Ερώτηση
Ποια είναι η σημασία του Δείπνου του Κυρίου / της Κοινωνίας;
Απάντηση
Μια μελέτη του Δείπνου του Κυρίου είναι μια συγκινητική εμπειρία εξ αιτίας του βάθους του νοήματος που απεικονίζει. Ήταν στη διάρκεια της γιορτής του αρχαίου Πάσχα την παραμονή του θανάτου Του που θέσπισε ένα σημαντικό δείπνο που το τελούμε ως σήμερα, και είναι η υψηλότερη έκφραση Χριστιανικής Λατρείας. Είναι ένα «πρακτικό κήρυγμα», καθώς θυμόμαστε το θάνατο και την ανάσταση του Κυρίου και ατενίζουμε στο μέλλον για την επιστροφή Του με δόξα.
Το Πάσχα ήταν η πιο ιερή γιορτή του Ιουδαϊκού θρησκευτικού έτους. Εορταζόταν η τελική πληγή της Αιγύπτου όταν τα πρωτότοκα των Αιγυπτίων πέθαναν και οι Ισραηλίτες γλύτωσαν εξ αιτίας του αίματος του αρνιού με το οποίο είχαν ραντίσει τους παραστάτες των σπιτιών τους. Το αρνί τότε το έψησαν και το έφαγαν με άζυμο ψωμί. Η εντολή του Θεού ήταν να εορτάζεται η γιορτή στις επόμενες γενιές. Η ιστορία αναφέρεται στην Έξοδο στο κεφάλαιο 12.
Στη διάρκεια της γιορτής, ο Ιησούς και οι μαθητές έψαλαν μαζί έναν ή περισσότερους ύμνους (Ψαλμοί 111-118). Ο Ιησούς παίρνοντας ένα καρβέλι ψωμί, ευχαρίστησε τον Θεό. Καθώς το έσπασε και τους έδωσε, είπε, « Λάβετε και φάγετε, αυτό είναι το σώμα μου, που τεμαχίζεται για χάρη σας. Αυτό να κάνετε στην ανάμνησή μου». Παρόμοια, όταν τέλειωσε το δείπνο, πήρε το ποτήρι και είπε: «Αυτό το ποτήριο είναι η νέα διαθήκη που επικυρώνεται με το αίμα μου. Όποτε πίνετε από αυτό το ποτήριο, να το κάνετε στην ανάμνησή μου». Τελείωσαν τη γιορτή τραγουδώντας έναν ύμνο και πήγαν έξω τη νύχτα στο όρος των ελαιών. Εκεί ο Ιησούς προδόθηκε από τον Ιούδα, όπως είχε προφητευτεί. Την επόμενη μέρα σταυρώθηκε.
Τις αφηγήσεις για το Δείπνο του Κυρίου βρίσκουμε στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο 26:26-29, στο Κατά Μάρκον 14:17-25, στο Κατά Λουκά 22:7-22, και στο Κατά Ιωάννη 13:21-30. Ο Απόστολος Παύλος έγραψε για το Δείπνο του Κυρίου κατά θεία αποκάλυψη στην προς Κορινθίους επιστολή 11:23-29. (Αυτό γιατί ο Παύλος δεν ήταν, φυσικά, στην καθιέρωσή του στο ανώγειο). Ο Απόστολος Παύλος περιλαμβάνει μια δήλωση που δεν τη βρίσκουμε στα Ευαγγέλια: «Όποιος, λοιπόν, τρώει τον άρτο και πίνει το ποτήριο του Κυρίου με τρόπο ανάξιο, γίνεται ένοχος αμαρτήματος απέναντι στο σώμα και στο αίμα του Κυρίου. Γι αυτό πρέπει να εξετάζει κανείς προσεκτικά τον εαυτό του, και τότε να τρώει από τον άρτο και να πίνει από το ποτήριο. Γιατί όποιος τρώει τον άρτο και πίνει τον οίνο με τρόπο ανάξιο, χωρίς να αναγνωρίζει σ` αυτά το σώμα του Κυρίου, αυτό που τρώει κι αυτό που πίνει φέρνουν πάνω του καταδίκη» 911:27-29). Μπορεί να ρωτάς τι σημαίνει να παίρνουμε από τον άρτο και τον οίνο «με ανάξιο τρόπο». Μπορεί να σημαίνει ότι περιφρονούμε το αληθινό νόημα του άρτου και του οίνου, και ξεχνάμε το τρομερό τίμημα που πλήρωσε ο Σωτήρας μας για τη σωτηρία μας. Ή μπορεί να σημαίνει ότι αφήνουμε την τελετή να γίνει μια νεκρή και τυπική ιεροτελεστία, ή να ερχόμαστε στο Τραπέζι του Δείπνου του Κυρίου με ανεξομολόγητη αμαρτία. Σύμφωνα με τις οδηγίες του Παύλου, ο καθένας πρέπει να εξετάζει τον εαυτό του πριν φάει από το ψωμί και πιει από το κρασί προσέχοντας την προειδοποίηση.
Μια άλλη δήλωση που έκανε ο Παύλος και δεν τη βρίσκουμε στα Ευαγγέλια είναι « Γιατί όποτε τρώτε αυτό το ψωμί και πίνετε αυτό το ποτήριο, διακηρύττετε το θάνατο του Κυρίου» (11:26). Αυτό βάζει ένα χρονικό όριο στην τελετή – μέχρι να επιστρέψει ο Κύριός μας. Από αυτές τις σύντομες περιγραφές μαθαίνουμε πως ο Ιησούς χρησιμοποίησε δυο απλά στοιχεία σαν σύμβολα του σώματός Του και του αίματός Του, και τα καθιέρωσε να είναι μια ενθύμηση του θανάτου Του. Δεν ήταν ένα μνημείο από σκαλιστό μάρμαρο ή χυτό ορείχαλκο, αλλά από ψωμί και χυμό σταφυλιού.
Διακήρυξε ότι το ψωμί αντιπροσωπεύει το σώμα Του που τεμαχίστηκε – δεν έσπασε ούτε ένα κόκαλο, αλλά το σώμα Του ήταν τόσο άσχημα χτυπημένο που δύσκολα μπορούσε να αναγνωριστεί (Ψαλμός 22:13-18, ΗσαΪας53:4-7). Το κρασί αντιπροσωπεύει το αίμα Του, υποδηλώνοντας τον τρομερό θάνατο που επρόκειτο να υποστεί. Αυτός, ο τέλειος Υιός του Θεού, έγινε η εκπλήρωση των προφητειών που γράφτηκαν στην Παλαιά Διαθήκη για τον Λυτρωτή (Γένεση 3:15, Ψαλμός 22, ΗσαΪας 53, κλπ.). Όταν είπε, «Να το κάνετε αυτό στην ανάμνησή Μου» έδειξε ότι αυτή είναι μια τελετή που θα έπρεπε να συνεχιστεί στο μέλλον. Έδειξε επίσης ότι το Πάσχα, που απαιτούσε να θυσιαστεί ένα αρνί προσμένοντας τον ερχομό του Αμνού του Θεού, ο οποίος θα σήκωνε την αμαρτία του κόσμου, ήταν τώρα σε αχρηστία. Η Νέα Διαθήκη πήρε τη θέση της όταν ο Χριστός, ο Αμνός του Πάσχα (Α` Κορινθίους 5:7), θυσιάστηκε (Εβραίους 8:8-13). Το σύστημα των θυσιών δεν χρειαζόταν πια (Εβραίους 9:25-28).
English
Ποια είναι η σημασία του Δείπνου του Κυρίου / της Κοινωνίας;
