Ερώτηση
Πώς η συζήτηση ‘δημιουργισμός ή εξέλιξη’ επιδρά στο πώς ένας άνθρωπος θεωρεί τον κόσμο;
Απάντηση
Η κύρια διαφορά μεταξύ δημιουργισμού και εξέλιξης μεταφράζεται επί της ουσίας στην βεβαιότητα που εκφράζουμε για κάθε τι που νομίζουμε πως γνωρίζουμε. Σκέψου τούτο: αν οι πέντε αισθήσεις μας και το μυαλό μας αποτελούν απλώς το προϊόν τυχαίας, άσκοπης εξέλιξης, πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως μας παρέχουν αξιόπιστες πληροφορίες; Αυτό που βλέπει το μάτι μου και το μυαλό μου αντιλαμβάνεται ως «κόκκινο», είναι ενδεχόμενο το δικό σου μάτι και μυαλό να το αντιλαμβάνεται ως «μπλε», αλλά το λες «κόκκινο» διότι έτσι έχεις διδαχθεί. (Τα χρώματα βεβαίως δεν θ’ αλλάξουν στην πραγματικότητα, καθώς αποτελούν συγκεκριμένες, αμετάβλητες συχνότητες τού ηλεκτρομαγνητικού φάσματος.) Δεν διαθέτουμε ασφαλή τρόπο με τον οποίο μπορούμε να γνωρίζουμε ότι μιλάμε για το ίδιο πράγμα.
Η, υπόθεσε πως βλέπεις έναν βράχο που φαίνεται να έχει πάνω του ένα σκάλισμα που διαβάζεται «Σικάγο: 50 μίλια». Υπόθεσε, ακόμη, πως πιστεύεις ότι αυτά τα σημάδια δεν είναι τίποτα άλλο παρά το αποτέλεσμα τυχαίας διάβρωσης από τον άνεμο και την βροχή που φαίνεται να συλλαβίζουν αυτό το μήνυμα. Μπορείς να εμπιστευθείς πλήρως το μήνυμα πως το Σικάγο απέχει 50 μίλια από εκεί που βρίσκεσαι;
Αλλά τι θα σήμαινε αν γνώριζες πως κάθε φυσιολογικό ζευγάρι ματιών και κάθε μυαλό είναι σχεδιασμένο ν’ αντιλαμβάνεται μια συγκεκριμένη συχνότητα τού ηλεκτρομαγνητικού φάσματος ως «κόκκινο»; Τότε μπορείς να εμπιστευθείς την γνώση πως αυτό που εγώ βλέπω ως κόκκινο είναι το ίδιο με αυτό που εσύ βλέπεις ως κόκκινο. Και τι θα σήμαινε αν γνώριζες πως ένας άνθρωπος είχε μετρήσει προσεκτικά την απόσταση τών 50 μιλίων από το Σικάγο κι είχε βάλει κατόπιν ένα σημάδι που να το δείχνει; Τότε μπορείς να πιστέψεις ότι το σημάδι αυτό δίνει μια ακριβή πληροφορία.
Μια άλλη διαφορά στο πώς η συζήτηση «δημιουργισμός ή εξέλιξη» επηρεάζει την θεώρηση ενός ανθρώπου για τον κόσμο εντοπίζεται στο πεδίο της ηθικής. Αν είμαστε απλώς τα προϊόντα της τυχαίας, άσκοπης εξέλιξης, τι ακριβώς σημαίνουν οι όροι «καλό» και «κακό»; «Καλό» ως προς τι; «Κακό» ως προς τι; Πράγματι, χωρίς ένα μέγεθος μέτρησης (π.χ., η φύση του Θεού), δεν έχουμε μια βάση για να κρίνουμε πως κάτι είναι καλό ή κακό· είναι απλά μια άποψη, που πραγματικά δεν έχει βαρύτητα στην κρίση τού πώς ενεργώ ή πώς κρίνω τις πράξεις τών άλλων. Σ’ έναν τέτοιο κόσμο, η Μητέρα Τερέζα και ο Στάλιν έκαναν απλώς διαφορετικές επιλογές. Δεν υπάρχει απάντηση στο υπέρτατο ερώτημα «ποιος το λέει;» όταν φτάνουμε στο σημείο ν’ αξιολογήσουμε πως κάτι είναι σωστό ή λάθος. Κι ενώ οι αθεϊστές και οι εξελικτικοί μπορούν αναμφισβήτητα να ζήσουν ηθική ζωή –αν ήταν συνεπείς με τις πεποιθήσεις τους δεν θα είχαν κανένα λόγο να το κάνουν– ούτε θα είχαν κάποια βάση να κρίνουν τις πράξεις εκείνων που αποφασίζουν να κάνουν κάτι «κακό».
Υπάρχει, όμως, ο Θεός που μας δημιούργησε σύμφωνα με την δική Του εικόνα· έτσι, δεν είμαστε απλώς δημιουργημένοι με την αίσθηση τού καλού και του κακού αλλά έχουμε και την απάντηση στο ερώτημα «ποιος το λέει;». Καλό είναι οτιδήποτε συμφωνεί με την φύση του Θεού και κακό οτιδήποτε δεν συμφωνεί.
English
Πώς η συζήτηση ‘δημιουργισμός ή εξέλιξη’ επιδρά στο πώς ένας άνθρωπος θεωρεί τον κόσμο;
