Ερώτηση
Γιατί δεν αρκεί να είναι κάποιος καλός άνθρωπος για να εισέλθει στον Ουρανό;
Απάντηση
Αν ρωτήσεις πολλούς ανθρώπους, τι πρέπει να κάνεις για να εισέλθεις στον Ουρανό (υποθέτοντας ότι πιστεύουν στον Ουρανό ή στη μετά θάνατο ζωή), η συντριπτική πλειονότητα θα δώσει μια απάντηση της μορφής «να είσαι καλός άνθρωπος». Οι περισσότερες, αν όχι όλες, θρησκείες και κοσμικές φιλοσοφίες έχουν μια ηθική βάση. Είτε πρόκειται για το Ισλάμ, τον ιουδαϊσμό ή τον κοσμικό ανθρωπισμό, η διδασκαλία είναι κοινή, πως το να εισέλθεις στον Ουρανό είναι ζήτημα του να είσαι καλός άνθρωπος –ν' ακολουθείς τις Δέκα Εντολές ή τις επιταγές του Κορανίου ή τον Χρυσού Κανόνα. Αλλά αυτό διδάσκει ο χριστιανισμός; Είναι, απλώς, ο χριστιανισμός μια από τις πολλές θρησκείες του κόσμου που διδάσκει πως το να είσαι καλός άνθρωπος θα σε οδηγήσει στον Ουρανό; Ας εξετάσουμε την περικοπή Ματθαίος 19:16–26 για κάποιες απαντήσεις· είναι η ιστορία του πλούσιου, νεαρού άρχοντα.
Το πρώτο πράγμα που σημειώνουμε στην ιστορία αυτή είναι ότι ο πλούσιος, νεαρός άρχοντας κάνει μια καλή ερώτηση: «Δάσκαλε αγαθέ, τι καλό να πράξω για να έχω αιώνια ζωή;» Κάνοντας την ερώτηση αυτή, αναγνωρίζει το γεγονός πως παρά τις πολλές προσπάθειες του ως τώρα να γίνει καλός άνθρωπος, υπάρχει κάτι που του λείπει και θέλει να μάθει τι άλλο πρέπει να κάνει για να έχει αιώνια ζωή. Κάνει, όμως, την ερώτηση που ανήκει σε μια εσφαλμένη κοσμοθεωρία –αυτήν που βασίζεται στην αξία κάποιου («τι καλό έργο πρέπει να κάνω;»)· έχει αποτύχει να συλλάβει την αληθινή σημασία του Νόμου, όπως θα του δείξει ο Χριστός, που ήταν να υπηρετήσει ως παιδαγωγός μέχρις ότου έρθει ο Χριστός (Γαλάτας 3:24).
Το δεύτερο πράγμα που σημειώνουμε είναι η απόκριση του Χριστού στην ερώτησή του. Ο Χριστός κάνει μια ερώτηση ως απάντηση: γιατί ρωτάει γι' αυτό που είναι καλό; Ο Ιησούς φτάνει στην καρδιά του ζητήματος, πως, δηλαδή, κανένας δεν είναι καλός και κανένας δεν κάνει το καλό εκτός από τον Θεό. Ο νεαρός άνδρας λειτουργεί με μια εσφαλμένη υπόθεση: πως ένας καλός άνθρωπος είναι ικανός να κερδίσει την είσοδό του στον Ουρανό. Ο Χριστός υπογραμμίζει το θέμα λέγοντας πως αν ο νεαρός άνδρας θέλει αιώνια ζωή, θα πρέπει να τηρήσει τις εντολές. Λέγοντας αυτό ο Ιησούς, δεν υποστηρίζει μια δικαιοσύνη βασισμένη στα έργα. Αντιθέτως, ο Χριστός αμφισβητεί τις υποθέσεις του νεαρού άνδρα, δείχνοντάς του τη ρηχή κατανόηση του Νόμου και της ανθρώπινης ικανότητας.
Η απάντηση του νέου άνδρα λέει πολλά. Όταν ο Χριστός του λέει να τηρήσει τις εντολές, εκείνος Τον ρωτάει, «ποιες;» Ο Ιησούς συνεχίζει με ευγένεια να δείχνει στον άνθρωπο αυτόν την εκτροπή των δρόμων του, μιλώντας του για το δεύτερο τμήμα των εντολών του Νόμου, εκείνες, δηλαδή, τις εντολές που αφορούν τις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους. Μπορείς ήδη να διαισθανθείς την αμηχανία στην ανταπόκριση του νέου ανθρώπου, όταν λέει στον Ιησού πως έχει τηρήσει όλες αυτές από τη νιότη του –επιμένει πως είναι ένας καλός άνθρωπος. Η ανταπόκριση του νέου ανθρώπου είναι ειρωνική. Λέγοντας πως έχει τηρήσει όλες τις εντολές από τα νιάτα του, έχει αθετήσει την εντολή περί ψευδομαρτυρίας. Αν ήταν πραγματικά τίμιος, θα έπρεπε να πει πως όσο πολύ κι αν προσπάθησε να τηρήσει τις εντολές, απέτυχε. Δεν ήταν απολύτως ένας καλός άνθρωπος. Έχει μια ρηχή κατανόηση του Νόμου και παραφουσκωμένη γνώμη για τη δική του ικανότητα. Έχει, ακόμη, τη συναίσθηση πως δεν είναι ένας πολύ καλός άνθρωπος κι έτσι ρωτάει τον Ιησού, «τι μου λείπει ακόμα;»
Τότε ο Ιησούς αντιμετωπίζει την αυτοδικαίωση του νεαρού άνδρα. Του λέει πως αν θέλει να είναι τέλειος, -ένας πραγματικά αγαθός άνθρωπος- πρέπει να πουλήσει όλα όσα έχει και να Τον ακολουθήσει. Ο Χριστός έχει διαγνώσει απολύτως την «έλλειψη» του ανθρώπου –η προσκόλλησή του στον πλούτο του. Ο μεγάλος πλούτος του ανθρώπου αυτού είχε καταστεί είδωλο στη ζωή του. Ισχυριζόταν πως είχε τηρήσει όλες τις εντολές αλλά στην πραγματικότητα δεν μπορούσε καν να τηρήσει την πρώτη εντολή, να μην έχει άλλους θεούς εκτός από τον Κύριο! Ο νεαρός άνδρας γύρισε την πλάτη του στον Ιησού κι έφυγε λυπημένος. Ο θεός του ήταν ο πλούτος του, που τον προτίμησε αντί του Χριστού.
Ο Χριστός στράφηκε τότε στους μαθητές Του για να τους διδάξει μια αρχή: «Είναι ευκολότερο να περάσει μια καμήλα από βελονότρυπα, παρά ένας πλούσιος να μπει μέσα στη βασιλεία του Θεού.» Αυτό ήταν συγκλονιστικό για τους μαθητές που πίστευαν την κοινώς αποδεκτή ιδέα ότι τα πλούτη συνιστούσαν σημάδι της ευλογίας του Θεού. Ο Χριστός, όμως, αποδεικνύει πως τα πλούτη συχνά αποτελούν εμπόδιο, καθώς η τάση είναι να νιώθει κάποιος αυτάρκης. Οι μαθητές ρωτούν, «ποιος μπορεί τότε να σωθεί;» Ο Χριστός τους απαντά υπενθυμίζοντάς τους πως η σωτηρία είναι από τον Θεό: «Για τους ανθρώπους αυτό είναι αδύνατον, για τον Θεό, όμως, όλα είναι δυνατά.»
Ποιος μπορεί να σωθεί; Αν αυτό εξαρτάται από τον άνθρωπο μόνο, κανένας! Γιατί δεν αρκεί για την είσοδό μας στον Ουρανό, το να είμαστε καλοί άνθρωποι; Διότι κανένας δεν είναι «αγαθός» άνθρωπος· υπάρχει μόνον Ένας που είναι αγαθός, και Αυτός είναι ο Θεός. Κανένας δεν μπορεί να εφαρμόσει τέλεια τον Νόμο. Η Αγία Γραφή λέει πως όλοι έχουν αμαρτήσει και υστερούνται της δόξας του Θεού (Ρωμαίους 3:23). Η Αγία Γραφή επίσης λέει ότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος (Ρωμαίους 6:23α). Ευτυχώς που ο Θεός δεν περίμενε μέχρις ότου γίνουμε κάπως «καλοί»· ενώ ήμασταν αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για τους άδικους (Ρωμαίους 5:8).
Η σωτηρία δεν βασίζεται στη δική μας καλοσύνη αλλά σ' αυτήν του Χριστού. «Αν με το στόμα σου ομολογήσεις Κύριο, τον Ιησού, και μέσα στην καρδιά σου πιστέψεις ότι ο Θεός τον ανέστησε από τους νεκρούς, θα σωθείς.» (Ρωμαίους 10:9). Η σωτηρία αυτή εν τω Χριστώ είναι ένα πολύτιμο δώρο, και όπως όλα τα δώρα, δεν μπορεί να πληρωθεί (Ρωμαίους 6:23, Εφεσίους 2:8–9). Το μήνυμα του ευαγγελίου είναι ότι ποτέ δεν θα μπορέσουμε να γίνουμε αρκετά καλοί για να εισέλθουμε στον Ουρανό. Πρέπει ν' αναγνωρίσουμε ότι είμαστε αμαρτωλοί που στερούμαστε τη δόξα του Θεού, και πρέπει να υπακούσουμε στην εντολή να μετανοήσουμε για τις αμαρτίες μας και να εμπιστευθούμε τον Ιησού Χριστό. Μόνον ο Χριστός ήταν «αγαθός» -τόσο καλός που ν' αξίζει τον Ουρανό- και προσφέρει τη δικαιοσύνη Του σ' εκείνους που πιστεύουν στο όνομά Του (Ρωμαίους 1:17).
English
Γιατί δεν αρκεί να είναι κάποιος καλός άνθρωπος για να εισέλθει στον Ουρανό;
