Ερώτηση
«Τι αναφέρει η Αγία Γραφή σχετικά με την προσφορά στους φτωχούς;»
Απάντηση
Τόσο στην Παλαιά Διαθήκη όσο και στην Καινή, βλέπουμε την επιθυμία τού Θεού για τα παιδιά Του να συμπονούν τους φτωχούς και τους έχοντες ανάγκη. Ο Ιησούς είπε ότι πάντοτε θα έχουμε μαζί μας φτωχούς ανθρώπους (Ματθαίος 26:11, Μάρκος 14:7). Είπε επίσης ότι εκείνοι που ελεούν τους φτωχούς, τους αρρώστους και τους ευρισκόμενους σε ανάγκη υπηρετούν ουσιαστικά Αυτόν προσωπικά (Ματθαίος 25:35-40) και θα ανταμειφθούν αναλόγως.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η έκταση τής φτώχειας είναι και εκτεταμένη και συγκλονιστική. Οι άνθρωποι τού Θεού δεν μπορούν να μένουν αδιάφοροι απέναντι σ’ αυτούς που έχουν ανάγκη, διότι οι προσδοκίες Του για μας, σχετικά με την φροντίδα τών φτωχών, υφαίνονται μέσα σε όλες τις Γραφές. Για παράδειγμα δες τα λόγια τού Κύριου αναφορικά με την καλοσύνη τού βασιλιά Ιωσία στον Ιερεμία 22:16: «Έκρινε την κρίση τού φτωχού και του πένητα, και τότε ευημερούσε· δεν ήταν αυτό να με γνωρίζει, λέει ο Κύριος;» Και ο Μωυσής έδωσε οδηγίες στον λαό Του πώς να αντιμετωπίζουν τους φτωχούς και τους ευρισκόμενους σε ανάγκη: «Εξάπαντος θα του δώσεις και η καρδιά σου δεν θα πονηρευτεί όταν του δίνεις· επειδή, γι’ αυτό θα σε ευλογεί ο Κύριος ο Θεός σου σε όλα τα έργα σου, και σε όλες τις επιχειρήσεις σου» (Δευτερονόμιο 15:10). Αυτή η αίσθηση εκφράζεται τέλεια στις Παροιμίες 14:31: «… αυτός που τιμάει τον Δημιουργό του, ελεεί τον φτωχό».
Το πρώτο μέρος τού εδαφίου Παροιμίες 14:31 λέει, «Αυτός που καταθλίβει τον φτωχό, ονειδίζει τον Δημιουργό του». Οι Παροιμίες είναι πραγματικά γεμάτες με Γραφές που δείχνουν ότι ο Θεός αγαπάει τους φτωχούς και πληγώνεται όταν τα παιδιά Του τους παραμελούν (Παροιμίες 17:5, 19:17, 22:2, 9, 16, 22-23, 28:8, 29:7, 31:8-9). Οι συνέπειες τής παραμέλησης τών δεινών τών φτωχών γίνονται, επίσης, σαφείς στις Παροιμίες: «Όποιος κλείνει τα αυτιά του στην κραυγή τού φτωχού, θα φωνάξει κι αυτός, και δεν θα εισακουστεί» (Παροιμίες 21:13). Και σημείωσε την σκληρή γλώσσα στις Παροιμίες 28:27: «… όποιος, όμως, αποστρέφει τα μάτια του (από τους φτωχούς), θα έχει πολλές κατάρες». Μεταξύ τών πολλών αμαρτιών τών Σοδόμων, που περιγράφονται στην Γένεση 19, οι άνθρωποι τής πόλης χαρακτηρίζονταν από «υπερηφάνεια, περίσσεια από ψωμί, και αφθονία τρυφηλότητας, της ίδιας και των θυγατέρων της· όμως, τον φτωχό κι αυτόν που είχε ανάγκη δεν τον βοηθούσαν» (Ιεζεκιήλ 16:49).
Η Καινή Διαθήκη είναι εξίσου ξεκάθαρη σχετικά με το πώς πρέπει να φροντίζουμε τους φτωχούς. Μία περικοπή που συνοψίζει ωραία την απαιτούμενη ελεημοσύνη μας είναι η ακόλουθη: «Και αν κάποιος έχει την υλική ευχέρεια τού βίου τού κόσμου και βλέπει τον αδελφό του να έχει ανάγκη, κλείσει όμως τα σπλάχνα του απέναντί του, πώς η αγάπη τού Θεού μπορεί να μένει μέσα του; Παιδάκια μου, μη αγαπάμε με λόγια, ούτε με τη γλώσσα αλλά με έργα και αλήθεια» (Α΄ Ιωάννου 3:17-18). Εξίσου σημαντική είναι η περικοπή Ματθαίος 25:31-46. Η κρίση που περιγράφεται εδώ προηγείται της χιλιετούς βασιλείας και αναφέρεται συχνά ως η «κρίση των εθνών», στην οποία τα συγκεντρωμένα έθνη ενώπιον τού Χριστού θα χωριστούν σε δύο ομάδες —τα πρόβατα στα δεξιά Του και τα κατσίκια στα αριστερά Του. Αυτοί στα αριστερά Του θα καταλήξουν «στην αιώνια φωτιά, που είναι ετοιμασμένη για τον διάβολο και για τους αγγέλους του» (εδάφιο 41), ενώ εκείνοι στα δεξιά Του θα λάβουν την αιώνια κληρονομιά τους (εδάφιο 34). Είναι αξιοσημείωτη, όμως, η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Χριστός απευθυνόμενος σ’ αυτές τις ξεχωριστές ομάδες. Τα πρόβατα σχολιάζονται, βασικά, για την φροντίδα που έδειξαν στους φτωχούς, τους αρρώστους, τους φυλακισμένους και τους ευπαθείς. Τα κατσίκια, από την άλλη πλευρά, τιμωρούνται για την έλλειψη ενδιαφέροντος και δράσης προς αυτούς. Όταν οι δίκαιοι Τον ρωτούν πότε έκαναν αυτά τα πράγματα, ο Χριστός ανταποκρίνεται λέγοντας, «καθόσον το αυτό κάνατε σε έναν από τούτους τούς ελάχιστους αδελφούς μου, το κάνατε σε μένα».
Δεν πρέπει να παρερμηνεύσουμε αυτά τα λόγια ωσάν να σημαίνουν ότι τα καλά έργα τών προβάτων συνυπολογίστηκαν στην απόκτηση τής σωτηρίας των· αντιθέτως, τα καλά αυτά έργα αποτελούσαν τον «καρπό» ή το τεκμήριο ότι είχαν σωθεί με την χάρη (Εφεσίους 2:8-10), αποδεικνύοντας περαιτέρω ότι η αφοσίωση στον Χριστό συνοδεύεται πραγματικά με το αδιαμφισβήτητο πειστήριο μιας μεταμορφωμένης ζωής. Να θυμάσαι πως δημιουργηθήκαμε για να κάνουμε καλά έργα, τα οποία ο Θεός προετοίμασε για μας, και τα «καλά έργα» που ο Χριστός αναφέρει στον Ματθαίο 25 περιλαμβάνουν την φροντίδα τών φτωχών και των πασχόντων.
Το Ιακώβου 2:26 λέει, «όπως το σώμα χωρίς πνεύμα είναι νεκρό, έτσι και η πίστη χωρίς τα έργα είναι νεκρή». Ο Ιάκωβος επίσης έγραψε, «Γίνεστε δε εκτελεστές τού λόγου, και όχι μονάχα ακροατές, εξαπατώντας τον εαυτό σας» (Ιακώβου 1:22). Ο Ιωάννης έγραψε παρομοίως, «Εκείνος που λέει ‘Τον γνώρισα’, και δεν τηρεί τις εντολές του, είναι ψεύτης, και μέσα σ’ αυτόν η αλήθεια δεν υπάρχει … Όποιος λέει ότι μένει σ’ αυτόν, οφείλει, όπως εκείνος περπάτησε, έτσι κι αυτός να περπατάει» (Α΄ Ιωάννου 2:4, 6). Και τα λόγια τού ίδιου του Χριστού: «Αν με αγαπάτε, φυλάξτε τις εντολές μου» (Ιωάννης 14:15).
Ο λόγος τού Θεού μας δίνει ενόραση μέσα στην καρδιά Του για τους φτωχούς και καθοδήγηση στο πώς πρέπει να τους φροντίζουμε. Αν πιστεύουμε πραγματικά στον Ιησού, πρέπει να συμμετέχουμε στην έγνοια Του για τους φτωχούς. Ο Ιησούς μάς έδωσε την εντολή να αγαπάμε ο ένας τον άλλον (Ιωάννης 13:3-35). Και ποιος καλύτερος τρόπος υπάρχει να δείξουμε την αγάπη και την καλοσύνη και την συμπόνια τού Ιησού Χριστού από το να προσεγγίσουμε «τους ελάχιστους» μεταξύ μας;
English
«Τι αναφέρει η Αγία Γραφή σχετικά με την προσφορά στους φτωχούς;»
