Ερώτηση
Πως μπορώ να ξέρω ποια είναι η σωστή θρησκεία αφού υπάρχουν τόσες πολλές;
Απάντηση
Αναμφίβολα το πλήθος των θρησκειών ανά τον κόσμο δυσκολεύει την αντίληψή μας για το ποια είναι η σωστή. Ας κοιτάξουμε πρώτα κάποιες γενικές σκέψεις επί του θέματος και μετά να δούμε πως θα το προσεγγίσουμε έτσι ώστε να φτάσουμε σε ένα σωστό συμπέρασμα σε σχέση με το Θεό. Η πρόκληση των διαφορετικών απαντήσεων για ένα θέμα δεν μας εκπλήσσει όσον αφορά την θρησκεία. Μπορείτε να δώσετε σε 100 μαθηματικούς ένα δύσκολο πρόβλημα και πολλοί από αυτούς να φτάσουν σε λάθος αποτέλεσμα. Σημαίνει αυτό πως δεν υπάρχει σωστή απάντηση; Φυσικά όχι. Σε αυτούς που έχουν κάνει λάθος κάποιος μπορεί να τους πει την σωστή απάντηση και να τους εξηγήσει τον τρόπο για να φτάσουν σ’ αυτήν.
Πως φτάνουμε στην αλήθεια όσον αφορά το Θεό; Χρησιμοποιούμε συστηματική μεθοδολογία η οποία προορίζεται να διαχωρίζει την αλήθεια από την απάτη χρησιμοποιώντας επαληθεύσεις για να φτάσουμε σε σωστά συμπεράσματα. Μπορείτε να φανταστείτε τα τελικά αποτελέσματα στα οποία φτάνει ένας επιστήμονας στο εργαστήριο αν αρχίσει να ανακατεύει υλικά δίχως μέθοδο και λόγο; Ή αν ένας γιατρός απλά αρχίσει να θεραπεύει με άσχετα φάρμακα και μόνο με την ελπίδα ο ασθενής να γίνει καλά; Ούτε ο επιστήμονας, ούτε ο γιατρός προσεγγίζουν με αυτόν τον τρόπο τα πράγματα. Αντιθέτως έχουν συστηματική προσέγγιση που είναι μεθοδική, λογική, που βασίζεται σε αποδείξεις και που αποδεδειγμένα οδηγούν σε σωστά τελικά αποτελέσματα.
Εφόσον αυτό είναι έτσι γιατί να θεωρούμε πως στην θεολογία – την μελέτη του Θεού – τα πράγματα είναι διαφορετικά; Γιατί να πιστεύουμε πως μπορούμε να προσεγγίσουμε το Θεό με τυχαίο και απείθαρχο τρόπο και όμως να φτάσουμε σε σωστά συμπεράσματα; Δυστυχώς αυτή είναι η προσέγγιση που επιλέγουν πολλοί άνθρωποι και αυτός είναι και ο λόγος που υπάρχουν όλες αυτές οι θρησκείες. Έχοντας αυτό υπόψη μας τώρα στρεφόμαστε στην ερώτηση πώς να φτάσουμε στα σωστά συμπεράσματα όσον αφορά το Θεό. Ποια είναι η συστηματική προσέγγιση που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε; Πρώτα πρέπει να θέσουμε πλαίσιο για δοκιμή των διάφορων ισχυρισμών για αλήθεια και μετά χρειαζόμαστε οδηγίες για να φτάσουμε στα σωστά συμπεράσματα. Να ένα καλό πλαίσιο που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε:
1. Λογική συνέχεια – οι ισχυρισμοί ενός συστήματος από πεποιθήσεις πρέπει να συνδέονται λογικά και να μην αντιφάσκουν μεταξύ τους. Π.χ. ο τελικός σκοπός των βουδιστών είναι ο άνθρωπος να απαλλαχτεί από όλες τις επιθυμίες. Αλλά πρέπει να επιθυμούμε να απαλλαχτούμε από όλες τις επιθυμίες πράγμα που έρχεται σε ρήξη με την αρχή που θεμελιώνει αυτή τη θρησκεία.
2. Εμπειρική ανταπόκριση – αν υπάρχουν αποδείξεις που να επιβεβαιώνουν το σύστημα πεποιθήσεων (ανεξάρτητα αν οι αποδείξεις είναι λογικές, από εξωτερικές πηγές κ.τ.λ.). Είναι φυσικό να θέλουμε αποδείξεις για σημαντικούς ισχυρισμούς για να μπορούμε να τις ελέγξουμε. Π.χ. οι Μορμόνοι λένε πως ο Ιησούς έζησε στην Βόρεια Αφρική αλλά δεν υπάρχει καμία απόδειξη για κάτι τέτοιο.
3. Υπαρξιακή συνάφεια – το σύστημα πεποιθήσεων πρέπει να αντιστοιχεί στην πραγματικότητα που γνωρίζουμε και πρέπει να έχει νόημα στη ζωή των πιστών. Ο θεϊσμός π.χ. ισχυρίζεται πως ο Θεός πέταξε τον περιστρεφόμενο κόσμο στο σύμπαν και δεν έχει καμία αλληλεπίδραση με τους κατοίκους του. Με ποιο τρόπο αυτή η πεποίθηση επηρεάζει την καθημερινή ζωή ενός ανθρώπου; Με κανένα.
Το παραπάνω πλαίσιο όταν εφαρμόζεται στο αντικείμενο της θρησκείας θα μας βοηθήσει να φτάσουμε σε μια σωστή άποψη για το Θεό και θα απαντήσει σε 4 μεγάλες υπαρξιακές ερωτήσεις:
1. Καταγωγή – από πού έχουμε έρθει;
2. Ηθική – πως πρέπει να ζούμε;
3. Νόημα – ποιος είναι ο σκοπός της ζωής;
4. Προορισμός – που οδεύει η ανθρωπότητα;
Με ποιο τρόπο εφαρμόζεται αυτό το πλαίσιο όταν αναζητούμε το Θεό; Μια από τις καλύτερες τακτικές που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε είναι να θέτουμε μια μια τις ερωτήσεις και να τις απαντάμε. Περιορίζοντας τη λίστα με τις δυνατές ερωτήσεις έχουμε το εξής αποτέλεσμα:
1. Υπάρχει απόλυτη αλήθεια;
2. Συνδυάζονται η λογική και η θρησκεία;
3. Υπάρχει Θεός;
4. Μπορούμε να γνωρίσουμε το Θεό;
5. Ο Ιησούς είναι Θεός;
6. Ο Θεός με φροντίζει;
Πρώτα από όλα πρέπει να ξέρουμε αν υπάρχει απόλυτη αλήθεια. Αν η αλήθεια δεν υπάρχει τότε δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τίποτα (πνευματικό ή όχι) και καταλήγουμε ή αγνωστικιστές οι οποίοι δεν είναι σίγουροι αν πραγματικά μπορούν να γνωρίζουν το οτιδήποτε ή σαν πλουραλιστές που δέχονται κάθε θέση γιατί δεν είναι σίγουροι ποια είναι η σωστή και αν καθόλου υπάρχει σωστή θέση.
Η απόλυτη αλήθεια ορίζεται σαν αυτή που αντιστοιχεί στην πραγματικότητα, αυτή που αντιστοιχεί στο αντικείμενό της, αυτή που λέει τα πράγματα έτσι όπως είναι. Κάποιοι λένε πως δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια αλλά μια τέτοια θέση εκ μέρους σας αποκλείει και τον ισχυρισμό σας. Π.χ. οι ρελατιβιστές λένε: «Κάθε αλήθεια είναι σχετική» αλλά πρέπει να τους ρωτήσουμε: αυτός ο ισχυρισμός είναι απόλυτα αληθινός; Αν ναι τότε η απόλυτη αλήθεια υπάρχει, αν όχι – γιατί να ασχολούμαστε με κάτι τέτοιο; Ο ποστμοντερνισμός ισχυρίζεται πως δεν υπάρχει αλήθεια αλλά δηλώνει πως υπάρχει τουλάχιστον μια απόλυτη αλήθεια: ο ποστμοντερνισμός είναι αληθής. Εν τέλει η απόλυτη αλήθεια γίνεται αναμφισβήτητη.
Εκτός αυτού η απόλυτη αλήθεια στην ουσία της είναι στενή και αποκλείει το αντίθετό της. Δυο συν δυο ισούται με τέσσερα και δεν δύναται άλλη απάντηση. Αυτή η ιδέα γίνεται ιδιέταιρα σημαντική όταν συγκρίνονται διαφορετικά συστήματα πεποιθήσεων και αντιλήψεων για τον κόσμο. Αν ένα σύστημα από πιστεύω έχει στοιχεία που να είναι αποδεδειγμένα σωστά τότε κάθε ανταγωνιστικό σύστημα πεποιθήσεων με αντίθετους ισχυρισμούς πρέπει να είναι απάτη. Εκτός αυτού πρέπει να θυμόμαστε πως η απόλυτη αλήθεια δεν επηρεάζεται από την ειλικρίνεια και την επιθυμία. Δεν έχει σημασία πόσο ειλικρινά κάποιος πιστεύει ένα ψέμα αυτό δεν το κάνει αλήθεια. Και σ’ αυτόν τον κόσμο δεν υπάρχει τέτοια επιθυμία η οποία να μετατρέψει σε αλήθεια ένα ψέμα.
Η απάντηση στην πρώτη ερώτηση είναι πως υπάρχει απόλυτη αλήθεια. Από αυτό γίνεται σαφές πως ο αγνωστικισμός, ο ποστμοντερνισμός, ο ρελατιβισμός και ο σκεπτικισμός δεν είναι σωστές θέσεις.
Αυτό μας οδηγεί στο επόμενο ερώτημα: αν η διάνοια/λογική μπορούν να χρησιμοποιούνται σε θέματα που αφορούν τη θρησκεία. Κάποιοι λένε πως αυτό είναι αδύνατον αλλά γιατί όχι; Η αλήθεια είναι πως η λογική είναι σημαντική όταν ερευνούμε πνευματικούς ισχυρισμούς γιατί μας βοηθά να καταλάβουμε γιατί κάποιοι ισχυρισμοί πρέπει να αποκλειστούν και άλλοι να γίνουν αποδεκτοί. Η λογική είναι απόλυτα σημαντική στην κατάρριψη του πλουραλισμού (που λέει πως όλες οι απαιτήσεις για αλήθεια, ακόμα και αυτές που αλληλοαποκλείονται είναι ίσες και ισχύουσες).
Π.χ. ο ισλαμισμός και ο ιουδαϊσμός ισχυρίζονται πως ο Ιησούς δεν είναι Θεός ενώ ο χριστιανισμός ισχυρίζεται πως ο Ιησούς είναι Θεός. Ένας από τους βασικούς κανόνες της λογικής είναι ο νόμος για την μη-αντίφαση ο οποίος λέει πως ένα πράγμα δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα «Α» και «μηΑ». Η εφαρμογή αυτού του νόμου ως προς τους ισχυρισμούς του ιουδαϊσμού, του ισλαμισμού και του χριστιανισμού σημαίνει πως το ένα είναι σωστό ενώ τα άλλα δυο λάθος. Ο ησούς δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα Θεός και μηΘεός. Όταν χρησιμοποιείται σωστά η λογική είναι ισχυρό όπλο κατά του πλουραλισμού γιατί ξεκάθαρα δείχνει πως αν δυο ισχυρισμοί αλληλοαποκλείονται δεν μπορούν και οι δύο να είναι σωστοί. Αυτή η αντίληψη καταρρίπτει το μοντέλο σκέψης που λέει «αυτό μπορεί να είναι αλήθεια για σένα αλλά όχι για μένα».
Η λογική επίσης καταρρίπτει και την αναλογία «όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην κορυφή του βουνού» που χρησιμοποιούν οι πλουραλιστές. Η λογική δείχνει πως κάθε σύστημα από πεποιθήσεις έχει δικές του ταμπέλες που δείχνουν σε άκρως διαφορετικές κατευθύνσεις και προορισμούς. Η λογική δείχνει πως η σωστή απεικόνιση της αναζήτησης της πνευματικής αλήθειας μοιάζει με λαβύρινθο – ο ένας δρόμος οδηγεί στην αλήθεια ενώ οι υπόλοιποι οδηγούν σε αδιέξοδο. Κάθε πίστη μπορεί να έχει κάποιες επιφανειακές ομοιότητες με τις άλλες αλλά όσον αφορά τα δόγματά τους έχουν τεράστιες διαφορές.
Το συμπέρασμα είναι πως μπορείτε να χρησιμοποιείτε τη διάνια και τη λογική σε θέματα που αφορούν τη θρησκεία και εφ όσον αυτό είναι έτσι πρέπει να απορρίψουμε τον πλουραλισμό (την πεποίθηση πως όλες οι απαιτήσεις για αλήθεια είναι το ίδιο σωστές και ισχύουσες) γιατί δεν είναι λογικό και συμβατό να πιστεύουμε πως δυο διαμετρικά αντίθετοι ισχυρισμοί μπορούν να είναι το ίδιο σωστοί.
Έπειτα έρχεται το μέγα ερώτημα: υπάρχει Θεός; Οι αθεϊστές και οι νατουραλιστές (οι άνθρωποι που δεν δέχονται τίποτα πέρα από τον φυσικό κόσμο και το σύμπαν) λένε πως όχι. Αν και πάνω σ’ αυτό το θέμα έχουν γραφτεί ολόκληρα βιβλία και έχουν υπάρξει άγριες διαμάχες στην ιστορία, στην πραγματικότητα δεν είναι δύσκολο να απαντήσουμε. Για να το τοποθετήσουμε υπό το σωστό φωτισμό πρέπει κατ’ αρχάς να αναρωτηθούμε «γιατί έχουμε κάτι και όχι τίποτα»; Με άλλα λόγια πως εσείς και όλα γύρω σας έχουν εμφανιστεί; Το επιχείρημα για το Θεό μπορεί να παρουσιαστεί πολύ απλά:
Κάτι υπάρχει.
Δεν βγαίνει κάτι από το τίποτα.
Συνεπώς πρέπει να υπάρχει αιώνιο Όν.
Δεν μπορείτε να αρνηθείτε πως υπάρχετε γιατί πρέπει να υπάρχετε για να αρνηθείτε την ίδια σας την ύπαρξη (ο οποίος ισχυρισμός αποκλείει τον ίδιο του τον εαυτό) γι’ αυτό η πρώτη παραπάνω υπόθεση είναι σωστή. Κανείς δεν πιστεύει πως μπορεί να λάβει κάτι από το τίποτα (δηλαδή αυτό το «τίποτα» έχει δημιουργήσει το σύμπαν) γι’ αυτό και η δεύτερη υπόθεση είναι σωστή. Λόγω αυτού πρέπει να είναι σωστή και η τρίτη υπόθεση – πως πρέπει να υπάρχει αιώνιο Όν που να είναι υπεύθυνο για τα πάντα.
Αυτή είναι μια θέση που κανένας σκεπτόμενος αθεϊστής δεν αρνείται. Οι αθεϊστές απλά ισχυρίζονται πως το σύμπαν είναι αυτό το αιώνιο όν. Αλλά το πρόβλημα με αυτή τη θέση είναι πως όλα τα επιστημονικά τεκμήρια οδηγούν στο γεγονός πως το σύμπαν είχε αρχή (την επονομαζόμενη «μεγάλη έκρηξη»). Αλλά κάθε πράγμα που έχει αρχή πρέπει να έχει δημιουργηθεί, γι’ αυτό το σύμπαν έχει δημιουργηθεί και δεν είναι αιώνιο. Επειδή οι μαναδικές δυο πηγές αιωνιότητας είναι το αιώνιο σύμπαν (που έχει αποδειχτεί πως δεν είναι σωστό) ή ο αιώνιος Δημιουργός, το μόνο λογικό συμπέρασμα είναι πως ο Θεός υπάρχει. Η θετική απάντηση σχετικά νε την ύπαρξη του Θεού απορρίπτει τον αθεϊσμό σαν ισχύον σύστημα πεποιθήσεων.
Αυτό το συμπέρασμα δεν λέει τίποτα για το τι Θεός υπάρχει αλλά είναι εξαιρετικό το ότι κάνει κάτι ριζικό – απορρίπτει όλες τις πανθεϊστικές θρησκείες. Όλες οι πανθεϊστικές κοσμοθεωρίες λένε πως το σύμπαν είναι Θεός και πως είναι αιώνιο. Αλλά αυτός ο ισχυρισμός δεν είναι αληθινός. Γι’ αυτό ο ινδουισμός, ο βουδισμός, ο τζαϊνισμός και οι άλλες πανθεϊστικές θρησκείες απορρίπτονται σαν ισχύοντα συστήματα από πεποιθήσεις.
Εκτός αυτού μαθαίνουμε κάποια ενδιαφέροντα πράγματα για αυτόν το Θεό ο οποίος έχει δημιουργήσει το σύμπαν. Ο Θεός είναι:
• Υπερφυσικός από τη φύση του (μιας και υπάρχει πέρα από το δημιούργημά Του)
• Εξαιρετικά ισχυρός (γιατί έχει δημιουργήσει όλα όσα υπάρχουν)
• Αιώνιος (αυθύπαρκτος μιας και υπάρχει πέρα από το χρόνο και τον χώρο)
• Παντοδύναμος (έχει δημιουργήσει το χώρο και δεν είναι περιορισμένος από αυτόν)
• Ατελείωτος και αμετάβλητος (Εκείνος έχει δημιουργήσει το χρόνο)
• Άυλος (γιατί υπερβαίνει το χώρο)
• Με πρόσωπο (το απρόσωπο δεν μπορεί να δημιουργήσει προσωπικότητες)
• Αναγκαίος (για τα πάντα εξαρτώνται από Εκείνον)
• Απεριόροστος και μοναδικός (γιατί δεν μπορεί να υπάρχουν δυο άπειρα)
• Ποικίλος αλλά ενιαίος (η φύση έχει ποικιλία)
• Ευφυής (σε ανώτατο βαθμό εφόσον έχει δημιουργήσει τα πάντα)
• Στοχευμένος (μιας και εκούσια έχει δημιουργήσει τα πάντα)
• Ηθικός (κανένας ηθικός κώδικας δεν μπορεί να υπάρχει δίχως νομοθέτη)
• Φροντίζει (αλλιώς δεν θα υπήρχαν ηθικοί νόμοι)
Αυτό το όν έχει χαρακτηριστικά που μοιάζουν με αυτά του Θεού του ιουδαϊσμού, του ισλαμισμού και του χριστιανισμού που είναι οι μόνες εναπομείνασες μετά την εξουδετέρωση του αθεϊσμού και του πανθεϊσμού, κάτι που από μόνο του αποτελεί φαινομενικό συμπέρασμα. Σημειώστε επίσης πως τώρα έχουμε απάντηση σε ένα από τα σημαντικά ερωτήματα στη ζωή (για την καταγωγή): από πού έχουμε έρθει.
Αυτό μας οδηγεί στο επόμενο ερώτημα: πως μπορούμε να γνωρίσουμε το Θεό; Αυτή τη στιγμή η ανάγκη από θρησκεία αντικαθίσταται από κάτι πιο σημαντικό – την ανάγκη από αποκάλυψη. Αν η ανθρωπότητα πρέπει να γνωρίζει καλά το Θεό εξαρτάται από Εκείνον να αποκαλυφτεί στο δημιούργημά Του. Ο ιουδαϊσμός, ο ισλαμισμός και ο χριστιανισμός ισχυρίζονται πως έχουν από ένα βιβλίο που παρουσιάζει την Θεία αποκάλυψη προς τον άνθρωπο αλλά υπάρχει το ερώτημα ποιό από αυτά τα βιβλία είναι αληθινό (αν αυτό είναι δυνατόν); Αν προσπεράσουμε τις μικρές διαφορές μένουν δυο βασικές διαμάχες: 1) Η Καινή Διαθήκη της Βίβλου 2) η προσωπικότητα του Ιησού. Ο ισλαμισμός και ο ιουδαϊσμός ισχυρίζονται πως η Καινή Διαθήκη της Βίβλου δεν είναι αληθής σε όσα ισχυρίζεται και αρνούνται πως ο Ιησούς είναι ενσαρκωμένος Θεός ενώ ο χριστιανισμός ισχυρίζονται πως και τα δυο είναι αλήθεια.
Σ’ αυτόν τον πλανήτη δεν υπάρχει πίστη που να μπορεί να αντιπαρατεθεί στα βουνά από αποδείξεις που υπάρχουν προς όφελος του χριστιανισμού. Από τον τεράστιο αριθμό αρχαίων χειρόγραφων μέχρι τα ύστερα έγγραφα που περιγράφουν τη ζωή των μαρτύρων (περίπου 15 χρόνια μετά το Χριστό), μέχρι τις πληροφορίες που λαμβάνουμε από 9 συγγραφείς στα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης, μέχρι τις αρχιαολογικές αποδείξεις που δεν απορρίπτουν τους ισχυρισμούς της Καινής Διαθήκης, ως το γεγονός πως οι απόστολοι πέθαναν εξαιτίας των ισχυρισμών τους πως στ’ αλήθεια είδαν τον Ιησού και πως Εκείνος επέστρεψε από τους νεκρούς. Ο χριστιανισμός ανεβάζει τον πήχη γιατί εξασφαλίζει την απόδειξη που στηρίζει τους ισχυρισμούς του. Η ιστορική αυθεντικότητα της Καινής Διαθήκης – πως συμπεριλαμβάνει μια αληθινή ιστορία για πραγματικά γεγονότα, με τον τρόπο που έχουν συμβεί – είναι το μόνο σωστό συμπέρασμα στο οποίο μπορεί να φτάσει κανείς αφού εξετάσει όλες τις αποδείξεις.
Όταν το θέμα φτάνει στον Ιησού ανακαλύπτουμε κάτι πολύ ενδιαφέρον για Εκείνον – ο ίδιος ισχυρίζεται πως είναι Θεός σε σάρκα. Τα ίδια τα λόγια του Ιησού (π.χ. «πρίν να γεννηθεί ο Αβραάμ Εγώ Είμαι»), οι πράξεις Του (δηλαδή συγχωρεί αμαρτίες, δέχεται να τον προσκυνούν), η αλάθητη και θαυματουργή ζωή Του (μέσω της οποίας αποδεικνύει την αλήθεια για όσα ισχυρίζεται ενάντια στους αντιπάλους Του) και η ανάστασή Του στηρίζουν τους ισχυρισμούς Του πως είναι Θεός. Οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης συνεχώς επιβεβαιώνουν αυτό το γεγονός στα έργα τους.
Αν ο Ιησούς είναι Θεός τότε όσα έχει πει πρέπει να είναι αλήθεια. Και αν ο Ιησούς έχει πει πως η Βίβλος είναι αλάθητη και αληθής σε όλα όσα γράφει (αυτά που Εκείνος έχει κάνει) αυτό πρέπει να σημαίνει πως η Βίβλος είναι αληθής όσον αφορά τα πράγματα που αναφέρει. Όπως ήδη μάθαμε αν δυο ισχυρισμοί αντιπαρατίθονται δεν μπορεί και οι δύο να είναι αληθινοί. Γι’ αυτό όλα στο ισλαμικό Κοράνι και στις ιουδαϊκές γραφές που αντιφάσκει στη Βίβλο δεν μπορεί να είναι αληθινό. Ουσιαστικά ο ισλαμισμός και ο ιουδαϊσμός δεν αντέχουν την επαλήθευση γιατί λένε πως ο Χριστός δεν είναι ενσαρκωμένος Θεός ενώ οι αποδείξεις δείχνουν το αντίθετο. Και επειδή μπορούμε στ’ αλήθεια να γνωρίσουμε το Θεό (γιατί Εκείνος έχει αποκαλυφτεί στον γραπτό Του Λόγο και στο Χριστό) όλες οι μορφές του αγνωστικισμού είναι διαψευσμένες. Και τέλος άλλο ένα ζωτικό ερώτημα λαμβάνει την απάντησή του – το θέμα για την ηθική – μιας και η Βίβλος συμπεριλαμβάνει σαφείς οδηγίες για το πως πρέπει να ζει η ανθρωπότητα.
Αυτή η ίδια Βίβλος ισχυρίζεται πως ο Θεός ενδιαφέρεται σε βάθος για την ανθρωπότητα και επιθυμεί όλοι να Τον γνωρίσουν από κοντά. Ουσιαστικά Εκείνος φροντίζει τόσο πολύ που έγινε άνθρωπος για να δείξει στο δημιούργημά Του την προσωπικότητά Του. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θέλησαν να είναι Θεός αλλά μόνο ένας Θεός που θέλησε να είναι άνθρωπος για να μπορέσει να σώσει αυτούς που αγαπά βαθιά για να μην είναι διαχωρισμένοι από Αυτόν μια ολόκληρη αιωνιότητα. Το γεγονός αυτό δείχνει την υπαρξιακή συνάφεια του χριστιανισμού και απαντά στα τελευταία δυο μεγάλα ζωτικά ερωτήματα – το νόημα και την σκοπιμότητα. Κάθε άνθρωπος έχει δημιουργηθεί από το Θεό με στόχο και ο καθένας μας έχει λόγο ύπαρξης που μπορεί να οδηγήσει σε αιώνια ζωή με το Θεό ή σε αιώνιο διαχωρισμό από Εκείνον. Αυτό το συμπέρασμα (και το γεγονός πως στο Χριστό ο Θεός έγινε άνθρωπος) διαψεύδει επίσης τον θεϊσμό που λέει πως ο Θεός δεν ενδιαφέρεται από τα έργα της ανθρωπότητας.
Τέλος βλέπουμε πως μπορούμε να φτάσουμε στην τελεσίδικη αλήθεια για το Θεό και μπορούμε να βγούμε από τον λαβύρινθο από αντιλήψεις, χάρη στην επαλήθευση των διάφορων ισχυρισμών για αλήθεια και μέσω συστηματική απόρριψη των απατών, έτσι ώστε να μείνει μόνο η αλήθεια. Η χρήση της επαλήθευσης της λογικής συνέπειας, η εμπειρική ανταπόκριση και η υπαρξιακή συνάφεια μαζί με τις κατάλληλες ερωτήσεις οδηγούν στα σωστά και λογικά συμπεράσματα σχετικά με τη θρησκεία και το Θεό. Κάθε ένας πρέπει να συμφωνήσει πως ο μοναδικός λόγος να πιστεύουμε σε κάτι είναι αυτό το πράγμα να είναι αλήθεια! Δυστυχώς η αληθινή πίστη είναι θέμα θέλησης και δεν εξαρτάται από τα λογικά επιχειρήματα. Κάποιοι πάραυτα θα επιλέξουν να απαρνηθούν το Θεό, που υπάρχει και θα παραλείψουν τον μοναδικό αληθινό δρόμο για αρμονική συνύπαρξη μαζί Του!
English
Πως μπορώ να ξέρω ποια είναι η σωστή θρησκεία αφού υπάρχουν τόσες πολλές;
