Πώς σώζονταν οι άνθρωποι πριν ο Ιησούς πεθάνει για τις αμαρτίες μας;

Από την πτώση του ανθρώπου, η βάσις της σωτηρίας ήταν πάντοτε ο θάνατος του Χριστού. Κανείς, είτε πριν το σταυρό, είτε μετά το σταυρό, δεν θα σωθεί ποτέ χωρίς αυτό το κεντρικό γεγονός στην ιστορία του κόσμου. Ο θάνατος του Χριστού πλήρωσε την τιμωρία για τις αμαρτίες του παρελθόντος των αγίων της Παλαιάς Διαθήκης και τις αμαρτίες του μέλλοντος των αγίων της Καινής Διαθήκης.

Η απαίτηση για τη σωτηρία ήταν πάντοτε ο Θάνατος. Το αντικείμενο της πίστης για σωτηρία ήταν πάντοτε ο Θεός. Ο ψαλμωδός έγραψε, «Μακάριοι όσοι προσφεύγουνε σ` Αυτόν» (Ψαλμός 2:12). Η Γένεση 15:6 μας λέει ότι ο Αβραάμ πίστεψε στο Θεό και γι αυτή του την πίστη ο Θεός τον αναγνώρισε δίκαιο (βλέπε επίσης Ρωμαίους 4:3-8). Το σύστημα των θυσιών της Παλαιάς Διαθήκης δεν έπαιρνε τις αμαρτίες, όπως καθαρά διδάσκει η Εβραίους 9:1-10:4. Ωστόσο, παρέπεμπε στην ημέρα όταν ο Υιός του Θεού θα έχυνε το αίμα Του για την αμαρτωλή ανθρωπότητα.

Αυτό που άλλαξε δια μέσου των γενεών είναι το περιεχόμενο της πίστης των πιστών. Η απαίτηση του Θεού για το τι πρέπει να πιστεύουμε βασίζεται στο σύνολο των αποκαλύψεων που Αυτός μας έχει δώσει στην κάθε εποχή. Αυτή λέγεται προοδευτική αποκάλυψη. Ο Αδάμ πίστευε στην υπόσχεση που είχε δώσει ο Θεός στη Γένεση 3:15 ότι το σπέρμα της γυναίκας θα νικούσε τον Σατανά. Ο Αδάμ πίστεψε τον Θεό, και το διακήρυξε με το όνομα που έδωσε στην Εύα (εδ. 20) και ο Κύριος έδειξε την αποδοχή Του αμέσως ντύνοντάς του με χιτώνες δερμάτινους (εδ. 21). Ως αυτό το σημείο αυτά ήταν όσα ήξερε ο Αδάμ, αλλά πίστεψε σ` αυτά.

Ο Αβραάμ πίστεψε το Θεό σύμφωνα με την υπόσχεση και ο Θεός του έδωσε καινούρια αποκάλυψη στη Γένεση 12 και 15. Πριν το Μωυσή, δεν υπήρχε Γραφή, αλλά οι άνθρωποι ήταν υπεύθυνοι για ότι ο Θεός είχε αποκαλύψει. Στην Παλαιά Διαθήκη, οι πιστοί ήρθαν στη σωτηρία γιατί πίστεψαν ότι ο Θεός κάποια μέρα θα φρόντιζε το θέμα της αμαρτίας τους. Σήμερα, κοιτάζουμε πίσω πιστεύοντας ότι Αυτός ήδη έχει φροντίσει τις αμαρτίες μας στο Γολγοθά (Κατά Ιωάννη 3:16, Εβραίους 9:28).

Τι συνέβη με τους πιστούς τις μέρες του Χριστού, πριν το σταυρό και την ανάσταση, τι πίστευαν αυτοί; Είχαν καταλάβει ολόκληρη την εικόνα του θανάτου του Χριστού στο σταυρό για τις αμαρτίες τους; Αργότερα στη διακονία Του, «ο Ιησούς άρχισε να φανερώνει στους μαθητές Του πως πρέπει να πάει στα Ιεροσόλυμα κι να πάθει πολλά από τους πρεσβυτέρους και τους αρχιερείς και τους γραμματείς και να θανατωθεί και ν` αναστηθεί την τρίτη μέρα» (Κατά Ματθαίον 16:21). Ποια ήταν η αντίδραση των μαθητών Του σ` αυτό το μήνυμα; «Ο Πέτρος τον πήρε κατά μέρος κι άρχισε να τον μαλώνει και να του λέει: Θεός φυλάξει Κύριε! Να μη σου συμβεί αυτό» (16:22). Ο Πέτρος και οι άλλοι μαθητές, δεν ήξεραν όλη την αλήθεια, παρ` όλα αυτά ήταν σωσμένοι γιατί πίστεψαν ότι ο Θεός θα φροντίσει για το πρόβλημα των αμαρτιών τους. Δεν ήξεραν ακριβώς πώς θα γινόταν αυτό, περισσότερο από όσο ήξερε ο Αδάμ, ο Αβραάμ, ο Μωυσής, ή ο Δαβίδ, αλλά πίστευαν στο Θεό.

Σήμερα, έχουμε μεγαλύτερη αποκάλυψη από ότι είχαν οι άνθρωποι που ζούσαν πριν την ανάσταση του Χριστού, ξέρουμε όλη την εικόνα. «Ο Θεός τα παλιά χρόνια μίλησε στους προπάτορες πολλές φορές και με ποικίλους τρόπους δια των προφητών, και σ` αυτούς εδώ τους έσχατους καιρούς μίλησε σ` εμάς μέσω του Υιού Του» (Εβραίους 1:1-2). Η σωτηρία μας βασίζεται ακόμα στο θάνατο του Χριστού, η πίστη μας είναι η απαίτηση για σωτηρία, και το αντικείμενο της πίστης μας είναι ακόμα ο Θεός. Σήμερα για μας το περιεχόμενο της πίστης μας είναι ότι ο Χριστός πέθανε για τις αμαρτίες μας, ότι θάφτηκε, και αναστήθηκε την Τρίτη μέρα (Α` Κορινθίους 15:3-4).

English

---

Επιστροφή στην Ελληνική αρχική σελίδα

Πώς σώζονταν οι άνθρωποι πριν ο Ιησούς πεθάνει για τις αμαρτίες μας;