Ερώτηση
Πώς μπορώ να έχω καθαρή συνείδηση;
Απάντηση
Η συνείδηση μπορεί να οριστεί ως «μία εσωτερική αίσθηση που ενεργεί ως οδηγός προς την ορθότητα ή την αδικία τής συμπεριφοράς κάποιου». Γι’ αυτούς που αποδέχονται μια βιβλική κοσμοθεωρία, η συνείδηση αποτελεί το τμήμα τής ανθρώπινης ψυχής που μοιάζει πολύ στον Θεό (Γένεση 3:22). Εκείνοι που δεν πιστεύουν στον Θεό δυσκολεύονται να εξηγήσουν την ύπαρξη τής ανθρώπινης συνείδησης. Η Εξέλιξη δεν εμπλέκεται σ’ αυτήν την πτυχή τού ανθρώπινου πνεύματος, το οποίο δεν μπορεί να εξηγηθεί με την ιδέα τής «επιβίωσης τού καταλληλότερου».
Η συνείδηση τού ανθρώπου αφυπνίστηκε όταν ο Αδάμ και η Εύα παράκουσαν την εντολή τού Θεού και έφαγαν από το δέντρο τής γνώσης τού καλού και του κακού (Γένεση 3:6). Πριν απ’ αυτό το συμβάν, γνώριζαν μόνο το καλό. Η λέξη γνωρίζοντας στο Γένεση 3:5 είναι η ίδια λέξη που χρησιμοποιείται αλλού για να εκφράσει την σεξουαλική συνεύρεση (Γένεση 4:17, Α΄ Σαμουήλ 1:19). Όταν επιλέγουμε και «γνωρίζουμε» το κακό ως ενδόμυχο βίωμα, οι συνειδήσεις μας βιάζονται και η συναισθηματική δυσφορία κατακλύζει. Είτε αναγνωρίζουμε τον Θεό είτε όχι, είμαστε δημιουργημένοι για να έχουμε κοινωνία με τον Δημιουργό μας. Όταν αμαρτάνουμε, έχουμε την αίσθηση ότι έχουμε εκτραπεί από τον προορισμό τής δημιουργία μας, και το συναίσθημα αυτό είναι βαθιά ενοχλητικό.
Ο Αδάμ και η Εύα πρόσβαλλαν τον Θεό· κι όμως ήταν Αυτός ο Θεός που επινόησε την λύση για τις βιασμένες συνειδήσεις μας. Εσφαξε ένα αθώο ζώο για να σκεπάσει την γύμνια τους (Γένεση 3:21). Ηταν μια προεικόνιση τού σχεδίου τού Θεού που θα κάλυπτε την αμαρτία τού ανθρώπινου γένους.
Οι άνθρωποι έχουν δοκιμάσει διάφορους τρόπους για να καθαρίσουν την συνείδησή τους, από φιλανθρωπικό έργο έως αυτό-ακρωτηριασμό. Η Ιστορία είναι γεμάτη με παραδείγματα ανθρώπινων προσπαθειών να κατευνάσουν την συνείδησή τους, αλλά τίποτα δεν απέδωσε. Ετσι, στρέφεται συχνά σε άλλα μέσα για να καταπνίξει αυτήν την εσωτερική φωνή που τον χαρακτηρίζει ένοχο. Εξαρτήσεις, ανηθικότητα, βία και απληστία έχουν συχνά βαθιές ρίζες στο γόνιμο έδαφος μιας ένοχης συνείδησης.
Καθώς, όμως, κάθε αμαρτία στρέφεται απολύτως εναντίον τού Θεού, μόνον ο Θεός μπορεί να λυτρώσει μια βιασμένη συνείδηση. Όπως ακριβώς ενήργησε ο Θεός στον Κήπο τής Εδέμ, μας παρέχει κάλυψη μέσω της τέλειας και άμωμης θυσίας που έκανε (Εξοδος 12:5, Λευιτικό 9:3, Α΄ Πέτρου 1:18-19). Ο Θεός έστειλε τον δικό Του Γιο, τον Ιησού, στον κόσμο για να καταστεί η τελική, τέλεια θυσία για τις αμαρτίες όλου του κόσμου (Ιωάννης 3:16, Α΄ Ιωάννου 2:2). Όταν ο Ιησούς καρφώθηκε στον σταυρό, πήρε επάνω Του κάθε αμαρτία που διαπράττουμε. Κάθε βιασμένη συνείδηση, κάθε αμαρτωλή σκέψη, και κάθε κακή πράξη φορτώθηκε επάνω Του (Α΄ Πέτρου 2:24). Ολη η δίκαιη οργή που έχει ο Θεός για την αμαρτία μας ξέσπασε πάνω στον Γιο Του (Ησαΐας 53:6, Ιωάννης 3:36). Όπως θυσιάστηκε ένα αθώο ζώο για να καλύψει την αμαρτία τού Αδάμ, έτσι ο τέλειος Γιος θυσιάστηκε για να καλύψει τις δικές μας αμαρτίες. Ο ίδιος ο Θεός αποφασίζει να μας συμφιλιώσει με τον εαυτό Του και μας ανακηρύττει συγχωρημένους.
Μπορούμε να καθαρίσουμε την συνείδησή μας όταν φέρνουμε την αμαρτία μας, τις αποτυχίες μας, και τις ταλαίπωρες προσπάθειές μας να εξευμενίσουμε τον Θεό στο έδαφος τού σταυρού. Ο εξιλασμός τού Χριστού συγχωρεί την αμαρτία μας και καθαρίζει την συνείδησή μας (Εβραίους 10:22). Αναγνωρίζουμε την αδυναμία μας να καθαρίσουμε την καρδιά μας και Του ζητάμε να την καθαρίσει Αυτός για μας. Πιστεύουμε πως ο θάνατος τού Ιησού και η ανάστασή Του είναι επαρκείς για την πληρωμή τού χρέους που οφείλουμε στον Θεό. Όταν αποδεχόμαστε την πληρωμή που έκανε ο Ιησούς για την προσωπική μας αμαρτία, ο Θεός υπόσχεται ν’ απομακρύνει τις αμαρτίες μας «όσο απέχει η ανατολή από την δύση» (Ψαλμός 103:12, σύγκρ. Εβραίους 8:12).
Εν Χριστώ, είμαστε ελεύθεροι από την θηλιά τής αμαρτίας. Εχουμε καταστεί ελεύθεροι να πραγματοποιήσουμε δικαιοσύνη και αγνότητα και να γίνουμε οι άνδρες και οι γυναίκες που ο Θεός μας δημιούργησε να είμαστε (Ρωμαίους 6:18). Ως ακόλουθοι τού Χριστού, εξακολουθούμε, περιστασιακά, να διαπράττουμε αμαρτία. Αλλά ακόμη και τότε, ο Θεός μας παρέχει τον τρόπο να καθαρίζουμε την συνείδησή μας. Η Α΄ Ιωάννου 1:9 λέει ότι, «Αν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, ο Θεός είναι πιστός και δίκαιος ώστε να συγχωρήσει σε μας τις αμαρτίες, και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία.». Την ομολογία αυτή συνοδεύει, συχνά, η γνώση ότι πρέπει ν’ αποκαταστήσουμε τα πράγματα ενώπιον αυτών που αδικήσαμε. Μπορούμε να κάνουμε αυτό το βήμα με τους ανθρώπους που πληγώσαμε, γνωρίζοντας ότι ο Θεός μας έχει ήδη συγχωρήσει.
Η συνείδησή μας μπορεί να παραμείνει καθαρή καθώς συνεχώς ομολογούμε την αμαρτία μας στον Θεό κι εμπιστευόμαστε το αίμα τού Ιησού ότι είναι επαρκές να μας αποκαταστήσει ενώπιόν Του. Συνεχίζουμε να «ζητάμε πρώτα την βασιλεία τού Θεού και την δικαιοσύνη Του» (Ματθαίος 6:33). Πιστεύουμε πως παρά τις ατέλειές μας, ο Θεός ευχαριστιέται με μας και στο μεταμορφωτικό έργο Του στην ζωή μας (Φιλιππησίους 2:13, Ρωμαίους 8:29). Ο Ιησούς είπε, «Αν, λοιπόν, ο Υιός σάς ελευθερώσει, θα είστε πραγματικά ελεύθεροι» (Ιωάννης 8:36). Ζούμε με καθαρή συνείδηση αρνούμενοι να βυθιστούμε στις αποτυχίες που ο Θεός έχει συγχωρήσει. Στεκόμαστε μ’ εμπιστοσύνη στην υπόσχεσή Του, «Αν ο Θεός είναι μαζί μας, ποιος θα είναι εναντίον μας;» (Ρωμαίους 8:31).
English
Πώς μπορώ να έχω καθαρή συνείδηση;
