Ερώτηση
«Τι αναφέρει η Αγία Γραφή περί στάσης/προσέγγισης;»
Απάντηση
Γράφοντας από το κελί μιας φυλακής στην Ρώμη, ο απόστολος Παύλος έγραψε για την στάση που ο χριστιανός πρέπει να κρατάει: «Ό,τι και αν συμβαίνει, πολιτεύεστε επάξια προς το ευαγγέλιο τού Χριστού…» (Φιλιππησίους 1:27). Τα λόγια «ό,τι και αν συμβαίνει» είναι μια αναφορά εδώ στο αν ο Παύλος μπορεί να επισκεφθεί τους Φιλιππήσιους ή όχι. Ο Παύλος έδωσε αυτήν την εντολή έτσι ώστε «… είτε όταν έρθω και σας δω είτε ενώ είμαι απών, να γνωρίζω την κατάστασή σας, ότι στέκεστε σε ένα πνεύμα, αγωνιζόμενοι μαζί, με μια ψυχή, για την πίστη τού ευαγγελίου» (Φιλιππησίους 1:27). Ασχέτως από απροσδόκητες αναστατώσεις, απογοητεύσεις ή δυσκολίες που έρχονται στον δρόμο μας, καλούμαστε να ανταποκρινόμαστε με την προσέγγιση εκείνη που έχει ο Χριστός. Πρέπει να σταθούμε σταθεροί και να αγωνιστούμε υπέρ της πίστης. Ο Παύλος έγραψε παρακάτω, «Να είναι, μάλιστα, σε σας το ίδιο φρόνημα, που ήταν και στον Ιησού Χριστό» (Φιλιππησίους 2:5). Κάνει λόγο για συμπεριφορά ταπεινοφροσύνης και ανιδιοτέλειας στις σχέσεις. Μας ενθαρρύνει ακόμη στην Εφεσίους 5:1 να γίνουμε «μιμητές του Χριστού ως παιδιά αγαπητά». Όπως τα παιδιά αρέσκονται να μιμούνται αυτό που βλέπουν και επαναλαμβάνουν αυτό που ακούνε, έτσι κι εμείς οφείλουμε να μιμούμαστε και προβάλλουμε την συμπεριφορά τού Χριστού και να είμαστε καθαρές αντανακλάσεις τού Κυρίου (Ματθαίος 5:16).
Ο Ιησούς κράτησε μια τέλεια στάση σε κάθε περίσταση. Προσευχόταν για το κάθε τι και δεν μεριμνούσε για τίποτα. Κι εμείς πρέπει να εκζητούμε την οδηγία του Θεού για κάθε πλευρά τής ζωής μας και να Του επιτρέπουμε να εργαστεί το τέλειο θέλημά Του. Η προσέγγιση τού Ιησού δεν ήταν ποτέ να κρατήσουμε άμυνα ή να απογοητευθούμε. Ο σκοπός Του ήταν να ευαρεστήσει τον Πατέρα παρά να πραγματοποιήσει το δικό Του πρόγραμμα (Ιωάννης 6:38). Εν μέσω δοκιμασιών, ήταν υπομονετικός. Εν μέσω παθημάτων, είχε ελπίδα. Εν μέσω ευλογιών, ήταν ταπεινός. Ακόμη και μέσα στον χλευασμό, στην κακοποίηση και στην εχθρότητα «δεν ανταπέδιδε λοιδορίες, πάσχοντας δεν απειλούσε, αλλά παρέδινε τον εαυτό του σ’ αυτόν που κρίνει δίκαια» (Α΄ Πέτρου 2:23).
Όταν ο Παύλος γράφει, να έχουμε «το ίδιο φρόνημα, που ήταν και στον Ιησού Χριστό», έχει συνοψίσει στα δύο προηγούμενα εδάφια ποιο ήταν αυτό το φρόνημα: ανιδιοτέλεια, ταπεινοφροσύνη και υπηρεσία. «Μη κάνοντας τίποτε από αντιζηλία ή κενοδοξία, αλλά με ταπεινοφροσύνη, θεωρώντας ο ένας τον άλλον ότι υπερέχει από τον εαυτό του. Κάθε ένας μην αποβλέπετε στα δικά του, αλλά κάθε ένας ας αποβλέπει και σ’ εκείνα που είναι των άλλων» (Φιλιππησίους 2:3-4). Με άλλα λόγια, η στάση που πρέπει ο χριστιανός ν’ αντανακλά είναι αυτή που εστιάζει στις ανάγκες και τα συμφέροντα τών άλλων. Χωρίς αμφιβολία, αυτό δεν μας βγαίνει φυσικά. Όταν ο Χριστός ήρθε στον κόσμο, καθιέρωσε μία τελείως καινούρια στάση στις σχέσεις με τους συνανθρώπους μας. Μια μέρα, όταν οι μαθητές Του συζητούσαν μεταξύ τους για το ποιος ήταν θα ήταν μεγαλύτερος στην βασιλεία Του, ο Ιησούς είπε, «Ξέρετε ότι οι άρχοντες τών εθνών τα κατακυριεύουν, και οι μεγάλοι τα κατεξουσιάζουν· όμως, δεν θα είναι έτσι ανάμεσά σας αλλά όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας, ας είναι υπηρέτης σας· και όποιος θέλει να είναι πρώτος ανάμεσά σας, ας είναι δούλος σας· όπως ο Υιός τού ανθρώπου δεν ήρθε για να υπηρετηθεί, αλλά για να υπηρετήσει, και να δώσει τη ζωή του λύτρο για χάρη πολλών» (Ματθαίος 20:25-28). Ο Ιησούς μάς διδάσκει πως όταν απορροφούμαστε με τα δικά μας πράγματα, δημιουργούνται συγκρούσεις και άλλα προβλήματα με τους ανθρώπους που γνωριζόμαστε. Ο Θεός, αντιθέτως, θέλει να κρατάμε στάση μιας σοβαρής ανάμιξης που νοιάζεται για τις έγνοιες των άλλων.
Ο Παύλος μιλάει περισσότερο για την στάση του που έμοιαζε με αυτήν του Χριστού στην επιστολή του προς την εκκλησία τής Εφέσου: «Να αποβάλετε από πάνω σας τον παλιό άνθρωπο, αυτόν κατά την προηγούμενη διαγωγή, που φθείρεται σύμφωνα με τις απατηλές επιθυμίες· και να ανανεώνεστε στο πνεύμα τού νου σας, και να ντυθείτε τον καινούργιο άνθρωπο, που κτίστηκε σύμφωνα με τον Θεό, με δικαιοσύνη και οσιότητα της αλήθειας» (Εφεσίους 4:22-24). Πολλές θρησκείες σήμερα, συμπεριλαμβανομένων των φιλοσοφιών τής Νέας Εποχής, προωθούν το αρχαίο ψέμα ότι είμαστε θεοί ή ότι μπορούμε να γίνουμε θεοί. Αλλά η αλήθεια τού ζητήματος είναι ότι ποτέ δεν θα γίνουμε Θεός, ή έστω ένας θεός. Το αρχαιότερο ψέμα τού Σατανά υποσχόταν αυτό στον Αδάμ και στην Εύα αν ακολουθούσαν την συμβουλή του, «θα είστε σαν θεοί» (Γένεση 3:5).
Κάθε φορά που προσπαθούμε να ελέγξουμε τις περιστάσεις τής ζωής μας, το μέλλον μας και τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν, δείχνουμε μόνο πως θέλουμε να γίνουμε ένας θεός. Πρέπει όμως ν’ αντιληφθούμε πως ως δημιουργήματα που είμαστε δεν θα γίνουμε ποτέ ο Δημιουργός. Ο Θεός δεν θέλει να προσπαθούμε να γίνουμε θεοί. Θέλει, αντιθέτως, να Του μοιάσουμε, υιοθετώντας τις αξίες Του, τις προσεγγίσεις Του και τον χαρακτήρα Του. Εννοεί «να ανανεώνεστε στο πνεύμα τού νου σας, και να ντυθείτε τον καινούργιο άνθρωπο, που κτίστηκε σύμφωνα με τον Θεό, με δικαιοσύνη και οσιότητα της αλήθειας» (Εφεσίους 4:23-24).
Πρέπει, τελικά, να έχουμε πάντοτε κατά νου ότι ο υπέρτατος σκοπός τού Θεού για τα παιδιά Του δεν είναι η άνεσή μας αλλά η ανακαίνιση τού νου μας προς μία νοοτροπία ευσέβειας. Θέλει να αυξηθούμε πνευματικά, να μοιάσουμε στον Χριστό. Αυτό δεν σημαίνει πως θα χάσουμε την προσωπικότητά μας ή θα γίνουμε ανεγκέφαλοι κλώνοι. Η ομοίωσή μας με τον Χριστό έχει σχέση με την ανακαίνιση τού νου μας. Ο Παύλος μάς λέει, «Και μη συμμορφώνεστε με τούτο τον αιώνα, αλλά μεταμορφώνεστε διαμέσου τής ανακαίνισης τού νου σας, ώστε να δοκιμάζετε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθό και ευάρεστο και τέλειο» (Ρωμαίους 12:2).
Το θέλημα τού Θεού είναι να αναπτύξουμε το είδος τής νοοτροπίας που περιγράφεται στους Μακαρισμούς τού Ιησού (Ματθαίος 5:1-12), να εκδηλώνουμε τον καρπό τού Πνεύματος (Γαλάτας 5:22-23), ώστε να δείχνουμε ζήλο να βιώνουμε τις αρχές στο σπουδαίο κεφάλαιο τής αγάπης τού Παύλου (Α΄ Κορινθίους 13), και να αγωνιζόμαστε να στολίσουμε την ζωή μας με τα χαρακτηριστικά που αναφέρει ο Πέτρος, μιας αποτελεσματικής και καρποφόρας ζωής (Β΄ Πέτρου 1:5-8).
English
«Τι αναφέρει η Αγία Γραφή περί στάσης/προσέγγισης;»
