Ερώτηση
Πρέπει να ομολογούμε τις αμαρτίες μας σ' εκείνους ενάντια στους οποίους αμαρτήσαμε;
Απάντηση
Γνωρίζουμε ότι πρέπει να εξομολογούμαστε τις αμαρτίες μας στον Θεό αλλά πολλοί χριστιανοί διερωτώνται κατά πόσον οφείλουμε να ομολογούμε τις αμαρτίες μας σ' εκείνους ενάντια στους οποίους αμαρτήσαμε. Χρειάζεται να ζητήσουμε συγνώμη από το πρόσωπο στο οποίο αμαρτήσαμε; «Περπατάμε στο φως» (Α΄ Ιωάννου 1:7) σημαίνει ότι ζούμε με υπακοή στις εντολές του Θεού. Στο ίδιο εδάφιο υπάρχει αναφορά στη συγχώρηση δια του Χριστού και στην «κοινωνία μεταξύ μας». Έτσι, υπάρχει σύνδεση μεταξύ ενός «νέου ξεκινήματος» και της σχέσης μας με τους άλλους ανθρώπους.
Κάθε αμαρτία διαπράττεται απολύτως ενάντια στον Θεό (Ψαλμός 51:4). Η Γραφή σταθερά τονίζει την ανάγκη να εξομολογούμαστε τις αμαρτίες μας στον Θεό (Ψαλμός 41:4, 130:4, Πράξεις 8:22, Α΄ Ιωάννου 1:9). Όσον αφορά την ομολογία των αμαρτιών μας μπροστά στους ανθρώπους, η Γραφή δεν δίνει κάποια γενική εντολή. Λέει πολλές φορές να εξομολογούμαστε τις αμαρτίες μας στον Κύριο αλλά η μόνη ευθεία εντολή να εξομολογούμαστε σε κάποιον άλλον δίνεται στο πλαίσιο των πρεσβυτέρων της εκκλησίας που προσεύχονται για τη θεραπεία αρρώστων (Ιακώβου 5:16).
Αυτό δεν σημαίνει ότι ποτέ δεν χρειάζεται να ζητάμε συγνώμη από κάποιο πρόσωπο. Η Γραφή δίνει παραδείγματα εξομολόγησης σε ανθρώπους. Ένα από αυτά είναι τ' αδέλφια του Ιωσήφ που ζητούν συγχώρεση από τον αδελφό τους (Γένεση 50:17-18). Μία πρόσωπο προς πρόσωπο εξομολόγηση υπονοείται στις βιβλικές περικοπές Λουκάς 17:3-4, Εφεσίους 4:32 και Κολοσσαείς 3:13.
Οι αρχές εδώ φαίνεται πως είναι 1) Πρέπει να ζητούμε συγχώρηση από τον Κύριο για κάθε αμαρτία. Επιθυμεί «αλήθεια στα ενδόμυχα» (Ψαλμός 51:6). 2) Αν η σχέση μας με τον Κύριο είναι εντάξει, τότε οι σχέσεις μας με τους ανθρώπους θα συμβαδίζουν. Θα τους φερόμαστε με χάρη, δικαιοσύνη και τιμιότητα (Ψαλμός 15). Το ν' αμαρτήσεις ενάντια σε κάποιον και να μην προσπαθήσεις να κάνεις αποκατάσταση είναι αδιανόητο. 3) Η έκταση της απολογίας για μια αμαρτία θα πρέπει να είναι ανάλογη με την έκταση της επίδρασης της αμαρτίας. Με άλλα λόγια, θα πρέπει να ζητάμε συγχώρηση από κάθε πρόσωπο που ευθέως συμμετείχε προκειμένου να καταστήσουμε βέβαιη τη θεραπεία.
Για παράδειγμα, αν ένας άνδρας κοιτάζει με λαγνεία μια γυναίκα, πρέπει αμέσως να εξομολογηθεί την αμαρτία του στον Θεό. Δεν χρειάζεται να ομολογήσει την αμαρτία του σ' αυτήν τη γυναίκα. Η αμαρτία αυτή είναι μεταξύ του ανθρώπου και του Κυρίου. Αν όμως ένας άνδρας αθετεί μια υπόσχεση ή κάνει κάτι που ευθέως επιδρά πάνω στη γυναίκα, πρέπει να ομολογήσει την πράξη του σ' αυτήν και να ζητήσει απ' αυτήν συγχώρηση. Αν η αμαρτία περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό ανθρώπων, όπως μια εκκλησία, ο άνδρας ή η γυναίκα πρέπει να εξομολογηθούν στα μέλη της εκκλησίας. Έτσι, η εξομολόγηση και η απολογία πρέπει να είναι ανάλογες με τις επιπτώσεις. Αυτοί που επηρεάζονται από την αμαρτία θα πρέπει ν' ακούσουν την εξομολόγηση.
Ενώ η συγχώρησή μας από τον Θεό δεν εξαρτάται από την εξομολόγησή των αμαρτιών μας στους ανθρώπους και/ή της δικής τους συγχώρησης σε μας, ο Θεός μας καλεί να είμαστε τίμιοι και ανοιχτοί με τους ανθρώπους σχετικά με τις πτώσεις μας, ιδιαίτερα όταν τα λάθη μας τους έχουν βλάψει. Όταν έχουμε προσβάλλει, πληγώσει ή αμαρτήσει ενάντια στους άλλους, θα πρέπει να επιζητούμε ν' απολογηθούμε ειλικρινά, να εξομολογηθούμε και να ζητήσουμε συγνώμη. Το αν θα δοθεί η συγνώμη εξαρτάται από εκείνους που με κάποιο τρόπο τους βλάψαμε. Η ευθύνη μας είναι να μετανοήσουμε αληθινά, να ομολογήσουμε την αμαρτία και να ζητήσουμε συγχώρηση.
English
Πρέπει να ομολογούμε τις αμαρτίες μας σ' εκείνους ενάντια στους οποίους αμαρτήσαμε;
