Ερώτηση
Είναι η ομοιότητα στο DNA ανθρώπου/χιμπατζή αποδεικτικό στοιχείο για την εξέλιξη;
Απάντηση
Τα τελευταία χρόνια, η χαρτογράφηση του γονιδιώματος παρείχε λεπτομερείς συγκρίσεις μεταξύ του DNA των ανθρώπων και του χιμπατζή. Πολλοί ισχυρίστηκαν ότι οι άνθρωποι και οι χιμπατζήδες έχουν κοινό πάνω από το 98% του DNA τους. Αυτό συχνά εκλαμβάνεται ως αποφασιστική απόδειξη της κοινής καταγωγής των πιθήκων και των ανθρώπων. Είναι όμως βάσιμο αυτό το επιχείρημα; Είναι αυτό πραγματικά ένα γεγονός που αποδεικνύει με απόλυτη βεβαιότητα μια κοινή καταγωγή ανθρώπου-χιμπατζή; Ο ισχυρισμός μας είναι ότι το ποσοστό είναι παραπλανητικό. Στην πραγματικότητα, όταν τα δεδομένα εξετάζονται πιο προσεκτικά, οι συγκρίσεις γονιδιώματος ανθρώπου-χιμπατζή καταλήγουν να έρχονται σε αντίθεση με αυτό που θα προβλεπόταν από την εξέλιξη.
Στην πραγματικότητα, οι γενετικές διαφορές μεταξύ των ανθρώπων και των χιμπατζήδων είναι πιθανώς μεγαλύτερες από το 2%. Πιο πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι η πραγματική γενετική απόκλιση μεταξύ ανθρώπων και πιθήκων είναι πιθανότατα πιο κοντά στο 5%. Έτσι, το επιχείρημα «πάνω από 98 τοις εκατό ομοιότητα» είναι πιθανώς υπερβολή.
Οι διαφορές μεταξύ της ακολουθίας DNA του ανθρώπου και του χιμπατζή δεν κατανέμονται τυχαία σε όλο το γονιδίωμα. Αντίθετα, οι διαφορές εντοπίζονται σε ομάδες/συμπλέγματα. Στην πραγματικότητα, σε αυτές τις συγκεκριμένες θέσεις, το γονιδίωμα του χιμπατζή είναι παρόμοιο με αυτό άλλων πρωτευόντων. Είναι ο άνθρωπος που ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα. Οι επιστήμονες συχνά αναφέρονται σε αυτές τις «ομάδες/συμπλέγματα» ως ανθρώπινες επιταχυνόμενες περιοχές (HAR's), επειδή το ανθρώπινο γονιδίωμα θεωρητικά μοιραζόταν έναν κοινό πρόγονο με τους χιμπατζήδες. Αυτά τα HAR βρίσκονται σε τμήματα DNA που δεν κωδικοποιούν γονίδια. Αλλά αυτό απαιτεί από εμάς να πιστέψουμε ότι η εξέλιξη τυχαία προκάλεσε μια τέτοια ταχεία αλλαγή στις τοποθεσίες όπου αυτές οι αλλαγές κάνουν μια σημαντική διαφορά στη λειτουργία ενός οργανισμού που είναι απαραίτητη για να δημιουργηθεί τελικά ένας άνθρωπος.
Μια τέτοια τυχαία τύχη βολεύει πολύ για μια απίστευτη ιστορία. Αλλά γίνεται καλύτερο. Ορισμένες HAR βρίσκονται σε τμήματα DNA που κωδικοποιούν γονίδια, και εδώ συναντούμε ένα πλήθος δυσκολιών. Η εξέλιξη θα προέβλεπε ότι οι άνθρωποι εξελίχθηκαν από τον πρόγονο του χιμπατζή-ανθρώπου μέσω της φυσικής επιλογής που επενεργούσε σε τυχαίες παραλλαγές που προκλήθηκαν από μεταλλάξεις. Ωστόσο, πρόσφατες έρευνες αποκαλύπτουν ακριβώς το αντίθετο. Τα HAR που βρέθηκαν σε γονίδια κωδικοποίησης πρωτεϊνών έδειξαν όχι μεταλλάξεις που είχαν επιλεγεί λόγω του πλεονεκτικού φαινοτύπου τους, αλλά μάλλον του ακριβώς αντίθετου. Οι γενετικές αλλαγές έδειξαν ότι ήταν, στην πραγματικότητα, επιβλαβείς. Είχαν καθιερωθεί στον πληθυσμό όχι επειδή παρείχαν κάποιο φυσιολογικό πλεονέκτημα, αλλά παρά το γεγονός ότι ήταν επιβλαβείς. Τέτοια αποτελέσματα δεν έχουν νόημα μέσα σε ένα εξελικτικό πλαίσιο.
Σαφώς, τα HAR παρουσιάζουν μια τάση στην οποία οι διαφορές που παρατηρούνται στο ανθρώπινο DΝΑ (σε σύγκριση με παρόμοια είδη) συνήθως αυξάνουν την περιεκτικότητα G-C αυτής της συγκεκριμένης περιοχής του κλώνου DΝΑ. Η εξέλιξη θα προέβλεπε ότι η περιεκτικότητα G-C του υποκείμενου γονιδίου θα πρέπει να παραμείνει σχετικά σταθερή, καθώς η φυσική επιλογή επιλέγει τις μεταλλάξεις DNA που βελτιώνουν την πρωτεΐνη. Συνεπώς, αν η εξέλιξη είναι αληθής, δεν πρέπει να περιμένουμε μια σταθερή τάση προς μία αυξανόμενη περιεκτικότητα G-C.
Αυτά τα HAR δεν περιορίζονται πάντοτε απλώς στο μέρος που κωδικοποιεί την πρωτεΐνη του γονιδίου, αλλά συχνά εκτείνονται πέρα από το όριο στις πλευρικές αλληλουχίες. Αυτό περαιτέρω υποδηλώνει ότι αυτές οι διαφορές που παρατηρούνται στο ανθρώπινο DΝΑ δεν είναι, στην πραγματικότητα, συνέπειες της φυσικής επιλογής που ενισχύει την πρωτεΐνη που κωδικοποιεί το γονίδιο. Οι HAR συχνά τείνουν να συσσωρεύονται σε ένα μόνο τμήμα ενός γονιδίου, μέσα και γύρω από ένα μόνο εξώνιο (σε αντίθεση με ολόκληρο το γονίδιο) και τείνουν να συσχετίζονται με τον ανασυνδυασμό του αρσενικού (αλλά όχι του θηλυκού). Τέτοιες παρατηρήσεις δεν έχουν νόημα στο φως της εξέλιξης.
Συμπερασματικά, όσο ενδιαφέρουσες κι αν είναι οι γενετικές ομοιότητες μεταξύ των χιμπατζήδων και των ανθρώπων, δεν είναι αποδεικτικά στοιχεία για τον Δαρβινισμό. Το σχέδιο είναι επίσης σε θέση να τις εξηγήσει. Οι σχεδιαστές συχνά κατασκευάζουν διαφορετικά προϊόντα με τη χρήση παρόμοιων εξαρτημάτων, υλικών και ρυθμίσεων. Το κοινό ποσοστό αφορά τις περιοχές του DNA μας που έχουν ως αποτέλεσμα τις πρωτεΐνες. Είναι λογικότερο για τον Σχεδιαστή της φύσης να έχει χρησιμοποιήσει τις ίδιες πρωτεΐνες για να εκτελέσει την ίδια λειτουργία σε μια ποικιλία οργανισμών.
English
Είναι η ομοιότητα στο DNA ανθρώπου/χιμπατζή αποδεικτικό στοιχείο για την εξέλιξη;
