Ερώτηση
Πώς μπορώ να υπερνικήσω την κατά συνήθεια αμαρτία;
Απάντηση
Το πρώτο πράγματα που χρειάζεται να θεωρήσουμε σχετικά με το πώς μπορούμε να υπερνικήσουμε την κατά συνήθεια αμαρτία είναι να σημειώσουμε την αλλαγή ή μεταμόρφωση που λαμβάνει χώρα όταν σώζεται κάποιος. Η Αγία Γραφή περιγράφει τον φυσικό άνθρωπο ως «νεκρό εξαιτίας των παραβάσεων και των αμαρτιών» (Εφεσίους 2:1). Ως αποτέλεσμα τής πτώσης τού Αδάμ στην αμαρτία, ο άνθρωπος γεννιέται νεκρός πνευματικά. Στην κατάσταση αυτήν του πνευματικού θανάτου, ο άνθρωπος είναι αδύναμος και απρόθυμος ν’ ακολουθήσει και υπακούσει στον Θεό, οπότε ακολουθεί φυσικά η κατά συνήθεια αμαρτία. Ο φυσικός άνθρωπος θεωρεί ως ανοησία τα πράγματα του Θεού (Α΄ Κορινθίους 2:14) και στέκεται εχθρικά απέναντι στον Θεό (Ρωμαίους 8:7). Όταν κάποιος σώζεται, λαμβάνει χώρα μια μεταμόρφωση. Ο απόστολος Παύλος αναφέρεται σ’ αυτήν ως η καινούρια δημιουργία (Β΄ Κορινθίους 5:17). Από την στιγμή που εμπιστευόμαστε τον Χριστό, βρισκόμαστε στην διαδικασία τού αγιασμού.
Η διαδικασία τού αγιασμού είναι εκείνη μέσω της οποίας οι όντες εν Χριστώ γίνονται σύμμορφοι με την εικόνα τού Χριστού δια του Αγίου Πνεύματος (Ρωμαίους 8:29). Ο αγιασμός δεν θα ολοκληρωθεί σε καμία περίπτωση σ’ αυτήν την ζωή, πράγμα που σημαίνει ότι οι πιστοί πάντοτε θ’ αγωνίζονται με την παραμένουσα αμαρτία. Ο Παύλος περιγράφει αυτήν την μάχη με την αμαρτία στην Ρωμαίους 7:15-25. Σημειώνει στην περικοπή αυτήν πως αν κι επιθυμεί να πράξει αυτό που είναι αγαθό στα μάτια τού Θεού, πράττει συχνά αυτό που είναι κακό. Πράττει το κακό που δεν θέλει, και αποτυγχάνει να πράξει το αγαθό που θέλει. Στην περικοπή αυτήν περιγράφει τον αγώνα που διεξάγει κάθε χριστιανός με την αμαρτία.
Ο Ιάκωβος λέει πως όλοι αμαρτάνουμε με πολλούς τρόπους (Ιακώβου 3:2). Η εμπειρία μάς λέει ότι ο αγώνας μας με την αμαρτία ποικίλλει. Μια αμαρτία αποτελεί μεγαλύτερο πρόβλημα στην ζωή ενός πιστού απ’ ό,τι σ’ αυτήν ενός άλλου. Για κάποιους είναι η οργή ενώ για άλλους είναι το κουτσομπολιό ή το ψέμα. Αναφερόμαστε σε κάποια αμαρτία που είναι δύσκολο να υπερνικήσουμε ως «επίμονη» ή «κατά συνήθεια» αμαρτία. Αυτές οι επίμονες αμαρτίες είναι συχνά, αλλά όχι αποκλειστικά, συνήθειες που αναπτύξαμε στην διάρκεια της ζωής μας ως άπιστοι, και απαιτείται περισσότερη χάρη και πειθαρχία για να τις υπερνικήσουμε.
Τμήμα τής διαδικασίας για την υπερνίκηση αυτών των επίμονων ή κατά συνήθεια αμαρτιών αποτελεί η αναγνώριση τής μεταμόρφωσης που πραγματικά έχει λάβει χώρα εντός του πιστού. Ο Παύλος γράφει, «Έτσι κι εσείς, να θεωρείτε τον εαυτό σας ότι είστε νεκροί μεν ως προς την αμαρτία, ζωντανοί δε ως προς τον Θεό, διαμέσου τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μας.» (Ρωμαίους 6:11). Όταν ο Παύλος γράφει, «να θεωρείτε τον εαυτό σας ότι είστε νεκροί ως προς την αμαρτία», μας λέει να θυμόμαστε ότι ερχόμενοι στον Χριστό, η δύναμη τής αμαρτίας έχει ακυρωθεί στην ζωή μας. Χρησιμοποιεί την μεταφορά τής δουλείας για να τονίσει το γεγονός. Ημασταν κάποτε δούλοι της αμαρτίας αλλά τώρα είμαστε δούλοι στην δικαιοσύνη (Ρωμαίους 6:17-18). Η δύναμη τής αμαρτίας συντρίφτηκε στον σταυρό, και όταν γινόμαστε χριστιανοί, ελευθερωνόμαστε από την κυριότητα τής αμαρτίας πάνω μας. Όταν, συνεπώς, ο χριστιανός αμαρτάνει, αυτό δεν οφείλεται στην απαίτηση τής φύσης του, αλλά στο γεγονός ότι με την θέλησή του υπέταξε τον εαυτό του στην κυριαρχία τής αμαρτίας (Γαλάτας 5:1).
Το επόμενο τμήμα τής διαδικασίας είναι η αναγνώριση της αδυναμίας μας να υπερνικήσουμε την κατά συνήθεια αμαρτία και η ανάγκη μας να βασιστούμε στην δύναμη τού Αγίου Πνεύματος του Θεού, ο οποίος κατοικεί μέσα μας. Πίσω στο Ρωμαίους 7. Ο Παύλος λέει, «Επειδή, ξέρω ότι μέσα μου (δηλαδή μέσα στη σάρκα μου) δεν κατοικεί αγαθό· επειδή, το να θέλω, βρίσκεται κοντά μου, το να κάνω, όμως, το καλό, δεν το βρίσκω.» (Ρωμαίους 7:18). Ο αγώνας τού χριστιανού ενάντια στην αμαρτία είναι ένας αγώνας που η ικανότητά μας δεν συνδυάζεται με την επιθυμία μας. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε την δύναμη τού Αγίου Πνεύματος. Ο Παύλος γράφει παρακάτω, «Και αν το Πνεύμα εκείνου, που ανέστησε τον Ιησού από τους νεκρούς, κατοικεί μέσα σας, αυτός που ανέστησε τον Ιησού από τους νεκρούς, θα ζωοποιήσει και τα θνητά σας σώματα, διαμέσου τού Πνεύματός του, που κατοικεί μέσα σας.» (Ρωμαίους 8:11). Το Αγιο Πνεύμα εργάζεται τον αγιασμό στον λαό τού Θεού δια του λόγου τού Θεού (Ιωάννης 17:17). Η κατά συνήθεια αμαρτία υπερνικάται καθώς υποτασσόμαστε στον Θεό και αρνούμαστε τους πειρασμούς τής σάρκας (Ιακώβου 4:7-8).
Ένα άλλο τμήμα τής διαδικασίας υπερνίκησης τής κατά συνήθεια αμαρτίας είναι η αλλαγή των συνηθειών που συντελούν στην διάπραξή της. Πρέπει να υιοθετήσουμε την συμπεριφορά τού Ιωσήφ, που όταν πειράστηκε από την γυναίκα τού Πετεφρή για να συνευρεθεί μαζί της, εγκατέλειψε το δωμάτιο τόσο γρήγορα που έμεινε το ένδυμά του στα χέρια της (Γένεση 39:15). Πρέπει απλά να κάνουμε κάθε προσπάθεια να δραπετεύσουμε από εκείνα που μας πειράζουν για ν’ αμαρτήσουμε, συμπεριλαμβανομένου του φαγητού, αν είμαστε λαίμαργοι, και της πορνογραφίας αν πειραζόμαστε προς σεξουαλική αμαρτία. Ο Ιησούς λέει να κόψουμε το χέρι μας ή να βγάλουμε το μάτι μας αν μας «σκανδαλίζουν» (Ματθαίος 5:29-30). Αυτό σημαίνει ότι πρέπει ν’ απομακρύνουμε από την ζωή μας τα πράγματα που μας δελεάζουν για ν’ αμαρτήσουμε, ακόμη και όταν αυτά μας ευχαριστούν. Κοντολογίς, πρέπει ν’ αλλάξουμε τις συνήθειες που μας οδηγούν στην συνήθη αμαρτία.
Τελικά, είναι ανάγκη να εμποτιστούμε με την αλήθεια τού ευαγγελίου. Το ευαγγέλιο δεν είναι μόνον τον μέσο δια του οποίου σωζόμαστε, αλλά και αυτό δια του οποίου αγιαζόμαστε (Ρωμαίους 16:25). Αν νομίζουμε ότι σωζόμαστε με την χάρη αλλά αγιαζόμαστε με τις δικές μας προσπάθειες, τότε σφάλλουμε (Γαλάτας 3:1-3). Ο αγιασμός είναι έργο Θεού τόσο, όσο και η δικαίωση. Η υπόσχεση τών Γραφών είναι ότι Αυτός που άρχισε καλό έργο μέσα μας θα το ολοκληρώσει ως την τελευταία ημέρα (Φιλιππησίους 1:6).
English
Πώς μπορώ να υπερνικήσω την κατά συνήθεια αμαρτία;
