε για τον εαυτό μας.
Ο μόνος τρόπος για να ξεφύγουμε από την αδικία είναι ν’ αναγνωρίσουμε αρχικά ότι ο Θεός είναι απολύτως δίκαιος κι εμείς οι άνθρωποι είμαστε από την φύση μας άδικοι, τ.ε., στερούμαστε την τελειότητα, και κατόπιν χρειάζεται ν’ αποδεχθούμε την δικαιοσύνη που μας προσφέρει ο Θεός (Α΄ Ιωάννου 1:5-9). Μόνον όταν σταματήσουμε ν’ ανησυχούμε περαιτέρω για το πώς θα αυτό-δικαιωθούμε, μπορούμε να εμπιστευθούμε τον Θεό που δικαιώνει τους ασεβείς (Ρωμαίους 4:5). Τότε, ως παιδιά τού Θεού, μπορούμε να βλέπουμε καθαρά ώστε να πολεμήσουμε την αδικία ολόγυρά μας με συμπεριφορά ελέους (Μιχαίας 6:8, Ιακώβου 1:27).
Ο Ιησούς είναι απολύτως δίκαιος· δεν υπάρχει σ’ Αυτόν αδικία. Ένεκα της δικής Του τελειότητας μπορεί να παρέχει αληθινή δικαιοσύνη. Πραγματικά, «ο Πατέρας δεν κρίνει κανέναν, αλλά στον Υιό έδωσε όλη την κρίση» (Ιωάννης 5:22). Περιμένουμε με ανυπομονησία τον καιρό όπου η δικαιοσύνη θα γίνει η τάξη τής ημέρας και η αδικία θα αποβληθεί για πάντα: «Στην αύξηση τής εξουσίας του και της ειρήνης δεν θα υπάρχει τέλος, επάνω στον θρόνο τού Δαβίδ, κι επάνω στη βασιλεία του, για να την διατάξει, και να την στερεώσει, με κρίση και δικαιοσύνη, από τώρα και μέχρι τον αιώνα. Ο ζήλος τού Κυρίου τών δυνάμεων θα το εκτελέσει» (Ησαΐας 9:7).
English
Τι αναφέρει η Αγία Γραφή περί αδικίας;
