Ερώτηση
Η Αγία Γραφή μάς διδάσκει να συγχωρούμε και να ξεχνάμε;
Απάντηση
Η φράση «να συγχωρείς και να ξεχνάς» δεν υπάρχει στην Αγία Γραφή. Υπάρχουν, όμως, πολλά εδάφια που μας εντέλλονται να «συγχωρούμε ο ένας τον άλλον» (π.χ., Ματθαίος 6:14 και Εφεσίους 4:32). Ο χριστιανός που δεν είναι πρόθυμος να συγχωρήσει τους άλλους θ’ ανακαλύψει πως εμποδίζεται η κοινωνία του με τον Θεό (Ματθαίος 6:15) και μπορεί να θερίσει πικρία και απώλεια ανταμοιβής (Εβραίους 12:14-15, Β΄ Ιωάννου 1:8).
Η συγχώρηση είναι μια απόφαση τής βούλησης. Αφού ο Θεός μάς δίνει την εντολή να συγχωρούμε, πρέπει συνειδητά να επιλέξουμε να υπακούσουμε και να συγχωρήσουμε. Ο ένοχος ενδέχεται να μην επιθυμεί την συγχώρηση κι ενδέχεται να μην αλλάξει ποτέ, αλλά αυτό δεν καταργεί την επιθυμία τού Θεού να έχουμε συγχωρητικό πνεύμα (Ματθαίος 5:44). Ιδανικά, ο φταίχτης θα επιζητήσει την συμφιλίωση, αλλά αν δεν το κάνει, ο αδικημένος μπορεί να πάρει την απόφαση να συγχωρήσει.
Είναι φυσικά αδύνατο να ξεχάσουμε πραγματικά αμαρτίες που έχουν διαπραχθεί εναντίον μας. Δεν μπορούμε επιλεκτικά να «σβήσουμε» γεγονότα από την μνήμη μας. Η Αγία Γραφή διακηρύττει ότι ο Θεός «δεν θυμάται» τις αδικίες μας και τις αμαρτίες μας (Εβραίους 8:12). Αλλά ο Θεός εξακολουθεί να είναι παντογνώστης. Ο Θεός θυμάται ότι έχουμε «αμαρτήσει και στερούμαστε την δόξα τού Θεού» (Ρωμαίους 3:23). Εχοντας όμως συγχωρηθεί, είμαστε θέσει (ή δικαστικά) δικαιωμένοι. Ο Ουρανός είναι δικός μας ως εάν δεν είχαμε ποτέ αμαρτήσει. Αν Του ανήκουμε δια της πίστης στον Χριστό, ο Θεός δεν μας καταδικάζει για τις αμαρτίες μας (Ρωμαίους 8:1). Με αυτήν την έννοια ο Θεός «συγχωρεί και ξεχνά».
Αν με την φράση «συγχωρώ και ξεχνώ» εννοεί κάποιος, «επιλέγω να συγχωρήσω τον φταίχτη χάριν τού Χριστού και να προχωρήσω στην ζωή μου», τότε πρόκειται για έναν σοφό και ευσεβή τρόπο ενέργειας. Οσο είναι δυνατό, θα πρέπει να ξεχνάμε ό,τι μένει πίσω και ν’ αγωνιζόμαστε γι αυτό που βρίσκεται μπροστά (Φιλιππησίους 3:13). Θα πρέπει να συγχωρούμε ο ένας τον άλλον «όπως μας συγχώρησε ο Θεός εν τω Χριστώ» (Εφεσίους 4:32). Δεν πρέπει να επιτρέπουμε να φυτρώνει κάποια ρίζα πικρίας μέσα στην καρδιά μας (Εβραίους 12:15).
Αν όμως με την φράση «συγχωρώ και ξεχνώ» εννοεί κάποιος, «θα ενεργήσω ως εάν η αμαρτία αυτή δεν έγινε ποτέ και θα ζω ωσάν να μην την θυμάμαι», τότε θα έχουμε πρόβλημα. Για παράδειγμα, ένα θύμα βιασμού μπορεί να επιλέξει να συγχωρήσει τον βιαστή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να ενεργεί ως εάν η αμαρτία ποτέ δεν διαπράχθηκε. Το να διαθέσεις χρόνο με τον βιαστή, ιδιαιτέρως αν δεν έχει μετανοήσει, δεν αποτελεί βιβλική διδασκαλία. Συγχώρηση σημαίνει πως δεν λογαριάζεις πλέον την αμαρτία εναντίον του φταίχτη, αλλά η συγχώρηση διαφέρει από την εμπιστοσύνη. Είναι σοφό να προφυλαχτείς, και μερικές φορές η δυναμική μιας σχέσης θα πρέπει ν’ αλλάξει. «Αυτός που έχει φρόνηση, προβλέπει το κακό και κρύβεται· οι άφρονες, όμως, προχωρούν και τιμωρούνται.» (Παροιμίες 22:3). Ο Ιησούς είπε στους ακόλουθούς Του να είναι «φρόνιμοι σαν τα φίδια, και απλοί σαν τα περιστέρια» (Ματθαίος 10:16). Στο πλαίσιο διατήρησης συντροφιάς με αμετανόητους αμαρτωλούς, πρέπει να είμαστε «ακέραιοι» (πρόθυμοι να συγχωρούμε) αλλά την ίδια στιγμή «φρόνιμοι» (λαμβάνοντες προφυλάξεις).
Το ιδανικό για τον φταίχτη είναι να μετανοήσει αληθινά για τη αμαρτία του και για τον αδικημένο να συγχωρήσει και να ξεχάσει. Η Αγία Γραφή μάς λέει πως η αληθινή μετάνοια θα φέρει αλλαγή πράξεων (Λουκάς 3:8-14, Πράξεις 3:19) και πως η αγάπη δεν καταλογίζει το κακό (Α΄ Κορινθίους 13:5) και καλύπτει πλήθος αμαρτιών (Α΄ Πέτρου 4:8). Η αλλαγή τής καρδιάς είναι έργο τού Θεού, και μέχρι τη στιγμή που ο φταίχτης αλλάξει πραγματικά και υπερφυσικά, είναι απλά σοφό να περιορίσει κάποιος τον βαθμό εμπιστοσύνης του προς αυτόν. Η προφύλαξη δεν σημαίνει έλλειψη συγχώρησης. Σημαίνει απλά ότι δεν είμαστε Θεοί και δεν μπορούμε να κοιτάξουμε μέσα στην καρδιά αυτού του ανθρώπου.
English
Η Αγία Γραφή μάς διδάσκει να συγχωρούμε και να ξεχνάμε;
