Ερώτηση
Τι σημαίνει ότι δεν πρέπει ν’ αγαπάμε τον κόσμο;
Απάντηση
Διαβάζουμε στην Α΄ Ιωάννου 2:15-16, «Μην αγαπάτε τον κόσμο, ούτε αυτά που υπάρχουν μέσα στον κόσμο. Αν κάποιος αγαπάει τον κόσμο, η αγάπη τού Πατέρα δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτόν· επειδή, κάθε τι που υπάρχει στον κόσμο, η επιθυμία τής σάρκας και η επιθυμία τών ματιών και η αλαζονεία τού βίου δεν είναι από τον Πατέρα αλλά είναι από τον κόσμο.». Όμως, το Ιωάννης 3:16 αρχίζει λέγοντας, «με τέτοιον τρόπο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο…». Ετσι, ο Θεός αγαπάει τον κόσμο αλλά υποτίθεται ότι εμείς δεν πρέπει να τον αγαπάμε; Πώς αιτιολογείται η προφανής αντίφαση;
Στην Αγία Γραφή ο όρος κόσμος μπορεί ν’ αναφέρεται στην γη και στο φυσικό σύμπαν (Εβραίους 1:2, Ιωάννης 13:1), αλλά ως επί το πλείστον αναφέρεται στο ανθρωπιστικό σύστημα που βρίσκεται σε εχθρότητα με τον Θεό (Ματθαίος 18:7, Ιωάννης 15:19, Α΄ Ιωάννου 4:5). Όταν η Αγία Γραφή λέει ότι ο Θεός αγαπάει τον κόσμο, αναφέρεται στις ανθρώπινες υπάρξεις που ζουν εδώ (Α΄ Ιωάννου 4:9). Ως παιδιά Του που είμαστε, πρέπει να αγαπάμε τους ανθρώπους (Ρωμαίους 13:8, Α΄ Ιωάννου 4:7, Α΄ Πέτρου 1:22). Η παραβολή τού Καλού Σαμαρείτη καθιστά σαφές ότι δεν μπορούμε να επιλέγουμε ποιον θ’ αγαπάμε (Λουκάς 10:30-37).
Η Αγία Γραφή αναφέρεται στο διεφθαρμένο σύστημα τού κόσμου όταν μας λέει να μην αγαπάμε τον κόσμο. Ο Σατανάς είναι ο θεός αυτού τού κόσμου και έχει το δικό του αξιολογικό σύστημα που αντιτίθεται σ’ αυτό του Θεού (Β΄ Κορινθίους 4:4). Το Α΄ Ιωάννου 2:16 μας εξηγεί λεπτομερώς τι προωθεί το σατανικό σύστημα: την επιθυμία τής σάρκας, την επιθυμία τών οφθαλμών και την αλαζονεία τού βίου. Κάθε αμαρτία που μπορούμε να φανταστούμε εμπεριέχεται σ’ αυτά τα τρία κακά· ζήλεια, μοιχεία, υπερηφάνεια, ψέμα, εγωκεντρισμός και άλλα προέρχονται απ’ αυτές τις τρεις ρίζες.
Όταν ερχόμαστε στον Χριστό εγκαταλείπουμε τον κόσμο. Το Ησαΐας 55:7 λέει ότι η επιστροφή μας στον Θεό περιλαμβάνει εγκατάλειψη τών δικών μας δρόμων και βουλών. Ο Ιωάννης Βουνιάνος, στο βιβλίο του Το Ταξίδι τού Αποδημητή, εικονίζει την θέση τού χριστιανού που έχει «τα μάτια του υψωμένα στον Ουρανό», κρατώντας «το καλύτερο βιβλίο» στο χέρι του και στέκεται «έχοντας απορρίψει πίσω του τον κόσμο» (σελ. 34).
Ο κόσμος συχνά επιδοκιμάζει την αμαρτία. Τα μέσα ψυχαγωγίας μάς ενθαρρύνουν να ζηλεύουμε τους αμαρτωλούς και να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με «ωραίους» ανθρώπους (δες Παροιμίες 23:17). Η δημοφιλία τών «αστέρων» προέρχεται συχνά από την ικανότητά τους να διεγείρουν μέσα μας δυσαρέσκεια σχετικά με την ζωή μας. Οι διαφημιστές λυμαίνονται την φυσική μας ροπή ν’ αγαπάμε τον κόσμο και το πλείστον των διαφημιστικών εκστρατειών απευθύνονται κατά κάποιον τρόπο στην επιθυμία της σάρκας, στην επιθυμία των οφθαλμών και στην αλαζονεία του βίου.
Αγαπώ τον κόσμο σημαίνει ότι είμαι αφοσιωμένος στους θησαυρούς του κόσμου, στις φιλοσοφίες και προτεραιότητές του. Ο Θεός λέει στα παιδιά Του να θέσουν τις προτεραιότητές τους σύμφωνα με το δικό Του αιώνιο σύστημα αξιών. Καλούμαστε να «ζητάμε πρώτα» την βασιλεία τού Θεού και την δικαιοσύνη Του (Ματθαίος 6:33). Κανένας δεν μπορεί να υπηρετεί δύο κυρίους (Ματθαίος 6:24), και δεν μπορούμε να είμαστε ταυτόχρονα αφοσιωμένοι και στον Θεό και στον κόσμο.
Όταν γινόμαστε μέλη τής οικογένειας τού Θεού δια της πίστης στον Χριστό, ο Θεός μάς δίνει την ικανότητα ν’ αποβάλλουμε τον διεφθαρμένο τρόπο ζωής τού κόσμου (Β΄ Κορινθίους 5:17). Γινόμαστε πολίτες μιας άλλης βασιλείας (Φιλιππησίους 1:27, 3:20). Οι επιθυμίες μας στρέφονται προς τον Ουρανό κι αρχίζουμε να επενδύουμε σε αιώνιο θησαυρό (Λουκάς 12:33, Α΄ Τιμόθεον 6:18-19). Κατανοούμε πως το αληθώς σημαντικό είναι το αιώνιο, όχι το πρόσκαιρο, και παύουμε ν’ αγαπάμε τον κόσμο.
Αν συνεχίσουμε ν’ αγαπάμε τον κόσμο όπως κάνουν οι άπιστοι, θα παραλύσει η πνευματική μας αύξηση και θα καταστεί άκαρπη για την βασιλεία τού Θεού (Ματθαίος 3:8, Λουκάς 6:43-45, Ιωάννης 15:1-8). Στο Ιωάννης 12:25, ο Ιησούς προχώρησε ένα βήμα περαιτέρω την σκέψη αυτήν όταν είπε, «Όποιος αγαπάει πατέρα ή μητέρα περισσότερο από μένα, δεν είναι άξιος για μένα· και όποιος αγαπάει γιο ή θυγατέρα περισσότερο από μένα, δεν είναι άξιος για μένα. Και όποιος δεν παίρνει τον σταυρό του, και ακολουθεί πίσω από μένα, δεν είναι άξιος για μένα.» (Ματθαίος 10:37-38).
Γενικώς, ο όρος κόσμος στην Αγία Γραφή αναφέρεται στο πονηρό σύστημα που κυριαρχείται από τον Σατανά και μας απομακρύνει από την λατρεία τού Θεού. Ο Ιωάννης Καλβίνος είπε, «η ανθρώπινη καρδιά είναι εργοστάσιο ειδώλων». Μπορούμε να φτιάχνουμε είδωλα από το τίποτα. Κάθε παθιασμένη επιθυμία τής καρδιάς μας που δεν πηγάζει από τον Θεό και δεν συντελεί στην δική Του δόξα, μπορεί να γίνει είδωλο (Α΄ Κορινθίους 10:31). Η αγάπη τού κόσμου είναι ειδωλολατρία (Α΄ Κορινθίους 10:7, 14). Ετσι, ενώ έχουμε λάβει την εντολή ν’ αγαπάμε τους ανθρώπους τού κόσμου, πρέπει να προσέχουμε οτιδήποτε ανταγωνίζεται τον Θεό για τις υψηλότερες συγκινήσεις μας.
English
Τι σημαίνει ότι δεν πρέπει ν’ αγαπάμε τον κόσμο;
