Ερώτηση
Πρέπει να ομολογήσω στον/στην σύντροφό μου ότι διέπραξα μοιχεία;
Απάντηση
Το κατά πόσο πρέπει να ομολογήσει κάποιος στον/στη σύντροφό του τη διάπραξη μοιχείας είναι ένα δίλημμα για πολλούς χριστιανούς που είχαν αυτήν την εμπειρία. Οι κατά κόσμο «ειδικοί» συνήθως ενθαρρύνουν τους μοιχούς να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό σχετικά με τις απιστίες τους, δηλώνοντας πως θα γίνει περισσότερη ζημιά αν τις ομολογήσουν. Το πρόβλημα με αυτήν την τοποθέτηση είναι ότι καταπιέζεται η συνείδηση κάποιου και δεν επιτρέπει την αποκατάσταση της σχέσης που η ομολογία έχει την πρόθεση να συμπεριλάβει. Στην Ιακώβου 5:16 λέει, «Να εξομολογείστε ο ένας στον άλλο τα παραπτώματά σας και να προσεύχεστε ο ένας για τον άλλο, για να γιατρευτείτε.»
Ο απόστολος Παύλος είπε σοφά, «Μάλιστα, φροντίζω κατά τούτο, στο να έχω πάντοτε άπταιστη συνείδηση προς τον Θεό και προς τους ανθρώπους» (Πράξεις 24:16). Αν και η μοιχεία είναι πρωταρχικά αμαρτία ενάντια στον Θεό, η Αγία Γραφή λέει ότι τα σώματά μας δεν ανήκουν στον εαυτό μας αλλά σ' αυτόν που έχουμε παντρευτεί (Α΄ Κορινθίους 7:4). Η σωματική συνεύρεση είναι το σύμβολο του τρόπου με τον οποίο ένα παντρεμένο ζευγάρι γίνεται μια σάρκα, όταν ο Θεός τους ενώνει στο γάμο (Α΄ Κορινθίους 6:15-16). Για τους λόγους αυτούς, το πρόσωπο που έχει διαπράξει μοιχεία θα πρέπει να προσεύχεται και να επιτρέψει στο Άγιο Πνεύμα να τον/την οδηγήσει, ομολογώντας την απιστία την κατάλληλη στιγμή.
Μια ένοχη συνείδηση δεν μπορεί απλά να συνεχίσει προσπαθώντας ν' αγνοήσει τη στάση αυτή. Ενδέχεται στην πραγματικότητα να οδηγήσει σε ψυχολογικά και ίσως φυσικά προβλήματα. Όσο δύσκολο κι αν είναι στον καθένα να πει στον/στη σύζυγο ότι υπήρξε άπιστος/η, είναι αναγκαίο να γίνει όχι μόνο για την ακεραιότητα του γάμου, αλλά επίσης για τη σχέση μεταξύ τού προσώπου και του Θεού, έτσι ώστε να καθαρίσει η συνείδηση τους και να καταστούν ικανοί να ζήσουν μια άγια και αψεγάδιαστη ζωή.
English
Πρέπει να ομολογήσω στον/στην σύντροφό μου ότι διέπραξα μοιχεία;
