Ερώτηση
Πώς πρέπει ν’ αντιμετωπίζουμε τη σύγκρουση μέσα στην εκκλησία;
Απάντηση
Υπάρχουν πολλές περιοχές μέσα στην εκκλησία όπου μπορεί ν’ αναπτυχθεί σύγκρουση. Οι περισσότερες από αυτές, όμως, μπορούν να υπαχθούν σε μία από τις εξής τρεις κατηγορίες: σύγκρουση λόγω κραυγαλέας αμαρτίας μεταξύ των πιστών, σύγκρουση με την ηγεσία και σύγκρουση μεταξύ των πιστών. Ομολογουμένως, πολλά ζητήματα διασταυρώνονται και πραγματικά συμμετέχουν σε δύο ή περισσότερες κατηγορίες.
Πιστοί που αμαρτάνουν κραυγαλέα προκαλούν σύγκρουση στην εκκλησία, όπως φαίνεται στην Α΄ Κορινθίους 5. Η εκκλησία που δεν αντιμετωπίζει την αμαρτία μεταξύ των μελών της, ανοίγει την πόρτα σε περισσότερα προβλήματα. Η εκκλησία δεν καλείται να επικρίνει τους απίστους αλλά απαιτείται ν’ αντιμετωπίσει και αποκαταστήσει τους πιστούς που παραμένουν αμετανόητοι για αμαρτίες όπως αυτές που καταγράφονται στην Α΄ Κορινθίους 5:11: «αν κάποιος, που ονομάζεται αδελφός, είναι πόρνος ή πλεονέκτης ή ειδωλολάτρης ή κακολόγος ή μέθυσος ή άρπαγας.» Τέτοια πρόσωπα δεν πρέπει να γίνονται αποδεκτά από την εκκλησία μέχρις ότου δείξουν προθυμία να μετανοήσουν. Στον Ματθαίο 18:15-17 υπάρχει μια συνοπτική διαδικασία για την αντιμετώπιση και αποκατάσταση του πιστού. Η αντιμετώπιση θα πρέπει να γίνει προσεκτικά, με πραότητα και με το σκοπό της αποκατάστασης (Γαλάτας 6:1). Οι εκκλησίες που με αγάπη ασκούν πειθαρχία στους αμαρτάνοντες θα περιορίσουν αρκετά τη σύγκρουση μέσα στην εκκλησία.
Κάποιες φορές, οι πιστοί ενδέχεται να μην είναι ικανοποιημένοι με τις πράξεις ή πολιτικές των ηγετών της εκκλησίας. Αυτό απεικονίζεται σ’ ένα περιστατικό της πρώτης εκκλησίας (Πράξεις 6:1-7). Μια ομάδα πιστών στην Ιερουσαλήμ παραπονέθηκε στους αποστόλους πως κάποιοι δεν φροντίζονταν όπως θα έπρεπε. Η κατάσταση αντιμετωπίστηκε και η εκκλησία αυξανόταν (Πράξεις 6:7). Η πρώτη εκκλησία χρησιμοποίησε τη σύγκρουση ως ευκαιρία να βελτιώσει τη διακονία. Όταν, όμως, οι εκκλησίες δεν έχουν μια σαφή διαδικασία αντιμετώπισης των ζητημάτων, οι άνθρωποι τείνουν να δημιουργούν δικούς τους τρόπους. Διάφορα πρόσωπα αρχίζουν να ρωτούν άλλους στην εκκλησία, να κουτσομπολεύουν ή ακόμη να σχηματίζουν έναν συνασπισμό «προβληματισμένων ανθρώπων». Η ηγεσία μπορεί να συμβάλλει στην αποφυγή αυτών των προβλημάτων, όντας ανιδιοτελείς ποιμένες που αγαπούν. Οι ηγέτες θα πρέπει να είναι υπηρέτες και παραδείγματα μάλλον παρά αφεντικά (Α΄ Πέτρου 5:1-3). Τα ενοχλημένα μέλη της εκκλησίας θα πρέπει να σέβονται τους ηγέτες (Εβραίους 13:7, 17), να μη βιάζονται να τους κατηγορήσουν (Α΄ Τιμόθεον 5:19), και να μιλούν την αλήθεια με αγάπη προς αυτούς και όχι στους άλλους περί αυτών (Εφεσίους 4:15). Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, όταν συμβαίνει ένας ηγέτης να μην ανταποκρίνεται σ’ ένα ζήτημα που απασχολεί, ένα πρόσωπο θα πρέπει ν’ ακολουθήσει τον τύπο που έθεσε ο Χριστός στον Ματθαίο 18:15-17 για να διασφαλίσει πως δεν υπάρχει σύγχυση ως προς το πού στέκεται ο καθένας.
Η Αγία Γραφή προειδοποιεί πως οι άνθρωποι στην εκκλησία ενδέχεται να συγκρούονται μεταξύ τους. Κάποιες συγκρούσεις προέρχονται από υπερηφάνεια και εγωκεντρισμό (Ιακώβου 4:1-10). Κάποιες συγκρούσεις προκαλούνται από αδικίες που δεν έχουν συγχωρηθεί (Ματθαίος 18:15-35). Ο Θεός μας έχει πει ν’ αγωνιζόμαστε για την ειρήνη (Ρωμαίους 12:18, Κολοσσαείς 3:12-15). Είναι ευθύνη του κάθε πιστού ν’ αναζητεί την επίλυση των συγκρούσεων. Κάποια βασικά βήματα προς την επίλυση περιλαμβάνουν τα εξής:
1. Καλλιέργησε την κατάλληλη στάση καρδιάς –έσο πράος (Γαλάτας 6:1), ταπεινός (Ιακώβου 4:10), συγχωρητικός (Εφεσίους 4:31, 32) και υπομονετικός (Ιακώβου 1:19, 20).
2. Αξιολόγησε τη συμμετοχή σου στη σύγκρουση –Ματθαίος 7:1-5 (απομάκρυνε το δοκάρι από το δικό σου μάτι πρώτα πριν καταστεί αναγκαίο να βοηθήσεις τους άλλους).
3. Πλησίασε τον ενδιαφερόμενο (όχι άλλους) να του μιλήσεις για το ζήτημα που σε απασχολεί –Ματθαίος 18:15. Αυτό πρέπει να γίνει με αγάπη (Εφεσίους 4:15) και όχι απλά να ξεστομίσεις ένα παράπονο ή ένα συναισθηματικό ξέσπασμα. Όταν κατηγορείς ένα πρόσωπο αυτό τείνει να αμυνθεί. Συνεπώς, αντιμετώπισε το πρόβλημα μάλλον παρά να κάνεις προσωπική επίθεση. Ο τρόπος αυτός δίνει στο πρόσωπο μια καλύτερη ευκαιρία να ξεκαθαρίσει την περίπτωση ή ν’ αναζητήσει συγχώρηση για το παράπτωμα.
4. Εάν η πρώτη προσπάθεια επίλυσης δεν επιτύχει τα απαραίτητα αποτελέσματα, συνέχισε με άλλο πρόσωπο που μπορεί να βοηθήσει με τη μεσολάβησή του (Ματθαίος 18:16). Να θυμάσαι πως ο σκοπός σου δεν είναι να κερδίσεις μια λογομαχία· είναι να κερδίσεις τον αγαπητό σου αδελφό προς συμφιλίωση. Συνεπώς, διάλεξε κάποιον που μπορεί να σε βοηθήσει στην επίλυση της σύγκρουσης.
Η σύγκρουση αντιμετωπίζεται καλύτερα όταν τα πρόσωπα με προσευχή και ταπεινά στρέφουν την προσοχή τους στην αγάπη προς τους άλλους, με σκοπό την αποκατάσταση των σχέσεων. Οι περισσότερες συγκρούσεις μέσα στην εκκλησία θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται αν οι παραπάνω βιβλικές αρχές ακολουθούνται. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που χρειάζεται έξωθεν βοήθεια. Συστήνουμε τη χρησιμοποίηση πόρων όπως οι PeaceMaker Ministries (www.hispeace.org).
English
Πώς πρέπει ν’ αντιμετωπίζουμε τη σύγκρουση μέσα στην εκκλησία;
