Ερώτηση
Τι σημαίνει ότι κάποιος υπαναχώρησε;
Απάντηση
Η λέξη υπαναχωρώ, σε χριστιανικό πλαίσιο, υπονοεί κίνηση απομάκρυνσης από τον Χριστό σε αντίθεση με το πλησίασμα προς Αυτόν. Υπαναχωρών είναι εκείνος που παίρνει τον κακό δρόμο, μιλώντας πνευματικά. Οπισθοδρομεί αντί να προοδεύει. Ο άνθρωπος που υπαναχώρησε είχε κάποτε επιδείξει αφιέρωση στον Χριστό και διατηρούσε ένα συγκεκριμένο πρότυπο συμπεριφοράς, αλλά τώρα έχει επιστρέψει στους παλιούς του δρόμους. Η υπαναχώρηση εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους, π.χ., εγκατάλειψη τής εκκλησίας, απώλεια τού ζήλου για τον Κύριο, απομάκρυνση από την διακονία ή την οικογένεια ή επιστροφή στις παλιές συνήθειες.
Κάποιοι χρησιμοποιούν την λέξη υπαναχωρώ για να πουν ότι κάποιος έχασε την σωτηρία του. Από την στιγμή, όμως, που ο σωσμένος είναι ασφαλής εν Χριστώ (Ιωάννης 10:28-29) —ο Θεός δεν θα εκδιώξει τα παιδιά Του από την οικογένειά Του— αλλά εμείς δεν θα χρησιμοποιήσουμε την λέξη με αυτόν τον τρόπο. Αντιθέτως, όταν μιλάμε για υπαναχώρηση, απλώς εννοούμε ότι κάποιος ολοένα και περισσότερο ψυχραίνεται απέναντι στον Χριστό. Μια κατάσταση υπαναχώρησης μπορεί να φανερώνει κάποιον που ποτέ δεν σώθηκε, ώστε να έχει ξεκινήσει την χριστιανική πορεία — στην οποία περίπτωση, ο υπαναχωρήσας δείχνει, απλώς, ποιος πραγματικά είναι. Αλλά είναι επίσης δυνατό τα παιδιά του Θεού να παραστρατήσουν προσωρινά.
Η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί μάλλον την λέξη σκανδαλίζομαι αντί για υπαναχωρώ, αλλά η ιδέα είναι η ίδια. Σύμφωνα με την Αγία Γραφή σκανδαλίζομαι μπορεί να σημαίνει δύο διαφορετικά πράγματα. Στην μία περίπτωση, κάποιος σώζεται αλλά βιώνει προσωρινά μια περίοδο αμφιβολίας, που θα την αποκαλούσαμε «κρίση τής πίστης». Στην άλλη περίπτωση, κάποιος δεν σώθηκε ποτέ αλλά προσωρινά μόνον συμπεριφέρθηκε ως να ήταν σωσμένος. Θα την θεωρούσαμε ως αποδοχή τού χριστιανισμού για μια «δοκιμασία οδήγησης».
Η κρίση πίστης τού σκανδαλισμού:
Στον Μάρκο 14:27 ο Ιησούς λέει στους μαθητές Του, «όλοι θα σκανδαλιστείτε». Αυτό που εννοούσε ήταν πως κατά την σύλληψή Του η πίστη τους θα περνούσε κρίση, ένα τόσο συγκλονιστικό γεγονός στην ζωή τους ώστε θα διασκορπίζονταν και θ’ αμφέβαλλαν γι’ αυτές τους τις πεποιθήσεις. Ηταν μια νύχτα προσβολής, μια νύχτα ολισθήματος γι’ αυτούς. Αλλά επρόκειτο για μια προσωρινή κατάσταση. Τρεις μέρες αργότερα, ο Ιησούς αναστήθηκε από τους νεκρούς κι εμφανίστηκε στους μαθητές. Η πίστη τους και η ελπίδα τους αποκαταστάθηκε και δυνάμωσε όσο ποτέ μέχρι τότε.
Ο απόστολος Παύλος μας λέει πώς ν’ αντιμετωπίζουμε έναν αδελφό, πιστό, που ολισθαίνει: «Αδελφοί, και αν ένας άνθρωπος πέσει, απερίσκεπτα, σε κάποιο παράπτωμα, εσείς οι πνευματικοί διορθώνετε αυτού τού είδους τον άνθρωπο με πνεύμα πραότητας, προσέχοντας στον εαυτό σου μήπως κι εσύ πειραστείς.» (Γαλάτας 6:1). Ο Ιάκωβος συγκλίνει: «Αδελφοί, αν κάποιος ανάμεσά σας αποπλανηθεί από την αλήθεια, και κάποιος άλλος τον φέρει πίσω…» (Ιακώβου 5:19). Ο υπαναχωρήσας έχει απομακρυνθεί από εκεί που θα έπρεπε να βρίσκεται κι έχει «κολλήσει» στην αμαρτία, αλλά η εκκλησία θα εργαστεί να τον αποκαταστήσει και να τον φέρει πίσω στο μονοπάτι τής δικαιοσύνης.
Υπάρχουν γεγονότα στην ζωή, όπως ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου, που μπορεί να μας κάνει ν’ αμφιβάλουμε για τον Θεό. Είναι κάτι φυσιολογικό εφόσον πλησιάζουμε τον Θεό με τις αμφιβολίες αυτές αντί να τις χρησιμοποιούμε ως δικαιολογία για να ζούμε σε ανταρσία. Το αποτέλεσμα τής κρίσης τής πίστης είναι ότι καταλήγουμε συχνά να γνωρίσουμε τον Θεό περισσότερο από ό,τι στο παρελθόν. Σε καιρούς δοκιμασίας, θα πρέπει να ψάχνουμε τον λόγο του Θεού, να προσευχόμαστε καρτερικά (Λουκάς 18:1) και να συναναστρεφόμαστε εκείνους που έχουν δυνατή πίστη.
Η δοκιμασία οδήγησης τού υπαναχωρήσαντος:
Ένας άλλος τύπος «υπαναχώρησης» φαίνεται στις περικοπές Εβραίους 6:4-6 και Λουκάς 8:13. Το 6ο κεφάλαιο τής Εβραίους περιγράφει τον αποστάτη· είναι εκείνος που είχε μόνον «γευθεί τον καλό λόγο» (εδάφιο 5) και αργότερα τον απέρριψε. Στον Λουκά 8:13 ο Ιησούς απεικονίζει την αποστασία με το πετρώδες έδαφος — κάποιοι απομακρύνονται ή αποστατούν διότι «δεν έχουν ρίζα». Σε κάθε μία από τις περικοπές αυτές, φαίνεται εξωτερικά πως κάποιος είναι χριστιανός, τουλάχιστον για λίγο, αλλά δεν έχει αφιερώσει τον εαυτό του στον Θεό. Ενας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να εκκλησιάζεται, να διαβάζει την Αγία Γραφή, ν’ ακούει χριστιανική μουσική και να κάνει παρέα με χριστιανούς φίλους. Του αρέσει συνολικά η ατμόσφαιρα αυτή και η καλή συντροφιά που του παρέχουν οι χριστιανοί φίλοι. Η καρδιά του όμως δεν έχει αλλάξει· ποτέ του δεν αναγεννήθηκε. Τελικά, σκανδαλίζεται ή αποστατεί. Δέχθηκε τον χριστιανισμό όπως κάποιος που κάνει δοκιμαστική οδήγηση ενός αυτοκινήτου αλλά αποφασίζει να μην το αγοράσει.
Η σωτηρία γίνεται γεγονός μέσω τής γνήσιας ομολογίας τού Ιησού ως Κυρίου στην καρδιά που πιστεύει στον θάνατο και την ανάσταση τού Ιησού (Ρωμαίους 10:9-10). Αν κάποιος που έχει πραγματικά σωθεί, αργότερα υπαναχωρήσει — που σημαίνει, κυλήσει πίσω σε καταστροφικούς, πνευματικά, τρόπους ζωής και συμπεριφορές— η υπαναχώρηση θα είναι προσωρινή. Η παιδεία τού Κυρίου θα τον επαναφέρει πίσω (δες Εβραίους 12:4-13). Ο Καλός Ποιμένας θ’ αναζητήσει το παραπλανημένο πρόβατο (Λουκάς 15:3-7).
Αν κάποιος που ποτέ δεν σώθηκε αλλά φόρεσε μόνον ένα καλό πρόσωπο υπαναχωρήσει —δηλαδή, σταματάει να προσποιείται και δείχνει ποιος πραγματικά είναι— η τελευταία του κατάσταση θα είναι χειρότερη από την πρώτη (Εβραίους 10:26-31). Πώς μπορούμε να διακρίνουμε τον πρώτο τύπο υπαναχώρησης από τον δεύτερο; Δεν μπορούμε να το κάνουμε πάντοτε αν δεν περάσει αρκετός καιρός, αλλά και τότε ακόμη, δεν γνωρίζουμε πόσος χρόνος θα χρειαστεί ώστε ο Θεός ν’ αποκαταστήσει τον υπαναχωρήσαντα. Μόνον ο Θεός μπορεί και γνωρίζει την καρδιά.
English
Τι σημαίνει ότι κάποιος υπαναχώρησε;
