Ερώτηση
«Τι αναφέρει η Αγία Γραφή σχετικά με την ανοησία;»
Απάντηση
Η ανοησία είναι το αποτέλεσμα κακής χρήσης, που κάνει κάποιος, της νοημοσύνης που του έχει δώσει ο Θεός. Ο ανόητος χρησιμοποιεί την λογική του ικανότητα για να λαμβάνει εσφαλμένες αποφάσεις. Ο πλέον βασικός τύπος ανοησίας είναι η άρνηση τής ύπαρξης τού Θεού ή το να πει «όχι» στον Θεό (Ψαλμός 14:1). Η Αγία Γραφή συνδέει την ανοησία με βιαστική οξυθυμία (Παροιμίες 14:16-17), διεστραμμένο λόγο (Παροιμίες 19:1), και ανυπακοή στους γονείς (Παροιμίες 15:5). Είμαστε γεννημένοι με μια έμφυτη ανοησία αλλά η διαπαιδαγώγηση μας βοηθάει να εκπαιδευτούμε στην σοφία (Παροιμίες 22:15).
Το Παροιμίες 19:3 μας λέει ότι η ανοησία είναι αντιπαραγωγική: «Η αφροσύνη τού ανθρώπου διαστρέφει τον δρόμο του …» Ο Ιησούς στον Μάρκο 7:22 χρησιμοποιεί την λέξη αφροσύνη που σημαίνει ανοησία, μωρία. Στα συμφραζόμενα τού εδαφίου ο Ιησούς περιγράφει τι εξέρχεται από την καρδιά τού ανθρώπου και τον μολύνει. Η αφροσύνη αποτελεί μία μαρτυρία, μεταξύ άλλων, ότι ο άνθρωπος έχει μια μολυσμένη, αμαρτωλή φύση. Το Παροιμίες 24:9 λέει, «Η μελέτη τής αφροσύνης είναι αμαρτία …» Η ανοησία, λοιπόν, είναι ουσιαστικά η παράβαση τού νόμου τού Θεού, διότι αμαρτία είναι η ανομία (Α΄ Ιωάννου 3:4).
Για τον ανόητο, ο δρόμος τού Θεού φαίνεται ως ανοησία: «ο λόγος τού σταυρού σ’ εκείνους μεν που χάνονται είναι μωρία …» (Α΄ Κορινθίους 1:18, σύγκρινε με εδάφιο 23). Το ευαγγέλιο φαίνεται να είναι ανοησία στους απίστους διότι δεν βγάζει νόημα κατ’ αυτούς. Ο ανόητος είναι τελείως αποσυντονισμένος με την σοφία τού Θεού. Το ευαγγέλιο αντίκειται στην έμφυτη νοημοσύνη και λογική τού απίστου, ωστόσο «… ο Θεός ευδόκησε διαμέσου τής μωρίας τού κηρύγματος να σώσει αυτούς που πιστεύουν» (Α΄ Κορινθίους 1:21).
Ο πιστός στον Χριστό λαμβάνει αυτήν την φύση τού Θεού (Β΄ Πέτρου 1:4), η οποία περιλαμβάνει τον νου τού Χριστού (Α΄ Κορινθίους 2:16). Ο πιστός μπορεί να απορρίψει την μωρία βασιζόμενος στην ενοικούσα δύναμη τού Αγίου Πνεύματος. Οι σκέψεις του μπορούν να είναι ευάρεστες στον Κύριο και μπορεί να λαμβάνει αποφάσεις που δοξάζουν τον Θεό καθώς εμπλουτίζει την ζωή του και την ζωή τών πέριξ αυτού (Φιλιππησίους 4:8-9, Εφεσίους 5:18-6:4).
Αναφερόμενοι στον αιώνιο προορισμό μας, ένας άνθρωπος είναι είτε άφρονας, που σημαίνει ότι απορρίπτει το ευαγγέλιο του Χριστού, είτε σοφός, που σημαίνει ότι πιστεύει στον Χριστό και αφιερώνει την ζωή του σ’ Αυτόν (δες Ματθαίος 7:24-27). Ο πιστός ανακαλύπτει ότι το ευαγγέλιο —αυτό που πίστευε πως ήταν μωρία— είναι πραγματικά η σοφία τού Θεού που του προσφέρει αιώνια σωτηρία.
English
«Τι αναφέρει η Αγία Γραφή σχετικά με την ανοησία;»
