Ερώτηση
Ποια θα πρέπει να είναι η αντίδραση ενός χριστιανού του οποίου ο(η) σύζυγος διέπραξε μοιχεία;
Απάντηση
Η απιστία δημιουργεί μια πολύ δύσκολη και οδυνηρή κατάσταση, στην οποία συμμετέχουν όλα τα συναισθήματα, και για τον χριστιανό, η πίστη του μπορεί να εκταθεί έως το σημείο αντοχής της. Το καλύτερο που μπορεί κάποιος να κάνει είναι να «ρίξει όλη τη μέριμνά του σ' Αυτόν, επειδή Εκείνος φροντίζει για μας» (Α΄ Πέτρου 5:7). Αν έχεις ζημιωθεί, πήγαινε στον Κύριο γι' ανάπαυση, σοφία και οδηγία σε καθημερινή βάση. Ο Θεός μπορεί να μας βοηθήσει μέσα στις βαθύτερες δοκιμασίες.
Η μοιχεία είναι πάντοτε κάτι κακό. «Τους πόρνους όμως και τους μοιχούς θα τους κρίνει ο Θεός» (Εβραίους 13:4). Το πληγωμένο μέλος θα πρέπει ν' αναπαυθεί στην αλήθεια ότι ο Θεός είναι ο εκδικητής. Το πληγωμένο πρόσωπο δεν χρειάζεται ν' αγχώνεται να πάρει εκδίκηση. Ο Θεός θα κάνει πολύ καλύτερη δουλειά πραγματοποιώντας Αυτός την εκδίκηση. Όταν έχουμε προδοθεί, χρειάζεται να παραδώσουμε τον πόνο μας σ' Εκείνον που γνωρίζει κάθε λεπτομέρεια και θ' ασχοληθεί με το ζήτημα κατάλληλα.
ΠΡΟΣΕΥΧΟΥ. Αναζήτησε τον Κύριο για σοφία, για θεραπεία και οδηγία. Προσεύχου για σένα και για τον φταίχτη αλλά και για κάθε πρόσωπο που έχει ανακατευτεί. Προσεύχου στον Κύριο να κατευθύνει τις σκέψεις σου, τα λόγια σου, τις πράξεις σου και τις αποφάσεις σου.
ΕΣΟ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ. Ένας προδομένος σύζυγος πρόκειται να υποφέρει τις συνέπειες μιας βαθιάς πληγής. Είναι φυσιολογικό να νιώσει την οργή και την πληγή που του προκάλεσε η απιστία. Ένα πρώτο βήμα προς την αληθινή θεραπεία μπορεί να είναι η έκφραση αυτών των συναισθημάτων μπροστά στον Θεό (Ψαλμός 77:1–2). Παραδίνοντας τα συναισθήματα και τις ανάγκες του στον Θεό, Του επιτρέπει να υπηρετήσει την καρδιά του έτσι που ν' αρχίσει να παραβλέπει το αδίκημα. Θα βοηθηθεί περαιτέρω αναζητώντας καλή συμβουλή από έναν χριστιανό σύμβουλο ή ποιμένα.
ΕΣΟ ΠΡΟΘΥΜΟΣ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΙΣ. Πρέπει να συγχωρούμε ο ένας τον άλλον όπως μας συγχώρεσε ο Θεός (Εφεσίους 4:32). Θα πρέπει να είμαστε πρόθυμοι και έτοιμοι να εκτείνουμε τη συγχωρητικότητά μας στον καθένα, και στον(στην) σύζυγο που διέπραξε μοιχεία, που μας πλησιάζει με μετάνοια, ομολογώντας την αμαρτία του (Ματθαίος 6:14 –15, 18:23-35, Εφεσίους 4:31 –32, Κολοσσαείς 3:13). Η αληθινή συγχώρηση μπορεί να μην πραγματοποιηθεί για μερικό χρόνο, αλλά η θέληση να συγχωρήσουμε θα πρέπει πάντοτε να υπάρχει. Η φιλοξενία της πικρίας είναι αμαρτία και θα επηρεάσει αρνητικά τις καθημερινές αποφάσεις μας.
ΕΣΟ ΣΟΦΟΣ. Θα πρέπει να λογαριάσουμε την πιθανότητα ο άπιστος σύζυγος να μην μετανοήσει για την αμαρτία του. Πρέπει να συγχωρήσουμε ένα πρόσωπο που δεν ομολογεί την αμαρτία του και παραμένει αμετανόητο; Μέρος της απάντησης βρίσκεται στη γνώση του τι δεν είναι συγχώρηση:
Συγχώρηση δεν είναι η λησμονιά. Δεν μας ζητά ο Θεός να ξεχάσουμε την εμπειρία αλλά να την αντιμετωπίσουμε και να προχωρήσουμε μπροστά.
Συγχώρηση δεν είναι ο αποκλεισμός των συνεπειών. Η αμαρτία έχει φυσικές συνέπειες, που ακόμη κι αυτοί που έχουν συγχωρηθεί, μπορεί να εξακολουθούν να πάσχουν ως συνέπεια των παρελθόντων επιλογών τους: «Μπορεί κανείς να περπατήσει πάνω σε κάρβουνα αναμμένα κι όμως τα πόδια του να μην καούν; Το ίδιο είναι και μ' αυτόν που πάει με τη γυναίκα του πλησίον του· όποιος και να 'ναι που θα την αγγίξει, δεν θα μείνει ατιμώρητος.» (Παροιμίες 6:28–29).
Η συγχώρηση δεν είναι ένα συναίσθημα. Είναι η δέσμευση να συγχωρήσεις τον φταίχτη. Είναι μια συναλλαγή μεταξύ του αδικημένου και του αδικήσαντος. Τα συναισθήματα ενδέχεται να μην συνοδεύουν τη συγχώρηση.
Η συγχώρηση δεν είναι μια ιδιωτική, μυστική πράξη μέσα στην καρδιά κάποιου. Η συγχώρηση έχει σχέση με δύο, τουλάχιστον, ανθρώπους. Αυτός είναι ο λόγος που η ομολογία και η μετάνοια είναι απαραίτητες.
Η συγχώρηση δεν είναι η αυτόματη αποκατάσταση της εμπιστοσύνης. Κάνει λάθος όποιος πιστεύει πως συγχωρώντας έναν άπιστο σύζυγο σήμερα, αύριο όλα θα πάνε καλά. Οι Γραφές μας δίνουν πολλούς λόγους για να είμαστε δύσπιστοι απέναντι σ' εκείνους που έχουν αποδειχθεί αναξιόπιστοι (δες Λουκάς 16:10–12). Η επανοικοδόμηση της εμπιστοσύνης μπορεί ν' αρχίσει μόνο μετά από διαδικασία συμφιλίωσης που περιέχει αληθινή συγχώρηση –η οποία, φυσικά, περιέχει ομολογία και μετάνοια.
Ακόμη είναι σημαντικό ότι η συγχώρηση που προσφέρεται δεν είναι το ίδιο με τη συγχώρηση που λαμβάνεται. Η συμπεριφορά της συγχώρησης –η θέληση να συγχωρήσουμε- είναι διαφορετική από την πραγματική συναλλαγή της συγχώρησης. Δεν πρέπει να παρακάμψουμε τη διαδικασία της ομολογίας και της μετάνοιας και την επανοικοδόμηση της εμπιστοσύνης.
Μπορεί ο αδικημένος σύζυγος να συγχωρήσει, αλλά για να είναι πλήρης η συγχώρηση χρειάζεται το άλλο μέλος που διέπραξε μοιχεία ν' αναγνωρίσει την ανάγκη του συγχώρηση και να την λάβει, αποκαθιστώντας τη συμφιλίωση στη σχέση.
ΛΑΒΕ ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ. «Αν ομολογούμε τις αμαρτίες μας, ο Θεός είναι πιστός και δίκαιος ώστε να συγχωρήσει σε μας τις αμαρτίες, και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία». (Α΄ Ιωάννου 1:9). Όταν ένας γάμος βρίσκεται σε κρίση, και τα δύο μέρη θα πρέπει να ζητήσουν από τον Θεό να τα βοηθήσει να δουν πως συνέβαλαν στην όλη υπόθεση και ν' απαλλαγούν από το βάρος της ενοχής τους μπροστά στον Θεό. Από το σημείο αυτό και μετά, θα υπάρχει ελευθερία ν' αναζητήσουν τη συμβουλή Του και την οδηγία Του. Το Άγιο Πνεύμα θα τους ικανώσει να κάνουν αυτό που δεν μπόρεσαν να κάνουν από μόνοι τους. «Όλα τα μπορώ, διαμέσου του Χριστού που με ενδυναμώνει» (Φιλιππησίους 4:13).
Καθώς ο Θεός οδηγεί, πραγματική συγχώρηση και συμφιλίωση είναι δυνατή. Ασχέτως του πόσο καιρό παίρνει, κάθε προσπάθεια προς συγχώρηση και συμφιλίωση πρέπει να γίνει (δες Ματθαίος 5:23–24). Όσον αφορά το να μείνει ή να φύγει, «όποιος χωρίσει τη γυναίκα του, για λόγο άλλο εκτός από πορνεία, και παντρευτεί άλλη, γίνεται μοιχός» (Ματθαίος 19:9, ΛΟΓΟΥ). Ενώ το αθώο μέλος έχει λόγο για διαζύγιο, η προτίμηση του Θεού είναι να πραγματοποιηθεί συγχώρηση και συμφιλίωση.
Συνοψίζοντας, όταν o(η) σύζυγος ενός χριστιανού έχει διαπράξει μοιχεία, το αδικημένο μέλος πρέπει να προσέξει την πικρία (Εβραίους 12:15) για να μην ανταποδώσει κακό αντί κακού (Α΄ Πέτρου 3:9). Θα πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να συγχωρήσουμε και να θέλουμε γνήσια τη συμφιλίωση. Την ίδια στιγμή δεν θα πρέπει να εκτείνουμε τη συγχώρηση στον αμετανόητο. Σε όλη αυτήν την κατάσταση πρέπει ν' αναζητήσουμε τον Κύριο και να βρούμε την πληρότητα και τη θεραπεία μας σ' Αυτόν.
English
Ποια θα πρέπει να είναι η αντίδραση ενός χριστιανού του οποίου ο(η) σύζυγος διέπραξε μοιχεία;
