Ερώτηση
Ποιες είναι μερικές σύγχρονες μορφές ειδωλολατρίας;
Απάντηση
Όλες οι διάφορες, σύγχρονες μορφές ειδωλολατρίας έχουν ένα κοινό στοιχείο στον πυρήνα τους: το «εγώ». Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα δεν προσκυνούν τα είδωλα και τις εικόνες. Αντιθέτως, λατρεύουμε στο βωμό του θεού «εγώ». Αυτό το είδος της σύγχρονης ειδωλολατρίας παίρνει διάφορες μορφές.
Πρώτον, λατρεύουμε στο βωμό του υλισμού, που τρέφει την ανάγκη μας να οικοδομήσουμε το εγώ μας μέσω της απόκτησης περισσότερων πραγμάτων. Τα σπίτια μας είναι γεμάτα με κάθε είδους αποκτήματα. Κτίζουμε όλο και μεγαλύτερα σπίτια με περισσότερα δωμάτια και αποθηκευτικούς χώρους για να χωρέσουν όλα όσα αγοράζουμε, αρκετά από τα οποία ακόμη δεν έχουμε εξοφλήσει. Τα περισσότερα από τα πράγματά μας ενέχουν «σχεδιασμένη απαξίωση», καθίστανται άχρηστα σε λίγο καιρό κι εμείς συνυπογράφουμε πως πρέπει να μπουν στο γκαράζ ή σε κάποια αποθήκη. Τότε ορμάμε έξω ν' αγοράσουμε το τελευταίο που κυκλοφόρησε, ρούχο ή εξάρτημα, και η όλη διαδικασία επαναλαμβάνεται. Αυτή η ακόρεστη επιθυμία για περισσότερο, καλύτερο και νεότερο υλικό δεν είναι τίποτα άλλο παρά απληστία. Η δέκατη εντολή μας λέει να μην πέσουμε θύματα της απληστίας: «Μην επιθυμήσεις το σπίτι του πλησίον σου· μην επιθυμήσεις τη γυναίκα του πλησίον σου· ούτε τον δούλο του ούτε τη δούλη του ούτε το βόδι του ούτε το γαϊδούρι του ούτε κάθε τι που είναι του πλησίον σου.» (Έξοδος 20:17). Ο Θεός γνωρίζει πως ποτέ δεν θα γίνουμε ευτυχισμένοι ικανοποιώντας τις υλιστικές επιθυμίες μας. Ο υλισμός είναι σατανική παγίδα για να στρέφουμε τα μάτια μας στον εαυτό μας και όχι στον Θεό.
Δεύτερον, λατρεύουμε στο βωμό της αλαζονείας και του εγώ μας. Αυτό συχνά παίρνει τη μορφή εμμονής με τη σταδιοδρομία μας και τις εργασίες μας. Εκατομμύρια ανδρών –και ολοένα περισσότερες γυναίκες- ξοδεύουν 60-80 ώρες την εβδομάδα εργαζόμενοι. Ακόμη και τα σαββατοκύριακα και στις διακοπές οι φορητοί μας υπολογιστές βουίζουν και το μυαλό μας στρέφεται γύρω από σκέψεις, πώς να κάνουμε την επιχείρησή μας περισσότερο επιτυχημένη, πώς να κερδίσουμε εκείνη την προαγωγή, πώς να πάρουμε την επόμενη αύξηση, πώς να κλείσουμε την επόμενη δουλειά. Εν τω μεταξύ, τα παιδιά μας λιμοκτονούν από έλλειψη προσοχής και αγάπης. Ξεγελάμε τον εαυτό μας με τη σκέψη πως το κάνουμε για να τους προσφέρουμε μια καλύτερη ζωή. Η αλήθεια όμως είναι πως το κάνουμε για τον εαυτό μας, να βελτιώσουμε την αυτοεκτίμησή μας εμφανιζόμενοι περισσότερο επιτυχημένοι στα μάτια του κόσμου. Αυτό είναι ανοησία. Όλοι οι κόποι μας και τα κατορθώματά μας δεν θα μας ωφελήσουν μετά το θάνατό μας, ούτε ο θαυμασμός του κόσμου, διότι τα πράγματα αυτά δεν έχουν αιώνια αξία. Όπως το έθεσε ο Σολομών, «Επειδή, υπάρχει άνθρωπος του οποίου ο μόχθος στάθηκε με σοφία και γνώση, και με ορθότητα· και, όμως, τον αφήνει σε άλλον για μερίδα του, που δεν κοπίασε σ' αυτόν· κι αυτό είναι ματαιότητα, και μεγάλο κακό. Επειδή, ποια η ωφέλεια στον άνθρωπο από ολόκληρο τον μόχθο του, και από τη θλίψη της καρδιάς του, στα οποία μοχθεί κάτω από τον ήλιο; Επειδή, όλες οι ημέρες του είναι πόνος, και οι μόχθοι του λύπη· και τη νύχτα ακόμα η καρδιά του δεν κοιμάται· κι αυτό είναι ματαιότητα.» (Εκκλησιαστής 2:21-23).
Τρίτον, κάνουμε είδωλο το ανθρώπινο γένος –και κατ' επέκταση τους εαυτούς μας- μέσω της φυσιοκρατίας και της δύναμης της επιστήμης. Αυτό μας δίνει την ψευδαίσθηση ότι είμαστε κύριοι του κόσμου μας και τρέφει την αυτοεκτίμησή μας σε αξιοσημείωτη αναλογία. Απορρίπτουμε τον λόγο του Θεού και την αφήγησή Του για τη Δημιουργία του Ουρανού και της γης και δεχόμαστε την ανοησία της εξέλιξης και της φυσιοκρατίας. Αγκαλιάζουμε τη θεά της οικολογίας και κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας με τη σκέψη πως μπορούμε να προστατέψουμε τη γη επ' αόριστον, όταν ο Θεός έχει δηλώσει πως η γη έχει περιορισμένη διάρκεια ζωής που κρατάει ως το τέλος του παρόντα αιώνα (με την ορολογία της Καινής Διαθήκης και τη σχετική της αντίληψη περί «αιώνα»). Όταν θα έρθει εκείνη η στιγμή, ο Θεός θα καταστρέψει όλα όσα δημιούργησε και θα δημιουργήσει καινούριο ουρανό και καινούρια γη. «Ωστόσο, η ημέρα του Κυρίου θα έρθει όπως ο κλέφτης τη νύχτα, και τότε οι ουρανοί θα εξαφανιστούν με τρομερό πάταγο, τα στοιχεία της φύσεως θα διαλυθούν στη φωτιά, και η γη, όπως κι όλα όσα έγιναν πάνω σ' αυτήν, θα κατακαούν. Αν, λοιπόν, τα πάντα θα διαλυθούν μ' αυτόν τον τρόπο, σκεφτείτε ποια πρέπει να είναι η συμπεριφορά σας: Να είναι άγια κι αφιερωμένη στο Θεό, όσον καιρό θα προσμένετε με ζήλο και λαχτάρα τον ερχομό της ημέρας του Θεού. Τότε οι ουρανοί θα διαλυθούν στη φωτιά και τα στοιχεία της φύσεως θα καούν και θα λιώσουν. Εμείς όμως, σύμφωνα με την υπόσχεση του Θεού, προσμένουμε καινούριους ουρανούς και καινούρια γη, όπου θα βασιλεύει η δικαιοσύνη.» (Β΄ Πέτρου 3:10-13). Όπως δηλώνει καθαρά η περικοπή αυτή, η ματιά μας δεν πρέπει να στρέφεται στη λατρεία του περιβάλλοντος αλλά στο να ζούμε άγιες ζωές καθώς προσδοκούμε με λαχτάρα την επιστροφή του Κυρίου και Σωτήρα μας. Σ' αυτόν μόνο ανήκει η λατρεία.
Τελικά, και ίσως το πλέον καταστρεπτικό, λατρεύουμε στο βωμό της αύξησης του εαυτού μας και της ικανοποίησής του ενώ έχουμε αποκλείσει όλους τους άλλους με τις ανάγκες τους και τις επιθυμίες τους. Αυτό φανερώνεται στη μαλθακότητα μέσω του αλκοόλ, των φαρμάκων και του φαγητού. Οι κάτοικοι των χωρών της αφθονίας έχουν απεριόριστη πρόσβαση στο αλκοόλ, στα φάρμακα (συνεχώς συνταγογράφηση υψηλού βαθμού, ακόμη και μεταξύ των παιδιών), και στο φαγητό. Αυτό οδηγεί σε παχυσαρκία, διαβήτη και άλλα προβλήματα. Η εγκράτεια που τόσο απελπιστικά χρειαζόμαστε απορρίπτεται από την ακόρεστη επιθυμία μας για φαγητό, ποτό και φάρμακα, όλο και περισσότερο. Αντιστεκόμαστε σε κάθε προσπάθεια να χαλιναγωγήσουμε την όρεξή μας, και είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε τον εαυτό μας τον θεό της ζωής μας. Η νοοτροπία αυτή έχει την προέλευσή της στον Κήπο της Εδέμ όπου ο Διάβολος πείραξε την Εύα να φάει από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού με τα λόγια «θα γίνετε σαν θεοί» (Γένεση 3:5). Αυτή έχει γίνει η επιθυμία του ανθρώπου έκτοτε — να είναι θεός. Αυτή η λατρεία του εαυτού μας αποτελεί τη βάση της σύγχρονης ειδωλολατρίας.
Όλη η ειδωλολατρία του εαυτού μας έχει στον πυρήνα της τις τρεις επιθυμίες που συναντούμε στην Α΄ Ιωάννου 2:16: «επειδή, κάθε τι που υπάρχει στον κόσμο: Η επιθυμία της σάρκας και η επιθυμία των ματιών και η αλαζονεία του βίου, δεν είναι από τον Πατέρα, αλλά είναι από τον κόσμο». Αν θέλουμε ν' αποφύγουμε τη σύγχρονη ειδωλολατρία, πρέπει να παραδεχθούμε ότι είναι ανεξέλεγκτη και πρέπει να την απορρίψουμε σε όλες τις μορφές της. Δεν προέρχεται από τον Θεό αλλά από τον Διάβολο. Το ψέμα ότι η αγάπη του εαυτού μας θα φέρει ικανοποίηση είναι το ίδιο που ο Διάβολος λέει από τότε που πείραξε τον Αδάμ και την Εύα. Δυστυχώς, ακόμη το πιστεύουμε. Ακόμη πιο λυπηρό είναι το γεγονός πως πολλές εκκλησίες το διαδίδουν κηρύττοντας το ευαγγέλιο της ευημερίας που βασίζεται στο είδωλο της αυτοεκτίμησης. Ποτέ όμως δεν θα βρούμε την ευτυχία ενόσω εστιάζουμε στον εαυτό μας. Η καρδιά μας και ο νους μας πρέπει επικεντρώνονται στον Θεό και τους άλλους. Γι αυτό ο Χριστός, όταν ρωτήθηκε ποια είναι η μεγαλύτερη εντολή, απάντησε «θα αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου από όλη την καρδιά σου, και από όλη την ψυχή σου, και από όλη τη διάνοιά σου» (Ματθαίος 22:37). Όταν αγαπάμε τον Κύριο και τους ανθρώπους με όλο το είναι μας, δεν θα υπάρχει χώρος στην καρδιά μας για ειδωλολατρία.
English
Ποιες είναι μερικές σύγχρονες μορφές ειδωλολατρίας;
