Ερώτηση
Τι λέει η Αγία Γραφή σχετικά με την συγχώρηση τού εαυτού σου;
Απάντηση
Η Αγία Γραφή πουθενά δεν κάνει λόγο για την ιδέα τής «συγχώρησης τού εαυτού μας». Μας λέει να συγχωρούμε τους άλλους όταν αμαρτάνουν εις βάρος μας και ζητούν συγνώμη. Όταν ζητάμε την συγχώρηση τού Θεού, που βασίζεται στο γεγονός ότι ο Χριστός έχει ήδη πληρώσει για τις αμαρτίες μας και ότι Τον έχουμε εμπιστευθεί ως Σωτήρα και Κύριο, Εκείνος μας την δίνει. Είναι τόσο απλό όσο αυτό (Α΄ Ιωάννου 1:9). Όμως, ακόμη και αν έχουμε απελευθερωθεί από τα δεσμά τής αμαρτίας (όπως γράφει η Ρωμαίους, κεφάλαια 6-8), μπορούμε ακόμη να επιλέξουμε να βυθιστούμε σ’ αυτήν και να ενεργήσουμε ως εάν δεν έχουμε ελευθερωθεί. Παρομοίως, μπορούμε με αισθήματα ενοχής ν’ αποδεχθούμε το γεγονός ότι έχουμε συγχωρηθεί εν τω Χριστώ ή μπορούμε να πιστέψουμε το ψέμα τού Διαβόλου, ότι είμαστε ακόμη ένοχοι και συνεπώς θα πρέπει να αισθανόμαστε ενοχή.
Η Αγία Γραφή λέει πως όταν ο Θεός μάς συγχωρεί, «δεν θυμάται πλέον την αμαρτία μας» (Ιερεμίας 31:34). Αυτό δεν σημαίνει ότι ο παντογνώστης Θεός ξεχνάει επειδή μας συγχωρεί. Επιλέγει, μάλλον, να μην φέρει την αμαρτία μας στην επιφάνεια τής παρουσίας Του ή ενώπιον τών άλλων. Όταν οι παλιές μας αμαρτίες έρχονται στον νου, μπορούμε να επιλέξουμε να συγκατοικήσουμε μαζί τους (με τα αισθήματα ενοχής τους), ή μπορούμε να επιλέξουμε να γεμίσουμε τον νου μας με σκέψεις τού εκπληκτικού Θεού που μας συγχώρησε και να Τον ευχαριστούμε και δοξάζουμε γι’ αυτό (Φιλιππησίους 4:8). Η ενθύμηση τών αμαρτιών μας είναι ωφέλιμη μόνον όταν μας θυμίζει την έκταση τής άφεσης που μας έχει δώσει ο Θεός και καθιστά ευκολότερη την δική μας παροχή συγχώρησης προς τους άλλους (Ματθαίος 18:21-35).
Κάποιοι άνθρωποι, δυστυχώς, δεν «συγχωρούν τον εαυτό τους», δηλαδή, δεν εγκαταλείπουν το παρελθόν τους διότι πραγματικά δεν θέλουν να ξεχάσουν τις παρελθούσες αμαρτίες τους. Κάποιοι επιλέγουν να συνεχίζουν να νιώθουν μια έντονη συγκίνηση ξαναζώντας με τον νου τους παλιές αμαρτίες. Και αυτό είναι αμαρτία που πρέπει να την ομολογήσουν και εγκαταλείψουν. Ενας άνθρωπος που κοιτάζει μια γυναίκα για να την επιθυμήσει, έχει ήδη διαπράξει μοιχεία μέσα στην καρδιά του (Ματθαίος 5:28). Κατά τον ίδιο τρόπο, κάθε φορά που ξαναζούμε την αμαρτία μας διανοητικά, διαπράττουμε την ίδια αμαρτία ξανά και ξανά. Αν αυτό συμβαίνει στην ζωή τού χριστιανού, το μοτίβο αμαρτία/ενοχή/αμαρτία/ενοχή μπορεί ν’ αποβεί καταστροφικό και συνεχώς επαναλαμβανόμενο.
Ενθυμούμενοι πως οι αμαρτίες μας έχουν συγχωρηθεί, θα πρέπει ευκολότερα να συγχωρούμε τους άλλους για τις αμαρτίες τους (Ματθαίος 7:1-5, Α΄ Τιμόθεον 1:15). Η συγχώρηση πρέπει να μας θυμίζει τον μεγάλο Σωτήρα που μας συγχώρησε, αν και θα είμαστε πάντοτε ανάξιοι, και να μας φέρνει πιο κοντά σ’ Αυτόν με υπακοή αγάπης (Ρωμαίους 5:10, Ψαλμός 103:2-3, 10-14). Ο Θεός θα επιτρέψει να έρθει στον νου η αμαρτία μας (ο Σατανάς το επιδιώκει αυτό για κακό σκοπό αλλά ο Θεός το επιτρέπει για καλό), αλλά θέλει να δεχθούμε την συγνώμη Του και να χαρούμε στην χάρη Του. Ετσι, την επόμενη φορά που έρθουν στον νου οι παλιές σου αμαρτίες, «άλλαξε κανάλι» επιλέγοντας να κατοικήσεις πάνω στα ελέη Του (θα βοηθούσε να κάνεις έναν κατάλογο εδαφίων που σ’ ενθαρρύνουν να Τον δοξάζεις) και σκέψου το πώς μπορούμε ν’ αποστρεφόμαστε την αμαρτία.
English
Τι λέει η Αγία Γραφή σχετικά με την συγχώρηση τού εαυτού σου;
