Ερώτηση
Τι είναι συλλογική σωτηρία;
Απάντηση
Βασικά, «συλλογική σωτηρία» σημαίνει «αν δεν σωθούμε όλοι μας, κανένας από μας δεν θα σωθεί» ή «εμείς ως πρόσωπα πρέπει να συνεργαστούμε και να θυσιαστούμε για το καλό όλων». Ένας άλλος τρόπος που μπορούμε να δηλώσουμε τι σημαίνει συλλογική σωτηρία, είναι ότι «Δεν μπορώ να σωθώ μόνος μου· πρέπει να κάνω το μέρος μου συνεργαζόμενος με την ομάδα, ακόμη και θυσιάζοντας προκειμένου να εξασφαλίσω την σωτηρία όλων των άλλων. Είναι τότε που σωζόμαστε όλοι μαζί.» Οι Γραφές, όμως, είναι σαφείς ότι η σωτηρία είναι μια διαδικασία με την οποία ο Θεός σώζει πρόσωπα μέσω της θυσίας του Χριστού στον σταυρό. Κάθε πρόσωπο πρέπει να έρθει στον Χριστό προσωπικά και όχι συλλογικά.
Η συλλογική σωτηρία είναι επίσης ανάλογη με την οικουμενική κίνηση στο ότι πολλές διαμαρτυρόμενες εκκλησίες του βασικού πυρήνα είναι πρόθυμες να αγκαλιάσουν τον καθολικισμό, το Ισλάμ, τον βουδισμό, τις θρησκείες του ανατολίτικου μυστικισμού και τις αιρέσεις προκειμένου να επιτύχουν κοινωνικούς και ηθικούς σκοπούς. Το σκεπτικό τους είναι ότι εάν πολλοί ευσεβείς άνθρωποι συγκροτηθούν μαζί, θα μπορέσουν να κερδίσουν τον πόλεμο ενάντια στην ασεβή ειδωλολατρία και στο κακό σε κοινωνίες που έχουν εγκαταλείψει κάθε έννοια ηθικής. Η πίστη είναι πως η συνεργασία πολλών ανθρώπων και η θυσία για το κοινό καλό, θα εξουδετερώσει όλα τα κοινωνικά δεινά. Οι υποστηρικτές του οικουμενισμού ισχυρίζονται ότι η εκκλησία βρίσκεται σε ιερό πόλεμο για να διαφυλάξει τις χριστιανικές αξίες που είναι στενά συνυφασμένες στη δομή της βιβλικής διδασκαλίας, και ότι πρέπει να παραιτηθούμε από τις διαφωνίες μας σχετικά με τη διδασκαλία και να ενωθούμε μαζί να πολεμήσουμε ενάντια στον κόσμο που φθείρεται.
Οι υποστηρικτές του οικουμενισμού ή της συλλογικής σωτηρίας χρησιμοποιούν συχνά το Ιωάννης 17 ως το αποδεικτικό τους κείμενο. Ο ισχυρισμός τους ήταν ότι ο Ιησούς προσευχόταν όλοι να είμαστε ενωμένοι μεταξύ μας και όχι να έχουμε διαμάχες. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι η προσευχή Του αφορούσε μόνο τους μαθητές Του –όλους εκείνους που σε κάθε χρονική στιγμή θα Τον ακολουθούσαν, αποκλείοντας όλους τους άλλους- να έχουν έναν κοινό δεσμό, μια ενότητα στο Πνεύμα του Θεού, η οποία πραγματοποιήθηκε πλήρως την ημέρα της Πεντηκοστής (δες Πράξεις κεφ. 2). Ο Θεός χορήγησε αυτόν τον κοινό δεσμό μεταξύ των χριστιανών όταν το Πνεύμα Του ήρθε επάνω τους και βαπτίστηκαν δια του Πνεύματος στο σώμα του Χριστού. Ο Παύλος συνόψισε αυτήν την αλήθεια στην Α΄ Κορινθίους 6:17 ως εξής, «Όποιος, όμως, προσκολλάται με τον Κύριο είναι ένα πνεύμα».
Το πρόβλημα με την έννοια της συλλογικής σωτηρίας είναι ότι πουθενά δεν συναντάται στη Γραφή. Ένα από τα πολύ σημαντικά συστατικά της συλλογικής σωτηρίας έχει να κάνει με την απατηλή σκέψη ότι η Εκκλησία πρέπει ολόκληρη να συγκροτηθεί στην ενωμένη προσπάθεια ν' απαλλάξει τον κόσμο από όλη την ανηθικότητα που έχει διεισδύσει στην κοινωνία μας σήμερα. Δεν υπάρχει όμως κάποιο περιστατικό στην Καινή Διαθήκη, είτε με τον Ιησού είτε με κάποιον από τους αποστόλους, να προσπαθούν να επιδιορθώσουν τα προβλήματα της κοινωνίας τους και των κυβερνήσεών τους. Αυτό που σίγουρα δίδαξαν είναι πως η σωτηρία ενός ανθρώπου πραγματοποιείται δια του ευαγγελίου σε προσωπικό επίπεδο και όχι συλλογικό. Ο Χριστός έρχεται στην καρδιά του ανθρώπου, χτυπά την πόρτα για να εισέλθει, και με τη δύναμη και την παρακίνηση του Αγίου Πνεύματος, ο άνθρωπος ανοίγει την πόρτα της καρδιάς του σ' Αυτόν (Α΄ Κορινθίους 2:12-16, Αποκάλυψη 3:20).
Μια από τις πλέον προβληματικές πτυχές της ιδέας της συλλογικής σωτηρίας ή οικουμενισμού είναι ο ισχυρισμός της πως ο σκοπός μας είναι να διεξάγουμε έναν πολιτισμικό πόλεμο, ότι αποτελούμε ένα είδος ανθρώπινης δύναμης που μπορεί να επηρεάσει κυβερνήσεις, ψηφίζοντας σε μεγάλους συνασπισμούς ή ασκώντας πολιτική πίεση ή δημιουργώντας ιδρύματα που μπορούν να υπερασπιστούν και να προωθήσουν την ηθική στην κοινωνία μας. Ο Παύλος όμως καθιστά σαφές πως δεν είναι αυτός ο ρόλος του χριστιανού: «Και μάλιστα, όλοι όσοι θέλουν να ζουν με τρόπο ευσεβή εν Χριστώ Ιησού θα διωχθούν. Πονηροί άνθρωποι, όμως, και γόητες θα προκόψουν προς το χειρότερο, πλανώντας και πλανώμενοι.» (Β΄ Τιμόθεον 3:12-13). Η βιβλική και χριστιανική εντολή δεν έχει να κάνει κάτι με οποιαδήποτε συλλογική ηθική στο πολιτικό πεδίο, σε επίπεδο οργανισμού ή θρησκείας. Η εντολή είναι η μεγάλη αποστολή – η κλήση των ανθρώπων στη σωτηρία δια του Ιησού Χριστού.
English
Τι είναι συλλογική σωτηρία;
