Ερώτηση
Τι συμβαίνει όταν δεν αισθάνομαι σωσμένος;
Απάντηση
Αυτή είναι μια πολύ συνηθισμένη ερώτηση ανάμεσα στους χριστιανούς. Πολλοί άνθρωποι αμφιβάλλουν για τη σωτηρία τους εξαιτίας κάποιων συναισθημάτων ή της έλλειψής των. Η Αγία Γραφή λέει πολλά για τη σωτηρία αλλά δεν λέει τίποτα σχετικό με το «αισθάνομαι σωσμένος». Η σωτηρία είναι μια διαδικασία μέσω της οποίας ο αμαρτωλός ελευθερώνεται από την «οργή», δηλαδή, από την κρίση του Θεού πάνω στην αμαρτία (Ρωμαίους 5:9, Α΄ Θεσσαλονικείς 5:9). Πιο συγκεκριμένα, ήταν ο σταυρικός θάνατος του Χριστού και η ανάστασή Του που μας εξασφάλισαν τη σωτηρία μας (Ρωμαίους 5:10, Εφεσίους 1:7).
Το δικό μας μέρος στη σωτηρία είναι ότι σωζόμαστε μέσω της πίστης μας. Πρέπει πρώτα ν' ακούσουμε το ευαγγέλιο –την καλή αγγελία του θανάτου του Χριστού και της ανάστασής Του (Εφεσίους 1:13). Πρέπει κατόπιν να πιστέψουμε –να εμπιστευθούμε πλήρως τον Κύριο Ιησού (Ρωμαίους 1:16) και τη θυσία Του μόνο. Δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στα αμαρτωλά μας έργα για να επιτύχουμε τη σωτηρία. Η πίστη αυτή –που είναι δώρο από τον Θεό και όχι κάτι που το παράγουμε εμείς (Εφεσίους 2:8-9)- περιλαμβάνει τη μετάνοια, μια αλλαγή του νου σχετικά με την αμαρτία και τον Χριστό (Πράξεις 3:19), και την επίκληση του ονόματος του Κυρίου (Ρωμαίους 10:9-10, 13). Η σωτηρία παράγει μια αλλαγμένη ζωή καθώς ξεκινούμε να ζούμε ως καινούρια δημιουργήματα (Β΄ Κορινθίους 5:17).
Ζούμε σε μια κοινωνία που στηρίζεται στα συναισθήματά της, κι αυτό δυστυχώς, έχει εισχωρήσει μέσα στην εκκλησία. Τα συναισθήματα όμως είναι αναξιόπιστα. Λειτουργούν όπως η άμπωτη και η πλημμυρίδα της θάλασσας που μεταφέρουν όλων των ειδών τα φύκια και διάφορα θραύσματα και τα εναποθέτουν στην ακτή και μετά τα νερά επιστρέφουν αφού διαβρώσουν το έδαφος που στεκόμαστε και το σαρώσουν. Αυτή είναι η ζωή των ανθρώπων που εξουσιάζονται από τα συναισθήματά τους. Οι απλούστερες συνθήκες –ένας πονοκέφαλος, μια συννεφιασμένη μέρα, ένας απερίσκεπτος λόγος κάποιου φίλου- μπορούν να υπονομεύσουν την εμπιστοσύνη μας και να μας στείλουν πίσω στη «θάλασσα» σε μια κρίση απελπισίας. Η αμφιβολία και η αποθάρρυνση, ιδιαίτερα όταν αφορά τη χριστιανική ζωή, έρχεται ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα της προσπάθειας που κάνουμε να ερμηνεύσουμε τα συναισθήματά μας ως αυτά να συνιστούν την αλήθεια. Δεν είναι όμως έτσι.
Ο χριστιανός, όμως, που είναι ενήμερος και σωστά οπλισμένος είναι ένας άνθρωπος που δεν κυριαρχείται από τα συναισθήματά του αλλά από την αλήθεια που γνωρίζει. Δεν βασίζεται στα συναισθήματά του για ν' αποδείξει κάτι στον εαυτό του. Οι περισσότεροι άνθρωποι στη ζωή κάνουν το λάθος να βασίζονται στα συναισθήματά τους. Στρέφονται μέσα τους πολύ και γίνονται προκατειλημμένοι με τον εαυτό τους, αναλύοντας συνεχώς τα συναισθήματά τους. Είναι οι άνθρωποι που συνεχώς προβληματίζονται για τη σχέση τους με τον Θεό. «Αγαπώ πραγματικά τον Θεό;» «Με αγαπά πραγματικά ο Θεός;» «Είμαι αρκετά καλός;» Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε είναι να σταματήσουμε να σκεπτόμαστε τον εαυτό μας και να εστιάζουμε στα συναισθήματά μας και να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στον Θεό και την αλήθεια που γνωρίζουμε γι' Αυτόν από τον λόγο Του.
Όταν κυριαρχούμαστε από υποκειμενικά συναισθήματα που επικεντρώνονται στον εαυτό μας και όχι στην αντικειμενική αλήθεια του Θεού, ζούμε μια συνεχή κατάσταση ήττας. Η αντικειμενική αλήθεια επικεντρώνεται στα μεγάλα δόγματα της πίστης και στην εφαρμογή τους στη ζωή μας: την κυριαρχία του Θεού, την αρχιερατική μεσιτεία του Χριστού, την επαγγελία του Αγίου Πνεύματος και την ελπίδα της αιώνιας δόξας. Η κατανόηση των μεγάλων αυτών αληθειών, ο στοχασμός τους και η τριβή του νου μας με αυτές θα μας καταστήσουν ικανούς να πείθουμε με βάση την αλήθεια σε όλες τις δοκιμασίες της ζωής και η πίστη μας θα είναι δυνατή και ζωντανή. H εξαγωγή συμπερασμάτων με βάση το τι αισθανόμαστε για τον εαυτό μας -αντί το τι γνωρίζουμε για τον Θεό- αποτελεί το βέβαιο μονοπάτι της πνευματικής ήττας. Ο χριστιανός πεθαίνει ως προς τον εαυτό του και ανίσταται για να «περπατήσει σε μια νέα ζωή» (Ρωμαίους 6:4), και αυτή η νέα ζωή χαρακτηρίζεται από σκέψεις γύρω από τον Θεό που μας έσωσε και όχι σκέψεις γύρω από τα συναισθήματα της αμαρτωλής φύσης μας που έχει σταυρωθεί μαζί με τον Χριστό. Όταν σκεπτόμαστε συνεχώς τον εαυτό μας και τα συναισθήματά μας, έχουμε εμμονή με ένα πτώμα γεμάτο αποσύνθεση και θάνατο.
Ο Θεός υποσχέθηκε να μας σώσει αν πάμε κοντά Του με πίστη. Ποτέ δεν υποσχέθηκε πως θα αισθανόμαστε σωσμένοι.
English
Τι συμβαίνει όταν δεν αισθάνομαι σωσμένος;
