Ερώτηση
«Τι αναφέρει η Αγία Γραφή περί ταπεινοφροσύνης;»
Απάντηση
Η Αγία Γραφή περιγράφει την ταπεινοφροσύνη ως συγκαταβατικότητα, μετριοφροσύνη και απουσία εγωισμού. Η ταπεινοφροσύνη που αναφέρεται στο Κολοσσαείς 3:12, όπως και σε άλλα σημεία, σημαίνει κυριολεκτικά «σεμνότητα του νου». Έτσι βλέπουμε πως η ταπεινοφροσύνη είναι στάση τής καρδιάς και όχι απλώς μια εξωστρεφής συμπεριφορά. Μπορεί να φορέσει κάποιος μία εξωτερική εικόνα ταπεινοφροσύνης αλλά να έχει μια καρδιά γεμάτη με υπερηφάνεια και αλαζονεία. Ο Ιησούς είπε ότι εκείνοι που είναι «φτωχοί στο πνεύμα» θα έχουν την βασιλεία τών Ουρανών (Ματθαίος 5:3). Φτωχός στο πνεύμα σημαίνει πως μόνον εκείνοι που αναγνωρίζουν την απόλυτη χρεοκοπία τής πνευματικής τους αξίας θα κληρονομήσουν αιώνια ζωή. Η ταπεινοφροσύνη, συνεπώς, αποτελεί προϋπόθεση για τον χριστιανό.
Όταν ερχόμαστε στον Χριστό ως αμαρτωλοί, πρέπει να έρθουμε με ταπεινοφροσύνη. Αναγνωρίζουμε ότι είμαστε πάμφτωχοι και ζητιάνοι που ερχόμαστε χωρίς να έχουμε κάτι να Του προσφέρουμε, εκτός από την αμαρτία μας και την ανάγκη μας για σωτηρία. Αναγνωρίζουμε την έλλειψη αρετής και την πλήρη ανικανότητά μας να σώσουμε τους εαυτούς μας. Έτσι, όταν ο Χριστός μάς προσφέρει την χάρη και το έλεος τού Θεού, τα δεχόμαστε με ταπεινή ευγνωμοσύνη και αφιερώνουμε την ζωή μας σ’ Αυτόν και στους άλλους. «Πεθαίνουμε ως προς τον εαυτό μας» ώστε να μπορούμε να ζούμε ως νέα δημιουργήματα εν Χριστώ (Β΄ Κορινθίους 5:17). Δεν ξεχνάμε ποτέ πως ο Χριστός αντάλλαξε την αναξιότητά μας με την δική Του απεριόριστη αξία, την αμαρτία μας με την δική Του δικαιοσύνη, και την ζωή που τώρα ζούμε, την ζούμε με πίστη στον Γιο τού Θεού που μας αγάπησε και έδωσε τον εαυτό Του υπέρ ημών (Γαλάτας 2:20). Αυτή είναι πραγματική ταπεινοφροσύνη.
Η βιβλική ταπεινοφροσύνη δεν είναι μόνον αναγκαία για να εισέλθουμε στην βασιλεία τού Θεού· είναι επίσης αναγκαία για να καταστούμε μεγάλοι μέσα στην βασιλεία (Ματθαίος 20:26-27). Εδώ ο Ιησούς είναι το πρότυπό μας. Όπως Αυτός δεν ήρθε για να υπηρετηθεί αλλά για να υπηρετήσει, έτσι πρέπει να αφοσιωθούμε στην υπηρεσία τών άλλων, δίνοντας προτεραιότητα στα δικά τους συμφέροντα και όχι στα δικά μας (Φιλιππησίους 2:3). Η στάση αυτή αποκλείει την εγωιστική φιλοδοξία, την έπαρση και την διαμάχη που συνοδεύει την αυτοδικαίωση και την αυτοάμυνα. Ο Ιησούς δεν ντράπηκε να ταπεινωθεί ως υπηρέτης (Ιωάννης 13:1-16), ακόμη και έως θανάτου επάνω στον σταυρό (Φιλιππησίους 2:8). Στην ταπείνωσή Του ήταν πάντοτε υπάκουος στον Πατέρα, και έτσι πρέπει ο ταπεινός χριστιανός να είναι πρόθυμος να παραμερίσει όλον τον εγωκεντρισμό και να υποταχθεί με υπακοή στον Θεό και στον λόγο Του. Η αληθινή ταπεινοφροσύνη παράγει ευσέβεια, ικανοποίηση και ασφάλεια.
Ο Θεός έχει υποσχεθεί να δίνει χάρη στους ταπεινούς, ενώ αντιτίθεται στους υπερήφανους (Παροιμίες 3:34, Α΄ Πέτρου 5:5). Πρέπει, συνεπώς, να ομολογούμε την υπερηφάνεια μας και να την παραμερίζουμε. Αν εξυψώνουμε τους εαυτούς μας, αντιτιθέμεθα στον Θεό, ο οποίος στην χάρη Του και για το καλό μας θα μας ταπεινώσει. Αλλά αν ταπεινωθούμε, ο Θεός μάς δίνει περισσότερη χάρη και μας ανυψώνει (Λουκάς 14:11). Μαζί με τον Ιησού, ο Παύλος, επίσης, είναι παράδειγμα ταπεινοφροσύνης για μας. Παρά τα σπουδαία χαρίσματα και την αντίληψη που είχε λάβει, ο Παύλος έβλεπε τον εαυτό του ως «τον ελάχιστο των αποστόλων» και «πρώτο των αμαρτωλών» (Α΄ Τιμόθεον 1:15, Α΄ Κορινθίους 15:9). Όπως ο Παύλος, ο αληθινά ταπεινός θα χαίρεται στην χάρη τού Θεού και στον σταυρό, όχι στην αυτοδικαίωση (Φιλιππησίους 3:3-9).
English
«Τι αναφέρει η Αγία Γραφή περί ταπεινοφροσύνης;»
