Ερώτηση
Πώς μπορώ να γίνω ένας περισσότερο πρόσχαρος δότης;
Απάντηση
Μπορούμε να μάθουμε να είμαστε πρόσχαροι δότες μελετώντας τον μεγαλύτερο δότη που ο κόσμος έχει ποτέ γνωρίσει: τον Ιησού Χριστό. Αφήνοντας πίσω τα πλούτη και την δόξα τής Ουράνιας Βασιλείας, ήρθε στην γη και εθελούσια έδωσε την ζωή Του ώστε να μπορούμε εμείς να έχουμε ζωή. Καθώς ο Θεός προόρισε τα παιδιά Του να συμμορφωθούν με την εικόνα του Γιου Του (Ρωμαίους 8:29), δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος προσομοίωσης με τον Ιησού Χριστό από το να δώσει κάποιος ανιδιοτελώς όπως Εκείνος έκανε. Ο ίδιος ο Σωτήρας μας είπε, «Μακάριο είναι το να δίνει κάποιος, μάλλον, παρά να παίρνει.» (Πράξεις 20:35). Τελείως απλά, λοιπόν, το μεγαλύτερο κίνητρο για πρόσχαρο και γενναιόδωρο δόσιμο θα πρέπει να είναι η ευαρέσκεια τού Κυρίου και αντανακλά την δωρεά τής σωτηρίας Του προς εμάς.
Η Β΄ προς Κορινθίους επιστολή αποκαλύπτει κάποιες αλήθειες που μας εμπνέουν και μπορούν να μας βοηθήσουν να γίνουμε περισσότερο πρόσχαροι δότες. Ο Παύλος σοφώς συμβούλευε τους Κορίνθιους, «Λέω, μάλιστα, τούτο, ότι αυτός που σπέρνει φειδωλά, φειδωλά και θα θερίσει· κι αυτός που σπέρνει με αφθονία, με αφθονία και θα θερίσει.» (Β΄ Κορινθίους 9:6). Ο Σολομών διακήρυξε την αξέχαστη αυτή αλήθεια χίλια χρόνια νωρίτερα: «Τίμα τον Κύριο από τα υπάρχοντά σου, και από τις απαρχές όλων των γεννημάτων σου· και θα γεμίσουν οι σιταποθήκες σου από αφθονία, και οι ληνοί σου θα ξεχειλίζουν από νέο κρασί.» (Παροιμίες 3:9-10). Και ο ίδιος ο Χριστός μάς είπε, «Δίνετε και θα σας δοθεί. Μερίδα ολόγιομη, χωρίς καθόλου κενά και ξέχειλη θα δώσουν στην αγκαλιά σας, γιατί με το ίδιο μέτρο που μετράτε θα μετρηθεί και για σας.» (Λουκάς 6:38, μτφρ. ΛΟΓΟΥ). Πραγματικά, «Ο καλός άνθρωπος ελεεί και δανείζει· οικονομεί τα πράγματά του με κρίση.» (Ψαλμός 112:5).
Η αρχή αυτή είναι μονίμως ξεκάθαρη — δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε τον ελεήμονα Δημιουργό μας. Οσο περισσότερο δίνουμε υπηρετώντας τον Κύριο, τόσο περισσότερο λαμβάνουμε σε αντάλλαγμα. Πραγματικά, το μόνο μέρος τής Γραφής που ο Θεός μάς καλεί να Τον δοκιμάσουμε είναι το Μαλαχίας 3:10 όπου μιλάει για τις προσφορές μας σ’ Αυτόν: «Φέρτε όλα τα δέκατα στην αποθήκη, για να είναι τροφή στον οίκο μου· και, τώρα, δοκιμάστε με σε τούτο, λέει ο Κύριος τών δυνάμεων, αν δεν σας ανοίξω τούς καταρράκτες τού ουρανού, και εκχέω την ευλογία σε σας, ώστε να μην επαρκεί τόπος γι’ αυτήν.» Τα λόγια τού Σολομώντα απηχούν για μια ακόμη φορά αυτήν την αλήθεια: «Οι μεν σκορπίζουν, και όμως έχουν περίσσευμα· οι δε είναι φειδωλοί υπέρ το δέον, και όμως έρχονται σε στέρηση. Η ψυχή που αγαθοποιεί θα παχύνει· και όποιος ποτίζει, θα ποτιστεί κι αυτός.» (Παροιμίες 11:24-25).
Όπως έγραψε ο Παύλος, «τον πρόσχαρο δότη αγαπάει ο Θεός» (Β΄ Κορινθίους 9:7). Το πρόσχαρο δόσιμο, συνεπώς, θα πρέπει να είναι τρόπος ζωής για τον χριστιανό που κατανοεί την χάρη τού Θεού. Όταν δίνουμε γενναιόδωρα και με πρόθυμη καρδιά, ο Θεός μάς διαβεβαιώνει ότι θα μας παρακολουθεί και θα μας προμηθεύει (Ησαΐας 58:9, Ψαλμός 41:1-3, Παροιμίες 22:9, Β΄ Κορινθίους 9:8, 11). Και χρειάζεται να θυμόμαστε ότι δεν είναι μόνον ο πλούτος μας που καλούμαστε να δίνουμε πρόσχαρα στον Θεό. Όπως έδειξε ο Δαβίδ, κάθε τι που έχουμε πηγάζει από τον Θεό (Α΄ Χρονικών 29:14), και αυτό περιλαμβάνει τις ικανότητές μας και τον χρόνο μας ακόμη. Καθώς οι ημέρες μας είναι μετρημένες (Ψαλμός 139:16), ο χρόνος μας ανήκει πραγματικά στον Θεό. Οποια χαρίσματα έχουμε, τα έχουμε λάβει από Εκείνον· συνεπώς, «Κάθε ένας, ανάλογα με το χάρισμα που πήρε, υπηρετείτε ο ένας τον άλλον σύμφωνα μ’ αυτό, ως καλοί οικονόμοι τής πολυειδούς χάρης τού Θεού» (Α΄ Πέτρου 4:10).
Διότι τόσο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο ώστε έδωσε (Ιωάννης 3:16). Θα κάνουμε καλά να θυμόμαστε ότι σωθήκαμε διότι ο Θεός έδωσε τόσο απλόχερα. Ως παιδιά Του, καλούμαστε να είμαστε «το φως τού κόσμου» (Ματθαίος 5:14). Όταν εμπιστευόμαστε τον Θεό και Τον τιμάμε δίνοντας γενναιόδωρα τον χρόνο μας, τον πλούτο μας και τις ικανότητές μας, αφήνουμε τότε το φως μας να λάμψει ενώπιον των ανθρώπων, και η καλοσύνη μας θ’ αντανακλά τον Πατέρα μας στον Ουρανό.
English
Πώς μπορώ να γίνω ένας περισσότερο πρόσχαρος δότης;
