Ερώτηση
Πώς μπορούμε να βιώνουμε την αληθινή εν Χριστώ ελευθερία;
Απάντηση
Ολοι επιζητούν ελευθερία. Στον Δυτικό, ιδιαιτέρως, Κόσμο, η ελευθερία συνιστά την ύψιστη αρετή κι επιδιώκεται από όλους που είναι, ή θεωρούν τους εαυτούς τους πως είναι, καταπιεσμένοι. Η εν Χριστώ, όμως, ελευθερία δεν είναι το ίδιο με την πολιτική ή οικονομική ελευθερία. Πραγματικά, κάποιοι από τους πλέον σκληρά καταπιεσμένους ανθρώπους στην ιστορία ήταν πλήρως ελεύθεροι εν Χριστώ. Η Αγία Γραφή μάς λέει ότι, μιλώντας πνευματικά, κανένας δεν είναι ελεύθερος. Ο Παύλος εξηγεί στην Ρωμαίους 6 ότι όλοι είμαστε δούλοι. Είμαστε δούλοι είτε της αμαρτίας είτε της δικαιοσύνης. Οσοι είναι δούλοι τής αμαρτίας δεν μπορούν να ελευθερωθούν απ’ αυτήν, αλλά άπαξ κι έχουμε ελευθερωθεί δια του σταυρού από την τιμωρία και την δύναμη τής αμαρτίας, γινόμαστε δούλοι άλλου είδους, και σ’ αυτήν την νέα δουλεία βρίσκουμε πλήρη ειρήνη και αληθινή ελευθερία.
Αν και φαίνεται ν’ αποτελεί αντίφαση, η μόνη αληθινή ελευθερία εν Χριστώ υπάρχει σ’ αυτούς που γίνονται δούλοι Του. Δουλεία, έχει φτάσει να σημαίνει υποβάθμιση, κακουχία και ανισότητα. Αλλά το βιβλικό υπόδειγμα είναι η αληθινή ελευθερία τού δούλου τού Χριστού που βιώνει χαρά και ειρήνη, ο καρπός τής μόνης αληθούς ελευθερίας που μπορούμε ποτέ να γνωρίσουμε σ’ αυτήν την ζωή. Υπάρχουν 124 αναφορές τής λέξης δούλος στην Καινή Διαθήκη, που σημαίνει «κάποιος που ανήκει σε κάποιον άλλον» ή «σκλάβος χωρίς δικαίωμα κυριότητας εαυτού». Δυστυχώς, οι πλέον σύγχρονες βιβλικές εκδόσεις, μεταφράζουν συχνά την λέξη δούλος ως «υπηρέτης» ή «σκλάβος». Αλλά ο υπηρέτης εργάζεται επί μισθώ και ένεκα της εργασίας του έχει να λαμβάνει από το αφεντικό του. Ο χριστιανός, από την άλλη πλευρά, δεν έχει τίποτα να προσφέρει στον Κύριο ως αντιπληρωμή για την άφεση τών αμαρτιών του, και αποτελεί περιουσία τού Κυρίου που τον αγόρασε με το αίμα που έχυσε επάνω στον σταυρό. Οι χριστιανοί έχουμε εξαγοραστεί με αυτό το αίμα και αποτελούμε περιουσία τού Κυρίου και Σωτήρα μας. Δεν μας έχει νοικιάσει· Του ανήκουμε (Ρωμαίους 8:9).
Μακράν τής θεώρησης τής καταπίεσης, ο δούλος τού Χριστού είναι πραγματικά ελεύθερος. Εχουμε ελευθερωθεί από την αμαρτία από τον Υιό τού Θεού που είπε, «Αν, λοιπόν, ο Υιός σάς ελευθερώσει, θα είστε πραγματικά ελεύθεροι.» (Ιωάννης 8:36). Τώρα, ο χριστιανός μπορεί αληθώς να πει, «ο νόμος τού Πνεύματος της ζωής, η οποία υπάρχει στον Ιησού Χριστό, με ελευθέρωσε από τον νόμο τής αμαρτίας και του θανάτου» (Ρωμαίους 8:2). Γνωρίζουμε τώρα την αλήθεια και η αλήθεια αυτή μάς έχει ελευθερώσει (Ιωάννης 8:32). Παραδόξως, δια της δουλείας μας στον Χριστό, έχουμε επίσης καταστεί γιοι και κληρονόμοι τού Υψιστου Θεού (Γαλάτας 4:1-7). Ως κληρονόμοι, είμαστε μέτοχοι αυτής της κληρονομιάς —της αιώνιας ζωής— που ο Θεός χορηγεί σε όλα τα παιδιά Του. Πρόκειται για προνόμιο πέραν κάθε γήινου θησαυρού που θα μπορούσαμε ποτέ να κληρονομήσουμε, ενώ οι δούλοι τής αμαρτίας κληρονομούν μόνον πνευματικό θάνατο και μια αιωνιότητα στην κόλαση.
Γιατί, τότε, τόσο πολλοί χριστιανοί ζουν ως εάν παραμένουν ακόμη στην δουλεία; Για έναν λόγο, ότι συχνά επαναστατούμε ενάντια στον Κύριό μας, αρνούμαστε να υπακούσουμε σ’ Αυτόν και παραμένουμε κολλημένοι στον παλιό τρόπο ζωής μας. Κρατάμε σφιχτά αμαρτίες που κάποτε μας κρατούσαν δέσμιους τού Σατανά ως αφεντικού μας. Καθώς η καινούρια μας φύση ζει προς το παρόν μέσα στην παλιά σάρκινη φύση μας, η αμαρτία εξακολουθεί να μας προκαλεί. Ο Παύλος γράφει στους Εφέσιους να «εκδυθούν» τον παλιό άνθρωπο που φθείρεται σύμφωνα με τις απατηλές επιθυμίες και να «ενδυθούμε» τον νέο που κτίστηκε με δικαιοσύνη. Εκδύσου το ψέμα και ντύσου την αλήθεια. Εκδύσου την κλοπή και ντύσου την χρησιμότητα και την εργασία. Εκδύσου την πικρία, τον θυμό και την οργή και ντύσου την καλοσύνη, το έλεος και την συγχωρητικότητα (Εφεσίους 4:22-32). Εχουμε ελευθερωθεί από την δουλεία τής αμαρτίας αλλά δενόμαστε συχνά με τις αλυσίδες διότι μέρος τού εαυτού μας αγαπάει την παλιά ζωή.
Μαζί με όλα τα παραπάνω, δεν αντιλαμβανόμαστε συχνά πως έχουμε σταυρωθεί μαζί με τον Χριστό (Γαλάτας 2:20) και έχουμε αναγεννηθεί ως τελείως καινούρια δημιουργήματα (Β΄ Κορινθίους 5:17). Η χριστιανική ζωή είναι μια ζωή θανάτου ως προς τον εαυτό μας και ανάστασης «για πορεία σε καινούρια ζωή» (Ρωμαίους 6:4), που χαρακτηρίζεται από σκέψεις γι’ Αυτόν που μας έσωσε και όχι σκέψεις περί του νεκρού ανθρώπου που έχει σταυρωθεί με τον Χριστό. Όταν σκεπτόμαστε συνεχώς τον εαυτό μας και η σάρκα μας παρασύρεται σε αμαρτίες από τις οποίες έχουμε ελευθερωθεί, ουσιαστικά γυροφέρνουμε ένα πτώμα γεμάτο σήψη και θάνατο. Μόνο με την δύναμη τού Πνεύματος, που αποτελεί την μόνη πηγή δύναμης, μπορούμε να το θάψουμε πλήρως. Ενδυναμώνουμε την νέα φύση τρεφόμενοι συνεχώς με τον λόγο τού Θεού, και δια της προσευχής λαμβάνουμε την δύναμη που χρειαζόμαστε για να υπερνικήσουμε την επιθυμία επιστροφής στην παλιά ζωή τής αμαρτίας. Ετσι θ’ αντιληφθούμε πως η νέα μας κατάσταση ως δούλοι τού Χριστού είναι η μόνη αληθινή ελευθερία, και θα επικαλούμαστε την δύναμή Του «για να μη βασιλεύει η αμαρτία στο θνητό μας σώμα, ώστε να υπακούμε σ’ αυτήν σύμφωνα με τις επιθυμίες του» (Ρωμαίους 6:12).
English
Πώς μπορούμε να βιώνουμε την αληθινή εν Χριστώ ελευθερία;
