Ερώτηση
Εχω καεί και πληγωθεί από την εκκλησία στο παρελθόν. Πώς μπορώ να το ξεπεράσω και να ανανεώσω το πάθος για την εκκλησία και την επιθυμία τής παρουσίας μου σ' αυτήν;
Απάντηση
Ο πόνος που προκαλείται από την εκκλησία είναι ένας «σιωπηλός φονιάς». Αυτό δεν σημαίνει ότι τα λόγια και τα γεγονότα που πληγώνουν την καρδιά σου δεν είναι πολύ άσχημα και δημόσια. Είναι ένας «σιωπηλός φονιάς» ένεκα αυτού που προκαλεί βαθιά στο νου, την καρδιά και την ψυχή του τραυματισμένου. Αν δεν αντιμετωπιστεί, θα καταστρέψει τη μελλοντική ευτυχία, χαρά και ευεξία. Η ζημιά επηρεάζει αρνητικά τη διακονία και την εξωστρέφεια της εκκλησίας, και μερικές εκκλησίες δεν ανακάμπτουν ποτέ. Χρειάζεται ν' αναγνωρίσεις πως η συμπεριφορά που προκάλεσε τέτοια απόγνωση στην καρδιά σου δεν διαφέρει πολύ από την πληγή που μπορείς να βιώσεις στον εργασιακό χώρο, στις εμπορικές δοσοληψίες ή στην οικογένεια. Η διαφορά έγκειται στο ότι δεν περιμένουμε από τους ανθρώπους τού Θεού να μας συμπεριφερθούν όπως εκείνοι που δεν έχουν τον Χριστό στη ζωή τους. Ολοι, σχεδόν, συμφωνούν πως η εκκλησία είναι ο τόπος που θα πρέπει κανείς να βρίσκει ασφάλεια, αποδοχή, συγχώρηση, και θα πρέπει να είναι απαλλαγμένος από σύγκρουση και πόνο. Κι όμως στις περισσότερες εκκλησίες, διεισδύουν μερικά, τουλάχιστον, στοιχεία διαμάχης, σύγκρουσης και μίσους και αμαυρώνουν το ιδανικό της.
Συμβαίνει περισσότερο σε κάποιες εκκλησίες και λιγότερο σε άλλες. Η πνευματική υγεία των ανθρώπων σε μια εκκλησία και η δύναμη της ηγεσίας παίζουν αποφασιστικό ρόλο στο πόσο συνήθης και σε ποια έκταση μια εριστική συμπεριφορά μπορεί να κερδίσει τον έλεγχο. Αν η κατάσταση καταντήσει εκτός ελέγχου, αργά αλλά σίγουρα φθείρονται τα θεμέλια της πνευματικής ζωής του εκκλησιάσματος.
Είναι σημαντικό να στρέψεις την προσοχή σου πέραν των ανθρώπων που συμμετέχουν και της εκκλησίας καθ' εαυτής, και να εντοπίσεις τη ρίζα που σου προκαλεί πόνο, αναστάτωση και απογοήτευση. Εντόπισε με ειλικρίνεια τα συναισθήματά σου. Αν είσαι όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, είναι πιθανό πως νιώθεις: οργή, λύπη, απογοήτευση, απόρριψη, πληγωμένος, ζήλεια, ευάλωτος, φόβο, ανταρσία, υπερηφάνεια, ντροπή, αμηχανία ή απώλεια. Ανακάλυψε τι βρίσκεται στο κέντρο της πληγής σου —όχι τι σου είπε ή τι σου έκανε κάποιος, αλλά τι πραγματικά σου προκαλεί πόνο. Ψάξε, κατόπιν, τις Γραφές ν' ανακαλύψεις τι λέει γι' αυτό ο Θεός. Πάρε ένα Ταμείο της Αγίας Γραφής και ψάξε κάθε λέξη και διάβασε, σκέψου, προσευχήσου και εφάρμοσε το εδάφιο. Για παράδειγμα, μπορεί να σκέπτεσαι πως είσαι οργισμένος ενώ στην πραγματικότητα νιώθεις απόρριψη. Τι λέει ο Θεός για την απόρριψη; Λέει, «Δεν θα σε αφήσω ούτε θα σε εγκαταλείψω» (Εβραίους 13:5)· «σ' έχω αγαπήσει με αιώνια αγάπη» (Ιερεμίας 31:3)· και «δέστε, εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες, μέχρι τη συντέλεια του αιώνα» (Ματθαίος 28:20).
Όταν πραγματικά εντοπίσεις τη ρίζα του πόνου σου, ο Θεός έχει βάλσαμο σοφίας, συμπάθειας και αγάπης για να γιατρέψει τις πληγές σου. Αν Τον επικαλεστείς για βοήθεια, η προσοχή σου στρέφεται από τους άλλους ανθρώπους και τις πράξεις τους σ' Αυτόν. Θα σταματήσεις να παίζεις στο μυαλό σου το γεγονός που σε έβλαψε. Μπορεί πραγματικά να ζημιώθηκες, πληγώθηκες ή προσβλήθηκες. Σίγουρα έτσι αισθάνεσαι. Τα συναισθήματα αυτά είναι παράγωγα βαθύτερων και σημαντικότερων πραγματικοτήτων που έχουν εκτροχιάσει το πάθος σου για τον Θεό, την εκκλησία Του και τον σκοπό Του για τη ζωή σου. Αν δεν τους δώσεις προσοχή, τα συναισθήματα αυτά θα δημιουργήσουν μια ρίζα πικρίας που θα επηρεάσει αρνητικά κάθε ιστό της ψυχής σου και θα σε στερήσει από την άφθονη ζωή εν Χριστώ (Ιωάννης 10:10). Δεν θέλεις να συμβεί αυτό στη ζωή σου.
Πώς προστατεύουμε την ψυχή μας από την καταστροφή που μπορούν να προκαλέσουν οι τραυματικές εμπειρίες; Το βιβλίο της σοφίας της Αγίας Γραφής λέει, «Με κάθε φύλαξη φύλαγε την καρδιά σου· επειδή, απ' αυτήν προέρχονται οι εκβάσεις τής ζωής» (Παροιμίες 4:23). Φυλάμε την καρδιά μας όταν επιλέγουμε προσεκτικά τις σκέψεις μας, τα συναισθήματά μας, τις συμπεριφορές μας και τις πράξεις μας. Φύλαγε την καρδιά σου αρνούμενος να στέκεσαι σ' αυτό που συνέβη, αρνούμενος να εστιάζεις στους ανθρώπους που σε πληγώνουν, και αρνούμενος να υπερτονίζεις τις αδυναμίες της εκκλησίας. Απαιτείται ταπεινοφροσύνη για να σταματήσεις να πικραίνεσαι αλλά «ο Θεός αντιτάσσεται στους υπερήφανους, στους ταπεινούς όμως δίνει χάρη» (Ιακώβου 4:6· Παροιμίες 3:34). Χρειάζεται συγχωρητική στάση και ανάλογες ενέργειες (Ματθαίος 18:22, Μάρκος 11:27, Εφεσίους 4:32, Κολοσσαείς 3:13) χωρίς στοιχεία εκδίκησης (Ρωμαίους 12:19). Πάνω απ' όλα, απαιτείται η δύναμη του Αγίου Πνεύματος να δράσει μέσα σου και μέσω σου (Εφεσίους 3:16).
Μην κατηγορείς τον Θεό για το πώς συμπεριφέρονται τα παιδιά Του. Ούτε να εγκαταλείπεις την εκκλησία. Είναι πολλοί περισσότεροι οι αφιερωμένοι, γεμάτοι με χάρη, αγάπη και συγχώρηση άνθρωποι στις περισσότερες εκκλησίες παρά οι μη αφιερωμένοι. Αναζήτησέ τους. Διάθεσε χρόνο μαζί τους. Αν δεν μπορείς να τους βρεις, βρες μιαν άλλη εκκλησία (είναι σπάνιο πως δεν μπορείς να τους βρεις ακόμη και στο πιο δύσκολο εκκλησιαστικό περιβάλλον). Η εκκλησία είναι ιδέα του Θεού και την προστατεύει πιστά, αν και μερικές φορές πονάει για τη στάση της (δες Αποκάλυψη 2–3).
Μπορείς να ελπίζεις διότι επιζητείς θεραπεία από τον Κύριο. Εξαρτάται από σένα να κάνεις το σωστό και να στρέψεις την προσοχή σου στο Πρόσωπο που πραγματικά θα μεταμορφώσει τη ζωή σου υπεράνω και πέραν αυτής της πληγής. Ο Χριστός υποσχέθηκε, «Σ' εμένα ελάτε όλοι όσοι κοπιάζετε κι είστε βαριά φορτωμένοι, κι εγώ θα σας αναπαύσω. Βάλτε τον ζυγό μου πάνω σας και διδαχτείτε από μένα, που είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά, και θα βρείτε ανάπαυση στις ψυχές σας. Γιατί ο ζυγός μου είναι απαλός και το φορτίο μου ελαφρό.» (Ματθαίος 11:28-30, ΛΟΓΟΥ).
English
Εχω καεί και πληγωθεί από την εκκλησία στο παρελθόν. Πώς μπορώ να το ξεπεράσω και να ανανεώσω το πάθος για την εκκλησία και την επιθυμία τής παρουσίας μου σ' αυτήν;
